Unihokej

Unihokej
Inne nazwy	Unihockey (Szwajcaria), Unihoc (Belgia), Innebandy (Szwecja), Salibandy (Finlandia)
Federacja międzynarodowa	Międzynarodowa Federacja Unihokeja (IFF)
Aktualny Mistrz Świata	Finlandia Szwecja
Mecz unihokeja pomiędzy Panam United (czarny) i Lady Storm (niebieski).

Floorball , zwany także unihokeja w Szwajcarii , to sport zespołowy , gdzie dwie drużyny z pięciu graczy i konkurowania bramkarz w trzech trzeci okres dwudziestu minut. Celem jest wbicie piłki do bramki przeciwnika za pomocą kija.

Ten sport może być również rozgrywany w trzech na trzech (oprócz bramkarza) na małym boisku odpowiadającym połowie dużego boiska. Ten tryb gry jest wykorzystywany w szczególności wśród najmłodszych.

Generał

Unihokej (szwedzkie innebandy , fińskie salibandy ) to sport zespołowy. Jest to sport podobny do hokeja na lodzie , która należy do rodziny krzyży sportowych takich jak hokej na trawie , Roller w hokeju na linii , lodowisko hokej lub lacrosse .

Początki

Dokładne pochodzenie unihokeja nie jest dobrze znane. Powszechnie uważa się, że jest to ewolucja hokeja na lodzie , pozwalająca w szczególności na kontynuowanie gry w okresie letnim w krajach, w których lodowiska były otwarte. Uprawiano ją wtedy latem, na siłowni lub w plenerze.

Jako taki jest powszechnie praktykowany w większości krajów, w których tradycja hokeja na lodzie jest bardzo obecna ( Szwecja , Finlandia , Czechy , Słowacja itp.). Powstał w Ameryce Północnej, ale jest praktykowany tylko marginalnie i został spopularyzowany w Europie Północnej, w szczególności w Szwecji.

Rozwój i internacjonalizacja

Zainteresowanie unihokeja w wielu krajach Europy i na całym świecie wzrosło w latach 80.: liczba ćwiczących stale rośnie, unihokej stał się ustrukturyzowany i stał się samodzielnym sportem. Międzynarodowa Federacja Unihokeja (IFF) została utworzona w 1986 roku, aw 2019 roku ma 45 oficjalnych federacji członkowskich oraz 27 federacji członków stowarzyszonych. Ponad 360 000 graczy zostało oficjalnie licencjonowanych na całym świecie w 2018 roku.

Unihokej został uznany przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski za pełnoprawnego członka w lipiec 2011. Dziś jest uważany za sport narodowy w Szwecji, ale jest również ważnym sportem w Szwajcarii, Finlandii i Czechach.

Zasady i filozofia

Unihokej charakteryzuje się wagą przywiązywaną do fair play i stanem umysłu. Rzeczywiście, opisane poniżej zasady dają pierwszeństwo samokontroli i „fizycznemu, ale poprawnemu” zaangażowaniu. Kontakty między zawodnikami ograniczone są do absolutnego minimum, do jedynej walki „ramię w ramię”. Zabroniony jest dobrowolny kontakt między kijami, jak również wkładanie kija między nogi przeciwnika. Na koniec meczu regulamin przewiduje, że dwie drużyny stają naprzeciw siebie, witają się, a następnie kapitan każdej drużyny wygłasza krótką przemowę, dziękując kolegom z drużyny, przeciwnikom, sędziom, stolikowi sekretarza i publiczności.

Wreszcie we Francji unihokej charakteryzuje się różnorodnością. Nierzadko można zobaczyć kobiety grające w męskich zespołach, od najmłodszych grup wiekowych po osoby dorosłe. Jeśli pozycja bramkarza jest najbardziej reprezentowana wśród kobiet grających na najwyższym poziomie z mężczyznami, to bywa postrzegana jako zawodniczki terenowe.

Zasady

Ziemia

Grunt ma 40  m długości i 20  m szerokości i jest otoczony pasem polimeru (tzw. lodowisko ) o wysokości 50  cm , co nadaje mu kształt. Gramy tam z 6 zawodnikami, w tym bramkarzem. Bramki są oddalone od siebie o 37 metrów.

Istnieje wariant z małym polem, pozwalający na zabawę w mniejszym pomieszczeniu. Małe pole ma 24  m długości i 14  m szerokości i jest otoczone pasem o wysokości od 30 do 50  cm . Ewoluujemy tam z 3 graczami i bramkarzem. Bramki są oddalone od siebie o 18  m (1/2 dużego boiska lub wielkości boiska do siatkówki), ale mają ten sam rozmiar, co na dużym boisku. Ten tryb gry jest regularnie używany w najmłodszych kategoriach wiekowych (U10, U7) oraz w Szwajcarii (kilka tysięcy posiadaczy licencji).

Na arenie międzynarodowej w unihokeja gra się tylko na dużym boisku. Krajowe/Regionalne Mistrzostwa na dużym i małym boisku są niezależne.

Chroniony kaskiem i watowaną tuniką bramkarz nie ma kija i na kolanach broni klatki. Gracze mają do dyspozycji kij wykonany z materiałów kompozytowych, którym prowadzą wydrążoną plastikową kulkę o wadze 25 gramów i średnicy 70  mm .

• Jeżeli piłka przeleci nad deską (boisko), wyrzucamy piłkę maksymalnie 1,5  m od planszy (1  m dla małego kortu);
• W przypadku błędu sędzia gwiżdże i wykonuje rzut wolny. Wszystkie rzuty wolne są bezpośrednie. Zawodnik musi szybko zagrać piłkę po unieruchomieniu jej na ziemi, uderzając ją;
• Wszystkie wyjścia lub błędy za przedłużeniem linii bramkowej są wykonywane w najbliższym punkcie bully (odpowiednik rzutu rożnego w piłce nożnej );
• Podczas wprowadzania piłki, przeciwnicy muszą znajdować się, łącznie z kijami, 3  m (2  m na małym boisku) od piłki, gdy gracz dotyka piłki (kara 2 minuty w przypadku niezgodności);
• Gra zaczyna się lub zaczyna się od nowa po golu przez łobuza w centralnym punkcie. Dwóch graczy (po jednym z każdej drużyny) staje twarzą w twarz, stopy równolegle, kije równolegle do ziemi i czekają na gwizdek przed rozpoczęciem gry. Pozostali gracze są w odległości 3  m (2  m na małym korcie).

Strefy bramkowe i ochronne

Jak widać na rysunku obok, dwie powierzchnie są oddzielone w pobliżu bramek: duża to strefa bramkowa, mała to strefa ochronna (ta ostatnia jest zarezerwowana wyłącznie dla bramkarza).

• W przypadku błędu popełnionego w strefie punktowej (jeśli nie ma kary), rzut wolny zostanie cofnięty na odległość 3,5  m (2,5  m na małym terenie) od strefy ochronnej opiekuna;
• Każdy błąd, który unicestwia oczywistą sytuację bramkową (niezależnie od tego, czy został popełniony w polu punktowym, czy poza nim) jest karany;
• Ani obrona, ani atak nie mają prawa postawić stopy w strefie ochronnej bramkarza. Podczas formowania muru, jeśli obrońca stoi jedną nogą w tym obszarze, a rzut wolny jest wykonywany w kierunku bramki, ogłaszana jest kara (oczywista sytuacja bramkowa);
• Gdy bramkarz chwyta piłkę, zawodnicy atakujący muszą zachować minimalną odległość 3  m (2  m na małym boisku) od miejsca, w którym podniósł piłkę. Jeśli stoją bliżej i nie oddalają się, mogą zostać ukarani rzutem wolnym, a jeśli dodatkowo spróbują przeszkodzić bramkarzowi lub przejąć piłkę, muszą zostać ukarani karą 2 minut.

Sytuacje standardowe

Różne formy wznowienia gry nazywane są sytuacjami standardowymi i są to:

• Bully  : w punkcie środkowym na początku każdej tercji i po każdym strzelonym golu; na jednym z 6 punktów bully we wszystkich innych przypadkach (wznowienie gry po odroczeniu kary, gdy drużyna, która wykroczyła poprawnie odbiera piłkę, lub po przerwaniu meczu z powodu kontuzji zawodnika, złamanej piłki, zagubionej bazy, itp.). Wykonanie: stopy równolegle, kije równolegle, nie dotykające piłki, obie ręce na kiju.
• Ball out  : kiedy piłka wychodzi poza boisko lub dotyka obiektów (lub sufitu) nad nią. Wykonanie: podobne do rzutu wolnego, ale nadal 1,5  m (1  m na niewielkim podłożu) od deski.
• Rzut wolny  : przyznawany drużynie po faulu drużyny przeciwnej. Wykonanie: odbita piłka (bez akompaniamentu i popędzania); jest rozgrywany w miejscu wykroczenia, w najbliższym punkcie bullyingu w przypadku wykroczenia za przedłużoną linią bramkową lub 3,5  m (2,5  m na małym terenie) od strefy ochronnej, jeżeli wykroczenie zostało popełnione w jej pobliżu (lub w jej obrębie) (patrz poprzedni rozdział). Przeciwnicy muszą zachować co najmniej 3  m (2  m na małym podłożu), łącznie z laską, piłki, w przeciwnym razie zostanie nałożona kara 2 minut.
• Kara  : w przypadku błędu polegającego na zniszczeniu jasnej sytuacji bramkowej. Wykonanie: zawodnik wchodzi ze środka boiska na spotkanie twarzą w twarz z bramkarzem; zawodnik i piłka nie mogą zatrzymać się ani cofnąć w tym samym czasie; tylko bramkarz, strzelec i sędziowie są na boisku podczas wykonywania kary.

Standardowej sytuacji nie należy opóźniać bez uzasadnionej przyczyny. Jeżeli zespół wykonujący traci niepotrzebnie czas, rzut wolny zostanie przyznany drugiej drużynie (w tym za nieprawidłowe wykonanie tyrana). Jeżeli drużyna, która wykroczyła dobrowolnie traci czas, zostanie ukarana karą 2 minut.

Kary

Oto różne rodzaje kar, które występują w unihokeju:

• 2 minuty  kary: ukarany zawodnik musi siedzieć na ławce kar przez 2 minuty. Tymczasem jego drużyna gra o jednego zawodnika mniej. Kara 2 minut jest anulowana w przypadku gola zdobytego przez drużynę przeciwną, ale tylko wtedy, gdy ta druga ma przewagę liczebną (jeśli obie drużyny grają o jednego zawodnika mniej, żadna kara nie jest anulowana). Jeżeli bramkarz lub trener otrzyma 2 minuty kary, inny zawodnik drużyny musi ją odsiedzieć.
•  Kara 5 minut : ukarany zawodnik musi siedzieć na ławce kar przez 5 minut. Tymczasem jego drużyna gra o jednego zawodnika mniej. Kara 5 minut nigdy nie jest uchylona. Jeśli bramkarz otrzyma 5-minutową karę, musi ją odbyć sam i zostać zmieniony; na ławce kar będzie mu towarzyszył dodatkowy zawodnik.
•  Kara 10 minut : jest to kara osobista za niesportowe zachowanie. Towarzyszy mu zawsze kara w wysokości 2 minut. Ukarany zawodnik musi siedzieć na ławce kar w towarzystwie dodatkowego zawodnika, który odsiedzi 2 minuty kary. 10-minutowa kara nie zaczyna być naliczana do czasu zakończenia towarzyszącej jej 2-minutowej kary; od tego momentu drużyna znów jest pełna. Jeżeli bramkarz otrzyma 10 minut kary, musi ją odbyć sam i zostać zastąpiony; na ławce kar będzie mu towarzyszył dodatkowy zawodnik. Jeśli trener otrzyma 10 minut kary, musi zająć miejsce na trybunach i pozostać tam do końca meczu.
• Kara meczowa (czerwona kartka): jest to wykluczenie ogłoszone za poważne niesportowe zachowanie lub naruszenia. Towarzyszy mu zawsze kara 5 minut. Wykluczony zawodnik lub trener musi opuścić pole gry i stanąć w miejscu, w którym nie może wywierać żadnego wpływu na grę (ogólnie w szatni; w każdym razie nie na trybunach). Jeden zawodnik z drużyny odsiedzi 5-minutową karę, podczas której drużyna zagra z jednym zawodnikiem mniej. Istnieją trzy rodzaje kar meczowych:
  • kara meczowa I: zawodnik zostaje wykluczony z meczu, bez dodatkowej sankcji;
  • kara meczowa II: zawodnik zostaje wykluczony z meczu i zawieszony na następny mecz;
  • Kara meczowa III: zawodnik zostaje wykluczony z meczu, zostaje zawieszony na następny mecz i otrzymuje dodatkową karę orzeczoną przez komisję dyscyplinarną.

Wszystkie kary mogą zostać odroczone. Sędziowie opóźniają karę (podnosząc rękę pionowo), jeśli drużyna, która nie zawiniła, może skorzystać z popełnionego faulu. Gdy tylko drużyna zawiniająca wejdzie w posiadanie piłki lub gra musi zostać przerwana z innego powodu, sędziowie zagwiżdżą i ogłoszą karę. Gra zostanie wznowiona przez tyrana w pierwszym wymienionym przypadku lub przez sytuację wynikającą z przerwania w drugim przypadku.

Po nieodroczonej karze (ogłoszonej natychmiast), gra zostanie wznowiona rzutem wolnym (chyba że kara została nałożona podczas przerwy w grze).

Faule gracza

• Gracz może grać piłką tylko do wysokości kolan i podnieść kij do wysokości bioder (dopuszczalny jest wyższy ruch strzelecki, jeśli nikogo nie ma w pobliżu).
• Gracz nie może uderzyć kijem ciała przeciwnika ani jego kija (minimum 2 minuty przy powtórzeniu / niebezpieczne / od tyłu ...).
• Zabronione są twarde kontakty (kontrole ciała) (minimum 2 minuty), dozwolony jest tylko kontakt bark-ramię. Używanie innej części ciała do kontaktu jest zabronione ( pchanie ).
• Zawodnik nie może skakać i zatrzymywać piłki obiema stopami nad ziemią.
• Gracz musi grać piłkę kijem, stopami, nogami lub tułowiem.
• Zawodnik nie może celowo dotykać piłki rękami lub rękami (2 minuty).
• Zawodnik nie może celowo dotknąć piłki głową.
• Gracz nie może grać na ziemi ani bez kija (2 minuty).
• Zawodnik nie może dotknąć piłki stopą dwa razy z rzędu.
• Zawodnik nie może celowo strzelić gola żadną częścią ciała.
• Gracz nie może cofać się przeciwko graczowi ( błąd ataku ).
• Gracz nie może włożyć kija ani stopy między nogi przeciwnika.

Opiekun

• Bramkarz gra bez kija i zawsze musi łapać piłkę częścią ciała w polu punktowym.
• Może jednak opuścić strefę punktową, ale wtedy jest uważany za gracza bez kija (nie może dotykać piłki rękami, ani na ziemi, ani dwa razy z rzędu stopą itp.).
• Kiedy blokuje piłkę, musi ją szybko wznowić (często mówimy „3 sekundy”, nawet jeśli zasady nie określają czasu trwania).
• Nie może uwolnić ani przekroczyć linii środkowej, chyba że piłka dotknęła ziemi, band lub zawodnika przed jej przekroczeniem.
• Nie może otrzymać podania celowo zaadresowanego przez kolegę z drużyny ani chwycić piłki będącej pod jego kontrolą (zasada podania z tyłu, analogiczna do piłki nożnej ).
• Nie może sam zdobyć bramki (nawet jeśli piłka dotknęła ziemi, band lub zawodnika przed przekroczeniem linii środkowej).

Różnice w stosunku do hokeja na lodzie

• Plac zabaw znajduje się w sali gimnastycznej (wyjątkowo na zewnątrz) i jest mniejszy.
• Zawodnicy nie mają łyżew ani zabezpieczeń (z wyjątkiem bramkarza).
• Bramkarz nie ma kija (ani rękawicy, ani biszkoptu).
• Kula jest kulista, pusta i bardzo lekka.
• Lodowisko ma tylko 50  cm wysokości (w porównaniu do ~1,2  m w hokeju na lodzie). Nie jest przymocowany do podłoża.
• Zasady są znacznie bardziej restrykcyjne i ostrzejsze w przypadku ostrej gry, aby chronić graczy.
• Po faulu (z karą lub bez), rzut wolny przyznawany jest drużynie przeciwnej (z wyjątkiem szczególnych przypadków).
• Mecze są prowadzone przez dwóch równoprawnych sędziów (duże pole) lub jednego sędziego (małe pole).
• Zawodnik może otrzymać czerwoną kartkę po popełnieniu poważnego błędu, istotnego dla kary meczowej i tym samym zostaje wykluczony z meczu.

Gracze

Sprzęt

Sprzęt gracza w unihokeja jest lekki, w przeciwieństwie do jego kuzyna hokejowego. Zgodnie z prawem musi nosić koszulkę w kolorach swojego klubu, spodenki i podkolanówki. Noszenie ochraniaczy nie jest obowiązkowe, w przeciwieństwie do okularów ochronnych, które są obowiązkowe dla graczy poniżej 16 roku życia od 2017 roku. Niektórzy gracze noszą parę rękawiczek (takich jak mitenki), aby ułatwić trzymanie kija.

Buty do unihokeja to klasyczne buty do sportów halowych, nie pozostawiające śladów na podłożu i zapobiegające ślizganiu się.

Głównym elementem wyposażenia jest kolba, składająca się z rączki wykonanej z materiałów kompozytowych oraz plastikowej palety. Lekko zakrzywione wiosło będzie się różnić w zależności od tego, czy grasz lewą ręką (prawa ręka na szczycie szyi, wiosło po lewej stronie ciała – 70% graczy) czy prawą (lewa ręka na górze szyja, wiosło na prawym tułowiu – 30% graczy).

Pozycje

Zawodników (bez bramkarza) jest 5 i podzielono na 3 pozycje:

• obrońcy: 2 w liczbie, wykonują główne zadania obronne, jak najbliżej bramki. W ataku znajdują się tuż za linią środkową i są regularnie wzywani do strzałów z dystansu;
• skrzydłowi: w ataku zajmują dwie strony pola, prawą i lewą. W obronie są odpowiedzialni za osłanianie 2 przeciwnych obrońców, a w szczególności za przecinanie linii podań w ich kierunku;
• centrum: zajmuje centralną pozycję w ataku jak w obronie. Często uważany za architekta gry w ataku, odgrywa również kluczową rolę w obronie, aby przeciąć różne linie podań między graczami na wysokich pozycjach (skrzydłowi) i tymi na niskich pozycjach (obrońcy). Jest regularnie uważane mieszanka N O  8 i n o  10 piłkę.

Kategorie wiekowe (Francja)

W sezonie 2021-2022, czyli wznowieniu po kryzysie zdrowotnym, który doprowadził do zawieszenia poszczególnych mistrzostw, kategorie wiekowe będą wyglądać następująco:

Kategoria	Narodziny
Seniorzy	W 2001 roku i wcześniej
U19	W latach 2002-2004
U16	W latach 2005-2007
U13	W latach 2008-2010
U10	W latach 2011-2013

Zawody i drużyny

Konkursy krajowe i międzynarodowe

Turnieje międzynarodowe

• Mistrzostwa świata w unihokeju
• Mistrzostwa świata w unihokeju kobiet
• Mistrzostwa Świata w Unihokeju -19 lat
• Mistrzostwa świata w unihokeju do lat 19 kobiet
• Mistrzostwa Europy w unihokeju
• Mistrzostwa Europy w unihokeju kobiet

francuskojęzyczne mistrzostwa kraju Francja

• Mistrzostwa Francji w unihokeju, kraj 1
• Mistrzostwa Francji w unihokeju, kraj 2
• Mistrzostwa Francji w unihokeju, Dywizja 3.
• Mistrzostwa Francji w unihokeju kobiet
• Młodzieżowe mistrzostwa Francji w unihokeju

szwajcarski

• Mistrzostwa Szwajcarii w Unhokeju

Belgia

- Mistrzostwa Belgii w unihokeju, kraj 1

- Mistrzostwa Belgii w unihokeju, dywizja 2

- Mistrzostwa Belgii w unihokeju, dywizja 3

Drużyny

Główne narody unihokeja

10 najlepszych narodów na świecie to:

• Finlandia
• Szwecja
• Szwajcaria
• Czechy
• Dania
• Norwegia
• Łotwa
• Niemcy
• Estonia
• Słowacja

Kluby Francja

• Unihokej Panam United
• Unihokej w Caen
• Związek unihokeja w Amiens
• IFK Paryż
• Piraci z Lyonu Unihokej Club
• Unihokej Isère Grésivaudan
• Wpływ wycieczek
• Nordic Unihokej Club de Tourcoing
• Orleański klub unihokeja
• Paryski klub uniwersytecki
• Phoenix Unihokej Klub
• Klub unihokeja w Rouen
• Klub uniwersytecki Stade Marseillais
• Klub Unihokejowy Bisontin
• Trolle klubu unihokeja w Annecy
• Dahuts du lac Unihokej Club
• Brunoy Unihokej Lwy
• Unihokej Le Mans 72

• Unihokej ASPTT Nancy-Laxou
• Niedźwiedzie grizzly z Hainaut
• Salamandry z Montbazon

szwajcarski

• SV Wiler- Ersigen
• Unihokej Köniz
• Tygrysy Langnau
• Grasshopper Club Zurych
• UHC Aligator Malans
• HC Rychenberg Winterthur
• Zug United
• UHC Uster
• Waldkirch-St. Gallen
• Chur Unihokej
• UHC Thun
• Kloten-Bülach Jets
• UHC Bevaix
• Początki UHC

Główni gracze

Aspekty społeczno-gospodarcze

Relacje w mediach

Relacje medialne dotyczące unihokeja pozostają ograniczone w Europie Zachodniej. W Szwecji i krajach Północy ma to znacznie większe znaczenie ze względu na wagę tego sportu w lokalnym życiu sportowym. Na poziomie międzynarodowym komunikacja federacji odbywa się w dużej mierze przez Internet. MFF posiada własny kanał w sieci, który transmituje główne rozgrywki (mistrzostwa świata kobiet i mężczyzn, etapy kwalifikacyjne itp.).

Aspekty ekonomiczne

Ekonomiczny wpływ unihokeja pozostaje ograniczony, z wyjątkiem Szwecji i, w mniejszym stopniu, Czech. Jednak kilka marek sportowych wyspecjalizowało się w produkcji i sprzedaży specyficznego sprzętu do unihokeja, takiego jak kije, piłki i lodowiska. Można wymienić m.in. marki Unihoc , Oxdog czy nawet Salming.

Uwagi i referencje

1. Flavien Trésarrieu, „  Unihokej topnieje lód  ”, Le Monde, sport et forme ,5 maja 2012 r., s.  7.
2. http://www.floorball.fr/Le-Floorball
3. (en-GB) „  Stowarzyszenia członkowskie  ” , na stronie głównej MFF (dostęp 29 maja 2019 )
4. (w) „  Licencjonowani gracze – strona główna IFF  ” , na stronie głównej IFF (dostęp 20 czerwca 2020 ) .
5. http://www.floorball.fr/Le-floorball-est-definitivement#.Wr6nFZcuDIU
6. https://www.swissunihockey.ch/files/3515/5610/8780/SPR_1920_FR.pdf
7. http://www.floorball.fr/IMG/pdf_Choisir_sa_crosse_FR_.pdf
8. http://www.floorball.fr/IMG/pdf/REGLEMENT_CHPT_JEUNE_2017-2018_v20171202.pdf
9. http://floorball.org/pages/EN/Rankingi
10. „  IFF Unihokej – Kanał 1  ” , na YouTube (dostęp 20 czerwca 2020 r . ) .

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Freebandy

Linki zewnętrzne

• Francuska Federacja Unihokeja (FFFL)
• Szwajcarski Związek Unihokejowy
• (pl) Międzynarodowa Federacja Unihokeja (IFF)
• Młodzieżowe Mistrzostwa Francji w unihokeju
• Zasady gry dla szkoły