W płynie (gaz lub ciecz) ciała poddawane są naporowi Archimedesa . Ciała mają różną pływalność w zależności od ich gęstości, a tym samym ich gęstości .
Wyporność to pionowy nacisk skierowany od dołu do góry, jaki płyn (gaz lub ciecz) wywiera na zanurzoną objętość. Pływalność zawsze działa w kierunku przeciwnym do grawitacji.
W zależności od różnicy pomiędzy Archimedesa naporu P A i rzeczywisty ciężar P R wyróżniamy ciał pływalności:
Jeśli przedmiot jest lżejszy niż woda, którą przemieszcza, unosi się, jeśli jest cięższy, tonie.
Wydrążony lub wklęsły przedmiot (na przykład stalowa łódź) może wypierać wodę o masie większej niż jego własna i dlatego może unosić się na wodzie, ale istnieje ryzyko zatonięcia, jeśli woda dostanie się do wklęsłej części (naczynie w żelazie może płynąć, podczas gdy tratwę w korek niezatapialna).
Pływalność u ludzi zależy od rozmieszczenia kości (gęstość 1,8), mięśni (gęstość 1,05), tłuszczu (gęstość 0,95). Mięśnie stanowią około 40% masy i tłuszczu człowieka 15-30%, czasami więcej, ze znacznymi różnicami w zależności od diety, stylu życia (sportowy lub siedzący tryb życia), płci i wieku.
Ponadto pływalność różni się znacznie w zależności od wypełnienia płuc, gęstość wdychanego powietrza jest nieistotna w porównaniu z gęstością wody.
W tych samych warunkach temperatury i ciśnienia różnica gęstości między płynem a innym zanurzonym w nim ciałem (zwykle ciałem stałym ) daje zdolność unoszenia 1 m 3 tego ciała.
Przykład: powietrze ma gęstość 1,293 kg/m 3 .