Frédéric Acquaviva

Frédéric Acquaviva Biografia
Narodziny 20 stycznia 1967
Narodowość Francuski
Zajęcia Kompozytor , historyk sztuki , kurator wystaw
Inne informacje
Stronie internetowej frederic-acquaviva.net

Frédéric Acquaviva (ur. 20 stycznia 1967) jest kompozytorem muzyki eksperymentalnej i artystą dźwiękowym od 1990 roku. Zdobył 59 e nagrodę Sczuka Karl (Donaueschingen / SWR) w 2020 roku za muzykę „Antipodes”.

Trasa

Twórca instalacji „chronopolifonicznych”, pracuje nad pojęciem oksymoronu , na przecięciu instrumentu i głosu zamontowanego na komputerze. Czasami integruje również wyświetlane wideo-teksty, mieszając podejście koncepcyjne i fizyczne. Jego utwory muzyczne to obiekty, których forma jest przemyślana, daleka od improwizacji, od kompozycji do koncepcji przedmiotu - płyty lub innego - mającego go reprezentować.

Płodny na podziemnym i eksperymentalnej sceny, współpracował z awangardowymi osobowości, w szczególności Izydora Isou , Marcel Hanoun , Pierre Guyotat , Dorothy Iannone, ORLAN, Bernard Heidsieck , Maurice Lemaître i Henri Chopina . Współpracował również z poetami -artystami Jean-Luc Parantem , Joëlem Hubautem , literistą Broutinem , poetą filmowcem FJ Ossangiem , choreografką Marią Faustino, Mistress Cindy , wiolonczelistą Antonem Lukoszewieze, skrzypkiem Chihiro Ono, puzonistą Thierrym Madiotem, pianista Mark Knoop, harfistka Helen Sharp, flecistka Carin Levine, akordeonista Bartosz Głowacki, a przede wszystkim mezzosopranistka Loré Lixenberg.

Jego muzykę można było usłyszeć w salach koncertowych i galeriach, takich jak Palais de Tokyo i Centre Pompidou w Paryżu, Moderna Museet w Sztokholmie, Muzeum Weserburg w Bremie, Turbine Hall w Tate Modern w Londynie, The Huddersfield Festival (Huddersfield, UK), La Fenice w Wenecji, Fylkingen w Sztokholmie, Pauline Oliveros Deep Listening Institute i Phill Niblock Experimental Intermedia w Nowym Jorku, Lara Vincy Gallery w Paryżu, White Box Gallery w Nowym Jorku, Le Lieu, Quebec, Spor Festival w Aarhus, Futura Festiwal w Crest, License Festival „Burns of Languages” w Paryżu, ZKM w Karlsruhe, XP w Pekinie, Hamburger Bahnhof i Berghain am Kantine w Berlinie, Pałac Bertalazzone w Turynie. Tworzył również utwory dla rozgłośni na całym świecie: France Culture , Radio Libertaire , BBC-Radio3, Resonance FM , WGXC Radio New York, Deutschlandradio Kultur , RadioWebMacba, Radio Canada .

Krytyk muzyczny Franck Mallet napisał esej zatytułowany „Prezentacja Frédérica Acquavivy” w magazynie artystycznym Art Press nr. 393, Paryż, październik 2012 i 2018, Yoann Sarrat opublikował specjalne wydanie swojego magazynu Freeing (Our Bodies) #2 o muzyce Frédérica Acquavivy z 39 wkładami, w tym Henri Chopin , Maurice Lemaître , Dorothy Iannone , ORLAN , Jacques Lizène Jean-François Bory, Denis Dufour , Michel Giroud , Philip Corner , Bernard Heidsieck , Tom Johnson , Esther Ferrer , Jean-Baptiste Favory ...

W 1998 roku otrzymał prowizję muzyczną z francuskiego Ministerstwa Kultury, a także produkcji w latach 1999 i 2018 dla warsztatów tworzenia radia z Francji Kultury i BBC-Radio3 i Motus / Palais de Tokyo w 2009 roku uzyskano kompozycję w rezydencji Emily Harvey Foundation w Wenecji w 2009, 2011 i 2016 roku oraz w studiach EMS Matsa Lindströma w Sztokholmie (2015 i 2019).

W 2014 roku w Berlinie założył wraz z Loré Lixenbergiem miejsce sztuki i muzyki eksperymentalnej La Plaque Tournante, oparte na AcquAvivArchives: zbiorze archiwalnym, na który składają się dokumenty i dzieła awangardowe Frédérica Acquavivy i artystów, z którymi stykał się.

Praca muzyczna

Wystawy osobiste

Publikacje i wystawy kuratorskie

Nagrody i wyróżnienia

Bibliografia

  1. (w) „  Opera Współczesna (od 1945)  ” na vagnethierry.fr , Thierry Vagne ,8 czerwca 2016(dostęp 13 października 2020 r . ) .
  2. http://www.sonoloco.com/rev/singular/krequiem/krequiem.html
  3. http://diccan.com/Eipa.htm#Acquaviva
  4. „  Przedstawiamy: Frédéric Acquaviva – artpress  ”, Art Press ,21 września 2012( przeczytaj online , skonsultowano 13 października 2020 r. ).
  5. Yohann Sărat, uwalniając nasze ciała) (# 2: muzyką Fryderyka Acquaviva. , Paryż, Prawdziwe prasy ,październik 2018, 152  s. ( ISBN  978-2-9566171-0-5 )( Prezentacja online )
  6. Fundacja Emily Harvey
  7. http://www.laplaquetournante.org
  8. http://thecreatorsproject.vice.com/blog/youll-get-thrown-out-if-you-talk-during-this-art-opening
  9. Frédéric Acquaviva, Isidor Isou , Neuchatel, Les éditions du griffon,marzec 2018, 280  pkt. ( ISBN  978-2-88006-103-6 )
  10. „  Frédéric Acquaviva  ” na Discogs (dostęp 13 października 2020 r . ) .
  11. „  Frédéric Acquaviva / Centre Pompidou  ” , na centrepompidou.fr (dostęp 13 października 2020 r . ) .
  12. Stypendium Biblioteki Beinecke

Linki zewnętrzne