Te polimery są makrocząsteczkami utworzone przez powtarzane sekwencji tego samego wzoru . Z kilkoma wyjątkami (np. Białka ) polimery składają się z cząsteczek o różnych długościach łańcuchów. Dlatego też powszechnie stosuje się średnie wartości, takie jak średnia masa cząsteczkowa do liczbowo średniej masy cząsteczkowej i lepkościowa średnia masa cząsteczkowa. Miarą szerokości rozkładu masy cząsteczkowej jest polimolekularność . Proces rozszczepiania łańcuchów wzdłuż długości łańcuchów o różnej masie cząsteczkowej nazywany jest frakcjonowaniem polimerów .
Właściwości polimerów, a tym samym ich zastosowania, mogą zależeć od masy cząsteczkowej. Między innymi lepkość, rozpuszczalność i właściwości mechaniczne, a także żywotność zależą od masy cząsteczkowej. W przypadku polimerów o wysokiej wydajności, które muszą spełniać wysokie wymagania, ważna jest masa cząsteczkowa, ale także jej polimolekularność. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli cząsteczki o niskiej lub wysokiej masie cząsteczkowej przeszkadzają w danym zastosowaniu.
Polimery można frakcjonować analitycznie metodą chromatografii wykluczania ze względu na wielkość (CES), metodą spektrometrii mas, łącząc wspomagane matrycą laserowe źródło jonizacji z desorpcją i analizatorem czasu przelotu ( MALDI-TOF ) lub metodą frakcjonowania sprzężonego z siłą przepływu (FFF) ). Techniki te służą do określania rozkładu masy cząsteczkowej.
W większości przypadków frakcjonowanie polimerów w celu oczyszczenia makrocząsteczek opiera się na technikach chromatografii preparatywnej , takich jak chromatografia wykluczania i chromatografia strąceniowa, znana jako frakcjonowanie Baker Williams. Dlatego produkcja jest zwykle ograniczona do zaledwie kilku gramów. W przypadku większej skali, od kilku gramów do kilku kilogramów lub nawet ton, można zastosować ciągłe frakcjonowanie wirówkowe ( ciągłe frakcjonowanie wirówkowe ).