Obudowa Fouqué
| Obudowa Fouqué | ||
|
Mapa topograficzna Piton de la Fournaise otoczona przez Enclos Fouqué. | ||
| Lokalizacja | ||
|---|---|---|
| Informacje kontaktowe | 21 ° 14 ′ 55 ″ S, 55 ° 45 ′ 09 ″ E | |
| Kraj | Francja | |
| Departament | Spotkanie | |
| Gminy | Saint-Philippe , Sainte-Rose | |
| Geologia | ||
| Masywny | Masyw Piton de la Fournaise | |
| Wiek | 4700 lat | |
| Typ krateru | Caldera | |
| Wymiary | ||
| Wysokość | 2401 m | |
| Długość | 13 km | |
| Szerokość | 9 km | |
| Głębokość | 400 m | |
| Odkrycie | ||
| Eponim | Ferdinand André Fouqué | |
Geolokalizacja na mapie: Reunion
| ||
Enclos Fouque jest najnowszym z calderas utworzonych przez Piton de la Fournaise , do aktywnego wulkanu na wyspie Reunion .
Geografia
Nazwana na cześć geologa Francuza Ferdynanda André Fouqué. Ta podkowa w kształcie kaldery miała dziewięć kilometrów szerokości i trzynaście kilometrów długości.
Ściany, które na nią górują, mają od stu do czterystu metrów wysokości. Są to wały Bois Blanc na północy, wały Bellecombe na zachodzie i wały Tremblet na południu.
Oprócz samego Piton de la Fournaise, Enclos Fouqué jest domem dla wielu małych kraterów, w tym Formica Leo . Jest to najbardziej widoczna formacja Pas de Bellecombe-Jacob , nawis, z którego można rozpocząć wędrówkę do miejsca zwanego Plaine des Osmondes .
Stamtąd można dotrzeć do Oceanu Indyjskiego przez Grandes Pentes, a następnie Grand Brûlé , obszar przybrzeżny. Przecina ją droga krajowa 2, która biegnie wokół wyspy, łącząc Saint-Denis i Saint-Pierre . Na północy prowadzi do ogrodzenia ze śródmieścia Sainte-Rose przez las Bois Blanc . Na południu prowadzi do Saint-Phillipe przez miejsce zwane Takamaka.
Historia
Formowanie obudowy odbyło się w dwóch etapach:
- gwałtowne erupcje, które wysłałyby popioły z Vincendo na Plaine des Palmistes ( popioły Bellecombe ) i upadek 4700 lat temu;
- otwarcie kaldery w osuwiskach Grand Brûlé, które zmiotło jego wschodnią flankę, tworząc w ten sposób wały Tremblet na południu i wały Bois Blanc na północy. Te osuwiska byłyby w dużej mierze późniejsze od powstania kaldery, ponieważ koryto rzeki podobne do rzeki wschodniej zostało zidentyfikowane wzdłuż wału Bois Blanc. Piton de Crac można uznać jako ślad tego starożytnego planeze .
-
Wał z Bellecombe ogranicza obudowa Fouque w jego górnej części.
-
Enclos Fouqué widziana z zachodniej ściany Piton de la Fournaise .
-
Duże zbocza widziane z wybrzeża (RN3).
Bibliografia
- SVT Academie de la Réunion, broszura La Route du Volcan
- ORSTOM i University of Reunion -1994- Badania geofizyczne metodami TDEM i AMT sektora Grand Brulé