Flaminius Raiberti
Flaminius Raiberti
Flaminius Raiberti w 1913 r.
| Zastępca | |
|---|---|
| Minister Wojny | |
| Senator III RP |
| Baron Raiberti (4, 1902) |
|---|
| Narodziny |
13 kwietnia 1862 r Miły |
|---|---|
| Śmierć |
16 grudnia 1929(w wieku 67 lat) Nicea |
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Polityk |
| Tata | Ignace Pompée, 3. baron Raiberti (1829-1902) |
| Matka | Eudoxie Arnulf, baronowa Raiberti (1843-1923) |
| Małżonka | Antonia Malausséna, baronowa Raiberti (1878-1970) |
| Partia polityczna | Federacja Republikańska |
|---|
Flaminius, 4 baron Raiberti , urodzony dnia13 kwietnia 1862 rw Nicei, gdzie zmarł16 grudnia 1929, jest francuskim politykiem .
Biografia
Pochodzący ze szlacheckiej rodziny w hrabstwie Nicei , w 1822 r. przez króla Sardynii Karola-Félixa tytułem barona , był najpierw prawnikiem , potem szybko zajął się polityką. Wielokrotny zastępca i senator regionu Alpes-Maritimes , w 1920 r. mianowany ministrem wojny przez Georgesa Leyguesa , przewodniczącego Rady , a następnie ministrem marynarki wojennej w 1922 r. przez Raymonda Poincaré , przewodniczącego Rady . Przypisuje mu się renowację francuskiej marynarki wojennej .
W 1911 ożenił się z Antonią Malausséną, córką Artura Malaussény i wnuczką François Malaussény . Został pochowany na cmentarzu zamkowym w Nicei pod parą wyrzeźbioną przez Théodore'a Rivière'a .
Mandaty
Flaminius Raiberti miał błyskotliwą karierę polityczną od 1890 roku, kiedy został wybrany posłem na Alpes-Maritimes. Jego różne mandaty to:
- 1890-1922: zastępca Alpes-Maritimes
- 1901-1926: Radny Generalny Contes
- 1911-1926: Przewodniczący Rady Generalnej Alpes-Maritimes
- 1922-1929: senator Alpes-Maritimes
- 16 grudnia 1920-16 stycznia 1921 : Minister Wojny
- 15 stycznia 1922 r-29 marca 1924 : Minister Marynarki Wojennej
Korona
W Nicei znajduje się ulica Flaminius-Raiberti.
Herb
Patentem listowym króla Sardynii z dnia 28 maja 1822 r. ród Raiberti otrzymał tytuł barona w osobie prawnika Jean-Louis Raiberti z herbem: „ze srebra z pęczkiem porzeczki podszytej i odchodzącej naturalnie , do wodza Lazurowego naładowanego złotym słońcem”. Korona barona.
Uwagi i referencje
- Jules de Orestis di Castelnuovo, La szlachta Niçoise ,1912, s. 130
- „ Byli senatorowie III e Republiki ” na Sénat.fr (dostęp 24 lipca 2020 )
- " Les Fatou-Raiberti ", LExpress.fr ,1 st listopad 2001( przeczytaj online , skonsultowano 3 stycznia 2018 )
Zobacz również
Bibliografia
- Jacques Basso, Wybory Legislacyjne w Departamencie Alpes-Maritimes od 1860 do 1939 , Paryż, LGDJ, 1968.
- "Flaminius Raiberti", w Słowniku francuskich parlamentarzystów (1889-1940) pod redakcją Jeana Jolly'ego, PUF , 1960
- Eric Gili "Ze wsi do państwa, myślenie o Integratron elitarnej Górnym County Nicei: rodziny Raiberti ( XVII th - XIX th stulecia)," stronach 25-31 w Jean-Marc Giaume i Jerome Magail (kierunek), The hrabstwo Nicei: od Sabaudii do Europy, tożsamość, pamięć i przyszłość : materiały z konferencji, Nicea, 24-27 kwietnia 2002 r., opublikowane przez Federację stowarzyszeń hrabstwa Nicei, wydane w Nicei przez Serre w 2006 r., 386 strony, 24 × 16 cm , ( ISBN 9782864104674 ) .