| Pretendent do tronu norweskiego |
|---|
| Śmierć | 1207 |
|---|---|
| Dziecko | Sigurd Ribbung |
Erling Magnusson Steinvegg ( Old Norse : Erlingr Magnússon Steinveggr ) (zm marzec 1207 ) to Bagler pretendent partii do norweskiego tronu i antykról od 1204 do 1207 roku . Jego kandydatura na tron wywołała drugą wojnę Baglerów, która trwała do kompromisu z 1208 roku .
Erling Magnusson twierdził, że jest nieślubnym synem króla Magnusa Erlingssona . Twierdził, że za czasów króla Sverre'a z Norwegii został zatrzymany przez swojego sojusznika i szwagra szwedzkiego króla Knuta Erikssona i uwięziony w kamiennej wieży na wyspie Visingsö w jeziorze Vättern, skąd ostatecznie uciekł. jego przydomek „Steinvegg”, co oznacza „kamienny mur”.
Po śmierci bez znanego spadkobiercy króla Håkon III Norwegii w styczniu 1204 , a jego 4-letni siostrzeniec Guttorm Sigurdsson został przywieziony do tronu, jednak po śmierci króla niemowląt w sierpniu 1204 , członkowie Bagler partii doprowadziła biskup Oslo Nicolas Arnesson uznał Erlinga Steinvegga za syna Magnusa V z Norwegii i uczynił go swoim kandydatem na tron.
Król Danii Valdemar II próbuje wpłynąć na sukcesję w Norwegii i ustanowić swoją zwierzchność nad południem kraju. Interweniuje na czele duńskiej floty składającej się z ponad 360 statków i okupuje Viken, aby wesprzeć roszczenia Erlinga. Erling Steinvegg, aby udowodnić swoje królewskie pochodzenie, z powodzeniem przechodzi przez mękę w obecności króla Valdemara II Danii i otrzymuje od ostatnich 35 okrętów wojennych. Następnie Erling udał się do Haugathing w Tønsberg, gdzie został ogłoszony królem w 1204 roku w konkurencji z Inge II Bårdssonem kandydatem Birkebeinera. Przez te wybory Baglerzy faktycznie zrzekli się konstytucji z 1164 roku narzuconej przez Kościół, która przewidywała wykluczenie z tronu nieślubnych dzieci.
Erlingowi i Baglerom nie udało się jednak zdobyć dominacji nad całą Norwegią, a jedynie nad prowincją Viken wokół Oslofjordu . Kiedy Erling zmarł w marcu 1207 r. , Biskupowi Nicolasowi z Oslo udało się przekonać Baglerów do wybrania na króla jego siostrzeńca Philippe'a Simonssona , chociaż ten ostatni nie był w żaden sposób spokrewniony z rodziną królewską.
Od nieznanej żony Erling Steingveg zostawia dwóch synów:
Główne źródła dotyczące życia i buntów Erlinga Magnussona Steinvegga i jego syna Sigurda Ribbunga to sögur Böglunga napisany około 1225 roku oraz dzieło Sagi Sturla Thórðarson Haakon Haakonarson skomponowanej w latach 60.