Narodziny |
29 kwietnia 1946 Boulogne-Billancourt |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Historyk , filozof |
Członkiem | Akademia technologiczna |
---|---|
Kierownik | Michel Crozier |
François Ewald , urodzony dnia29 kwietnia 1946, jest francuskim intelektualistą , obecnie profesorem w Narodowym Konserwatorium Sztuki i Rzemiosła, gdzie jego praca koncentruje się w szczególności na polityce ryzyka.
Wcześniej był maoistą , był doradcą MEDEF w czasach Ernesta-Antoine'a Seillière'a .
Z wykształcenia filozof François Ewald jest lekarzem literatury. Kiedy był młodym profesorem filozofii w Bruay-en-Artois w 1972 roku , członkiem lewicy proletariackiej , François Ewald był aktywnym bojownikiem podczas „sprawy Bruay-en-Artois ”. Rozpoczął dziewięciodniowy strajk głodowy, aby zaprotestować przeciwko rezygnacji sędziego Pascala. Przyjazd wielu intelektualistów do tego małego miasteczka pozwala mu spotkać się z wieloma osobistościami medialnymi, takimi jak Michel Foucault i Jean-Paul Sartre , oraz nawiązać trwałe kontakty z niektórymi.
Były asystent Michela Foucault w Collège de France , stworzył Stowarzyszenie dla ośrodka Michel-Foucault. W 1994 roku wraz z Danielem Defertem opublikował zbiór Dits et Écrits Michela Foucaulta. Wraz z Alessandro Fontaną odpowiada za redagowanie kursów Foucault w Collège de France.
François Ewald jest dyrektorem National Insurance School i członkiem komitetu redakcyjnego przeglądu Risques , którego jest jednym z założycieli. Jego praca koncentruje się w szczególności na analizie ryzyka . Profesor w Narodowym Konserwatorium Sztuki i Rzemiosła , gdzie nadal wykłada, François Ewald został doradcą Francuskiej Federacji Towarzystw Ubezpieczeniowych .
Na początku lat 90. poznał Denisa Kesslera , który był drugim Medefem w latach 1998-2002. Kessler i Ewald „razem położyli podwaliny pod polityczno-ideologiczną renowację pracodawców. Ich innowacją jest myślenie o ryzyku już nie jako o prerogatywach przedsiębiorcy uzasadniających zysk, ale poprzez rozszerzenie go na społeczeństwo jako całość ” , wizja, która w dużej mierze inspiruje przemówienia Ernesta-Antoine'a Seillière'a, który wyróżnia„ riscofili ”i„ riscofobów ”.
Jest stałym felietonistą w dzienniku Les Echos i innych gazetach.
Od maja 2009 roku prowadzi warsztaty Grenelle „Governance” dotyczące ujścia Sekwany.