Francois-Xavier Lalanne

Francois-Xavier Lalanne
Narodziny 28 sierpnia 1927
Agen
Śmierć 7 grudnia 2008(w wieku 81 lat)
Ury
Narodowość Francuski
Zajęcia Rzeźbiarz , miedzioryt , malarz , artysta plastyk
Partner handlowy Claude Lalanne
Małżonka Claude Lalanne

François-Xavier Lalanne , urodzony w Agen ( Lot-et-Garonne ) dnia28 sierpnia 1927I zmarł w Ury , w Seine-et-Marne na7 grudnia 2008, jest francuskim rzeźbiarzem i rytownikiem .

Biografia

W 1949 roku François-Xavier Lalanne studiował rysunek, rzeźbę i malarstwo w Paryżu, pracując u boku Constantina Brancusiego , René Magritte'a i Salvadora Dali . W 1952 zorganizował pierwszą osobistą wystawę malarstwa w Paryżu.

W latach 50. wraz z młodym asystentem Yves Saint-Laurent udekorował nowy paryski butik przy Dior Avenue Montaigne . W 1956 zdecydował się na współpracę ze swoim partnerem Claude (1925-2019), z którym podpisał w Paryżu Jardin des Halles . Ożenił się z Claude w 1967 roku.

François-Xavier Lalanne jest po raz pierwszy znany ze swoich rzeźb zwierząt domowych (owce) lub dzikich (nosorożec), które przedstawia w utylitarnej koncepcji rzeźby (nosorożec-sekretarka; puszka sardynek-sofa... ).

Zwierzęta są również centralnym tematem jego rytowanej pracy ( Zwykły Bestiariusz , zbiór talerzy z przedmową Patricka Maurièsa ).

Jest autorem trzech gęsi brązu, które zdobią gęsi rynku w Sarlat-la-Canéda , która była uzasadniona miejsce do XX th  century , a gdzie my nadal sprzedaje się te zwierzęta podwórku „w 1980 roku .

Do końca życia François-Xavier Lalanne mieszkał i pracował w Ury ( Seine-et-Marne ).

Zbiory publiczne

Wystawy

Uwagi i referencje

  1. hasło wzorcowe z Biblioteki Narodowej Francji .
  2. Valérie Duponchelle, „  Śmierć Claude Lalanne, artysty serca i brązu  ” , na lefigaro.fr ,10 kwietnia 2019.
  3. "  Śmierć Claude'a Lalanne'a, rzeźbiarza natury  " , na franctvinfo.fr ,10 kwietnia 2019.
  4. Katalog ogólny BNF
  5. Robert Rosenblum, Les Lalanne: Wystawa Claude i François-Xavier Lalanne w Château de Chenonceau od 7 czerwca do 3 listopada 1991 , Genewa, Skira,1991.

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne