Frédéric Acquaviva
Frédéric Acquaviva
Frédéric Acquaviva (ur. 20 stycznia 1967) jest kompozytorem muzyki eksperymentalnej i artystą dźwiękowym od 1990 roku. Zdobył 59 e nagrodę Sczuka Karl (Donaueschingen / SWR) w 2020 roku za muzykę „Antipodes”.
Trasa
Twórca instalacji „chronopolifonicznych”, pracuje nad pojęciem oksymoronu , na przecięciu instrumentu i głosu zamontowanego na komputerze. Czasami integruje również wyświetlane wideo-teksty, mieszając podejście koncepcyjne i fizyczne. Jego utwory muzyczne to obiekty, których forma jest przemyślana, daleka od improwizacji, od kompozycji do koncepcji przedmiotu - płyty lub innego - mającego go reprezentować.
Płodny na podziemnym i eksperymentalnej sceny, współpracował z awangardowymi osobowości, w szczególności Izydora Isou , Marcel Hanoun , Pierre Guyotat , Dorothy Iannone, ORLAN, Bernard Heidsieck , Maurice Lemaître i Henri Chopina . Współpracował również z poetami -artystami Jean-Luc Parantem , Joëlem Hubautem , literistą Broutinem , poetą filmowcem FJ Ossangiem , choreografką Marią Faustino, Mistress Cindy , wiolonczelistą Antonem Lukoszewieze, skrzypkiem Chihiro Ono, puzonistą Thierrym Madiotem, pianista Mark Knoop, harfistka Helen Sharp, flecistka Carin Levine, akordeonista Bartosz Głowacki, a przede wszystkim mezzosopranistka Loré Lixenberg.
Jego muzykę można było usłyszeć w salach koncertowych i galeriach, takich jak Palais de Tokyo i Centre Pompidou w Paryżu, Moderna Museet w Sztokholmie, Muzeum Weserburg w Bremie, Turbine Hall w Tate Modern w Londynie, The Huddersfield Festival (Huddersfield, UK), La Fenice w Wenecji, Fylkingen w Sztokholmie, Pauline Oliveros Deep Listening Institute i Phill Niblock Experimental Intermedia w Nowym Jorku, Lara Vincy Gallery w Paryżu, White Box Gallery w Nowym Jorku, Le Lieu, Quebec, Spor Festival w Aarhus, Futura Festiwal w Crest, License Festival „Burns of Languages” w Paryżu, ZKM w Karlsruhe, XP w Pekinie, Hamburger Bahnhof i Berghain am Kantine w Berlinie, Pałac Bertalazzone w Turynie. Tworzył również utwory dla rozgłośni na całym świecie: France Culture , Radio Libertaire , BBC-Radio3, Resonance FM , WGXC Radio New York, Deutschlandradio Kultur , RadioWebMacba, Radio Canada .
Krytyk muzyczny Franck Mallet napisał esej zatytułowany „Prezentacja Frédérica Acquavivy” w magazynie artystycznym Art Press nr. 393, Paryż, październik 2012 i 2018, Yoann Sarrat opublikował specjalne wydanie swojego magazynu Freeing (Our Bodies) #2 o muzyce Frédérica Acquavivy z 39 wkładami, w tym Henri Chopin , Maurice Lemaître , Dorothy Iannone , ORLAN , Jacques Lizène Jean-François Bory, Denis Dufour , Michel Giroud , Philip Corner , Bernard Heidsieck , Tom Johnson , Esther Ferrer , Jean-Baptiste Favory ...
W 1998 roku otrzymał prowizję muzyczną z francuskiego Ministerstwa Kultury, a także produkcji w latach 1999 i 2018 dla warsztatów tworzenia radia z Francji Kultury i BBC-Radio3 i Motus / Palais de Tokyo w 2009 roku uzyskano kompozycję w rezydencji Emily Harvey Foundation w Wenecji w 2009, 2011 i 2016 roku oraz w studiach EMS Matsa Lindströma w Sztokholmie (2015 i 2019).
W 2014 roku w Berlinie założył wraz z Loré Lixenbergiem miejsce sztuki i muzyki eksperymentalnej La Plaque Tournante, oparte na AcquAvivArchives: zbiorze archiwalnym, na który składają się dokumenty i dzieła awangardowe Frédérica Acquavivy i artystów, z którymi stykał się.
Praca muzyczna
-
Utwór (1990) na pedał fortepianu
-
Sens Unique (s) (1994–1995), hörspiel na głos, 4 skrzypiec, 4 gitary elektryczne i sampler
-
Coma (1991-1992 / rew. 1995-1996), tekst Pierre Guyotat na głos, komputer i 16 gitar elektrycznych
-
K. Requiem (1993-1999), tekst FJ Ossang na głos, elektronikę i zespół
-
Tri (2000), chronopolifoniczna instalacja dźwiękowa
-
Puste uszy (2000), na głos komputerowy
-
Et .. et ... et (1999 / rew. 2003), na głos, elektronikę i zespoły
-
L'Infra Cantate (1998 / rew. 2004), na głos, akordeon, skrzypce i elektronikę
-
X, 4, 3 (2006), na 3 ciała dźwiękowe BDSM i elektronikę
-
Musique Acataleptique (2007), tekst Jean-Luc Parant na głos, deszcz i elektronikę
-
Ćwiczenia duchowe (2007), mimo wszystko
-
4 Etiudy Animales (2008), na deskę sedesową i psa
-
Elastic Music (2009) dla Elastic i Joël Hubaut
-
Ledisque (2009), na głos
-
Edisquel (2009), na klawesyn
-
Disquele (2009), na elektronikę
-
Isqueled (2009) na głos i klawesyn
-
Squeledi (2009) na głos i elektronikę
-
Queledisc (2009), na klawesyn i elektronikę
-
Uelediscq (2009) na głos, klawesyn i elektronikę
-
Eledisq (2009-2010), na głos, klawesyn i elektronikę
-
Le Disque (2009-2010), na głos, klawesyn, elektronikę i ekrany
-
{...} (2010), na ensemble w rozszerzeniu i live streaming
-
Muzyka konwergentna (2000-2017), cykl transmedialny
-
Muzyka edukacyjna (2011), za i przeciw wszystkim odbiorcom
-
Aatie-Fragment (2010-2011), na mezzosopran, zespół zmienny i wideo
-
Aatie (2010-2011), na mezzosopran, zespół zmienny i wideo
-
Muzyka demotyczna (2011), na przenośny nadajnik
-
Muzyka hieratyczna (2011), na przenośny nadajnik
-
Muzyka kabalistyczna (2012), na odbiornik stacjonarny
-
Loré Ipsum (2011-2012), na mezzosopran (s) i martwą elektronikę
-
Muzyka Antiparaskevidekatriaphobique i Antitriskaidekaphobique (2013), na konkretną datę
-
Athletic Music (2014), na 2 tancerzy breakdance i mobilne źródła dźwięku
-
Muzyka do autoportretów (2015), na dowolny instrument
-
Muzyka algorytmiczna (2015), dla demonstratora reklamy
-
Paradoksalna muzyka snu (2015), na głos i wideo
-
Kiss Music (2015), na 2 głosy
-
Du Singe au Porc (2015), na 258 źródeł dźwięku i głosy francuskie
-
Ape to Pig (2015-2017), na 258 francuskich źródeł dźwięku, głosu i wideotekstu
-
Muzyka terapeutyczna (2016), dla kuratora i chorej publiczności
-
120 Dzień Muzyki (2015-2017), na zmienną instrumentację
-
mess (2016), na głos
-
MESS (2015-2017), na mezzo, usta, skórki, Buchlę i wideo-tekst
-
£ pØ @ n®diØ $ n (2018), koncert na miasto i głos
-
termin (2019), na głos i dla Jean-François Bory
-
ANTYPODY (2019), opera na głos, martwą elektronikę i wideo (tekst i głos Joëla Hubauta)
Wystawy osobiste
- 2020: Musiques Murales 2, Galerie Satellite, Paryż
- 2018: Biennale Anty Boulez , Galerie Incognito, Paryż
- 2018: Wystawa retrospektywna Editions Acquaviva , Librairie-Galerie Lecointre et Drouet, Paryż
- 2017: wystawa retrospektywna Frédérica Acquavivy, Music & Multiples, Multiple Musics, La Plaque Tournante, Berlin
- 2016: Muzyka algorytmiczna , Espace Gantner, Bourogne
- 2009: The Exciting Sound of Acquaviva , Galerie Lara Vinci + Archives, + Librairie Mazarine + Galerie Incognito, Paryż
- 2000: Puste uszy , Tabac Bar, rue de la Chaise, Paryż
Publikacje i wystawy kuratorskie
- 2018: Monografia twórczości Isidore Isou: „ Isidore Isou ” (Editions du Griffon).
- Oprócz własnej pracy muzycznej, opublikowanej przez Al Dante i Les Presses du Réel , Frédéric Acquaviva opublikował ponad 100 publikacji dla wielu artystów liternictwa, body-artu, bio-artu i ogólnie w sztuce dźwięku ( Casus Belli, Edycje AcquAvivA, £@B i B@£ ).
- od 2004: około 50 wystaw sztuki awangardowej i poezji, w tym Gila J Wolmana i Isidore Isou, w muzeach takich jak Muzeum Sztuki Współczesnej w Barcelonie ( MACBA ), Serralves, Porto i Museo Reina Sofia w Madrycie.
Nagrody i wyróżnienia
- 2020: (kompozytor) 59. Nagroda im. Karola Sczuki za „ANTYPODY”
- 2019: (historyk) Nagroda za najlepszą książkę o sztuce współczesnej roku na Międzynarodowym Festiwalu Książki i Filmu w Perpignan za książkę monograficzną o Isidore Isou .
- 2017: (kurator) Nagroda Senatu Berlina za La Plaque Tournante.
- 2012 i 2017: Beinecke Fellowship Yale University w Stanach Zjednoczonych. .
- 1998: Państwowa komisja dla K Requiem
Bibliografia
-
(w) „ Opera Współczesna (od 1945) ” na vagnethierry.fr , Thierry Vagne ,8 czerwca 2016(dostęp 13 października 2020 r . ) .
-
http://www.sonoloco.com/rev/singular/krequiem/krequiem.html
-
http://diccan.com/Eipa.htm#Acquaviva
-
„ Przedstawiamy: Frédéric Acquaviva – artpress ”, Art Press ,21 września 2012( przeczytaj online , skonsultowano 13 października 2020 r. ).
-
Yohann Sărat, uwalniając nasze ciała) (# 2: muzyką Fryderyka Acquaviva. , Paryż, Prawdziwe prasy ,październik 2018, 152 s. ( ISBN 978-2-9566171-0-5 )( Prezentacja online )
-
Fundacja Emily Harvey
-
http://www.laplaquetournante.org
-
http://thecreatorsproject.vice.com/blog/youll-get-thrown-out-if-you-talk-during-this-art-opening
-
Frédéric Acquaviva, Isidor Isou , Neuchatel, Les éditions du griffon,marzec 2018, 280 pkt. ( ISBN 978-2-88006-103-6 )
-
„ Frédéric Acquaviva ” na Discogs (dostęp 13 października 2020 r . ) .
-
„ Frédéric Acquaviva / Centre Pompidou ” , na centrepompidou.fr (dostęp 13 października 2020 r . ) .
-
Stypendium Biblioteki Beinecke
Linki zewnętrzne