Rodziny niepokojów
W Bretanii było kilka rodzin Botherelów należących do szlachty francuskiej.
Wśród nich tylko rodzina Botherel, nobilitowana wMarzec 1595.
Rodzina Botherel z Quintin (wymarła w 1428 r.)
Broń: Argent, wódz Gules, któremu przypisano etykietę Or
Ta rodzina wymarła w 1428 roku.
Jej autor Geoffroy I st Botherel, baron Quintin , zmarły w 1274, młodszy syn Alaina I de Penthievre , potomek Eona I Penthièvre , młodszy syn Geoffroy I st Brittany , książę 992 w 1008. Rodzina ta zmarła wraz z Jeanem III Botherel († 1385) oraz w 1428 wraz z bratem Geoffroyem IV, obaj zmarli bezpotomnie. Baronia Quintin przeszła na ich bratanka Jean du Perrier, syna ich siostry.
.
Rodzina Botherel d'Appigné (wymarła)
Ramiona: Argent z 10 kolumbinami Błękitne wspierane Gules
Ramiona: Argent z dziesięcioma orlikami Błękitne, wspierane Gules, łodygi do góry 3. 2. 3. 2; alias: lew w towarzystwie trzech orlików (pieczęć z 1381 r.).
Ta druga rodzina Botherel przy XVIII -tego wieku, zajmuje ważne miejsce w szlachetności Brytanii i niekiedy postrzegane jako oderwane gałęzi hrabiów Rennes.
Jego autorów przypisuje się Huguesowi Botherelowi, który zabił hrabiego Flandrii włócznią w 1181 roku, oraz Reginaldowi Botherelowi, który był seneszalem z Rennes w 1181 roku.
Julien Botherel, rycerz Orderu Królewskiego w 1574 r., uzyskał w 1575 r. patent listowy od Henryka III na erekcję wicehrabstwa jego zwierzchnictwa Appigné w diecezji Rennes.
Ta rodzina zginęła w XVIII -tego wieku w rodzinie Senechal Kercado.
Rodzina Botterel (wymarła)
.svg)
Broń: Vpowietrze szef czerwony Szarża 3 Gold besans
następnie: czerwony krzyż Toulouse złota, Patty cléchée i pommetée samych (czasy XVII th Century starą Botherel rodziny Quintin się w 1428 roku).
Rodzina Botterel uważała się za gałąź rodziny Botherel z Quintin i poniewczasie nosiła herb. Twierdził, że autorem był Yvon Botterel, ożeniony około 1233 z N de Montgomery, który byłby młodszym bratem Geoffroya Botherela, barona Quintin.
Jednak udowodnione pochodzenie tej rodziny nie wykracza poza Jeana Botterela, pana Villegeffroy, urodzonego około 1350 roku i ożenionego z Małgorzatą de Kermoysan, skąd zmarł w 1418 roku Yvon Botterel, dziedzic, pan Villegeffroy, ożeniony z Joanną Martin.
Pojawił się w latach 1423-1548 w reformacjach i zegarkach szlachty diecezji Saint-Brieuc, Tréguier i Rennes. Został podzielony na kilka gałęzi, znanych jako Villegeffroy, Chesnays i Kervenal, odpowiednio utrzymanych w swojej szlachcie wydobycia na26 marca 1669 r, 16 lipca 1669 r, a 6 lutego 1671 r.
Oddział Kervenal przyjął nazwę Botherel de Quintin, kiedy został utrzymany w 1671 roku.
Podczas swojej prośby w 1785 r. o dopuszczenie do zaszczytów sądu, Berthier, odpowiedzialny za zbadanie tej prośby, napisał w swoim raporcie: „ Ta rodzina twierdzi, że wywodzi swoje pochodzenie od Geoffroya, ojca lub hrabiego Quintina, którego potomkowie byli nazywani Botherel i brat Henryka, hrabiego d'Avaugour... Na tej zasadzie najstarsza gałąź tej rodziny uzyskała29 marca 1667wyrok izby szlacheckiej bretońskiej, która zachowała ją w szlachcie dawnego pochodzenia i kwalifikacjach rycerskich, z którego to pochodzenie jest wydedukowane bez poparcia jakiegokolwiek tytułu i bez desygnacji przed rokiem 1444. Opinia ta jest bezpodstawna ; nie tylko nie ma dowodu, ale i nie ma najmniejszego adminika tego pochodzenia i te same tytuły nie zapowiadają żadnego związku z tymi rachunkami ”.
Rodzina Botterel zmarła wkrótce po rewolucji.
Rodzina Botherel (ocalała)
Broń: Lazur ze złamaną jodełką Argent, w towarzystwie 3 nóg tej samej
broni: Lazur ze złamaną jodełką Argent, w towarzystwie trzech krzyżowych pasztetów tego samego.
Autorem tej rodziny jest Pierre Boterel, żonaty z Charlotte du Pin, którego syn Pierre Boterel, Lord of Montellon, seneszal z Treslonnière, został nobilitowany w 1595 roku.
Pierre Boterel miał dwóch synów: Jean Boterel, dziedzic, władca Montillon, doradca parlamentu Bretanii w 1596 r. i François Boterel, dziedzic. Ten ostatni był lordem Couroger i Plessis (państwo Plessis znajduje się w Plessis-Hiette, w La Chapelle-du-Lou ( Ille-et-Vilaine ). Są autorami dwóch gałęzi, utrzymanych w szlacheckiej 1stPaździernik 1668, i który utworzył kilka filii, zwanych Bédée, La Bretonnière, Plessis i Moron.
Pozostał tylko oddział w Plessis, pod jedyną nazwą „de Botherel”.
Bibliografia
- Henri Jougla de Morenas, Grand Armourial de France, tom 2, s. 200
- Gustave Chaix d'Est-Ange, Słownik starych lub znanych rodzin francuskich pod koniec XIX wieku , tom V, 1906, strony 402 do 405
- Arystokracja i herbarz Bretanii, Pol Potier de Courcy
- E. de Séréville, F. de Saint-Simon, Słownik szlachty francuskiej , 1975, strona 206
- Nobiliary i herbarz Bretanii, Pol Potier de Courcy, 1890
- Henri de La Messelière , Filiatins Bretonnes ; Prudhomme, Saint-Brieuc, 1912, T.1, s.290-292)
Źródła i bibliografia
- Gustave Chaix d'Est-Ange, Słownik starożytnych lub znaczących rodzin francuskich pod koniec XIX wieku , tom V, 1906, strony 402 do 405
- Henri Jougla de Morenas, Grand Armourial de France , tom 2, strony 199 i 200
- Dom Morice , Historia Bretanii I, s. XVIII
- Dom Morice , Dowód, II, płk. 59
- MM. Geslin de Bourgogne et de Barthélemy: Dawne biskupstwa Bretanii, tom III
- Jérôme Floury & Eric Lorant, Katalog genealogiczny szlachty bretońskiej według reformacji szlachty 1668-1672 oraz postanowienia Intendencji Rady i Parlamentu , Rennes, 2000