Erhard Schön

Erhard Schön Biografia
Narodziny W kierunku 1491 lub 1491
Norymberga
Śmierć 1542 lub 13 grudnia 1542
Norymberga
Zajęcia Grawer , malarz , projektant , grafik

Erhard Schön (lub Schoen ), urodzony ok. 1491 r. W Norymberdze, zmarł w 1542 r. W tym samym mieście, jest niemieckim rysownikiem , rytownikiem i malarzem . Był odpowiedzialny za kilkaset prac, w tym portrety Albrechta Dürera , Ulricha von Huttena i Jeana I er Węgry .

Biografia

Urodzony około 1491 roku Erhard Schön jest synem malarza Marksa Schona (1477-1510?). Karierę rozpoczął jako projektant i drwal , współtworząc zbiór modlitw katolickich Hortulus Animæ z 1516 roku, nad którym pracował z Hansem Springinklee . Obaj następnie biorą udział w biblii wydanej przez Antona Kobergera w 1518 r. Pod wpływem techniki Springinklee, ale także Dürera , z którym mieszkał przez kilka lat, Schön staje się popularnym rytownikiem i od 1538 r. Prowadzi własny warsztat w Norymberdze. .

Pracuje również dla drukarzy w Bambergu , Wiedniu i Lyonie .

Współpracuje również z kilkoma zakonami cesarza Maksymiliana I św .

Oprócz portretów, jego tematy poruszają mitologię, sceny malownicze lub satyryczne, sceny wojenne, takie jak oblężenie Münster w latach 1534-1535 czy Budy w 1541 roku, ale także, po przejściu na luteranizm , broszury przeciwko „ Kościołowi katolickiemu ” . W tym drugim przypadku nie podpisuje swoich ilustracji ze względu na ich kontrowersyjny charakter.

Kilka jego prac jest świadectwem jego badań nad złudzeniami optycznymi i anamorfozami , na przykład Vexierbild z 1535 roku.

Pozostawił łącznie ponad 1200 ilustracji do 116 książek i około 200 osobnych drzeworytów .

Uwagi i odniesienia

  1. „Erhard Schön” , Biblioteka Narodowa Francji .
  2. Istnieje 18 kolejnych wydań między 1516 a 1521 rokiem, wszystkie zilustrowane przez tych dwóch rytowników, por. „Hortulus animæ” , Encyklopedia Katolicka (1907–1913).
  3. „Erhard Schön” , Getty Center .
  4. „Ehrard Schön” , Luwr , Inwentarz Wydziału Grafiki .
  5. „Ehrard Schön” , British Museum .
  6. Vexierbild mit vier Porträts .

Bibliografia

Linki zewnętrzne