Wyjątkiem nieważności jest w prawo, argument, który podnosi się jeszcze przed wywoływania zalety obudowy i który ma tendencję do patrz unieważnione część wewnętrznego lub ewentualnie cały postępowania, w wyniku naruszenia przez jedną stron (powoda, pozwanego, ścigania, administracji podatkowej, grodzkich , prokuratora , itd. ) istotnego przepisu prawa.
Jeżeli wyjątek nieważności zostanie zaakceptowany, dokument zostaje wycofany z postępowania i nie może już służyć jako podstawa orzeczenia lub postępowanie zostaje unieważnione.
W postępowaniu cywilnym wyjątek nieważności oznacza argument, za pomocą którego pozwany w postępowaniu sprzeciwia się powodowi, w drodze wyjątku, nieważności czynu, na którym opiera się jego powództwo. Zgodnie z powiedzeniem quae temporalia sunt ad agendum perpetua sunt, ad excipiendum wyjątek nieważności, w przeciwieństwie do czynności o nieważność, jest wieczysty.
Oznacza to, że taki wyjątek można zgłosić zawsze, nawet jeśli upłynął termin przedawnienia powództwa o nieważność (cass. Civ 1, 21 grudnia 1982). Jednak sąd kasacyjny wykonane dwa wyjątki od tej zasady. Zgodnie z pierwszym, „zasada, zgodnie z którą wyjątek nieważności ma charakter wieczysty, ma zastosowanie tylko wtedy, gdy powództwo o wykonanie spornego zobowiązania wytoczono po upływie terminu przedawnienia” (cas. Civ 1,.21 grudnia 1982i kas. cywilizacja 1,19 grudnia 1995). Zgodnie z drugim, wyjątek może być przeciwstawiony jedynie działaniu w wykonaniu zobowiązania, którego egzekucja nie została jeszcze rozpoczęta (cas. Civ 1,17 czerwca 2010). W przeciwnym razie wyjątek nieważności podlega takiemu samemu terminowi przedawnienia jak powództwo o nieważność.
Zasada określona obecnie w art. 1185 Kodeksu Cywilnego, którego warunki brzmią: „Wyjątek nieważności nie jest przewidziany, jeżeli dotyczy umowy, która nie została wykonana. "