Edinburgh Review ( Review of Edinburgh ) tobrytyjskie czasopismo wydawane w latach 1802–1920 w Edynburgu. Z przeglądu kwartalnego brytyjskiego magazynu najbardziej wpływowego XIX th wieku . Jego mottem było „ absolvitur de nocens d'ubi de damnatur de judex ” („sędzia jest skazany, gdy winny zostaje uniewinniony”), sformułowanie z Publiliusa Syrusa .
Utworzono dnia 10 października 1802przez Francisa Jeffreya , Sydney Smith i Henry Brougham , był edytowany przez Archibald Constable kwartalny aż 1929 . Magazyn powstał jako dziennik literacki i polityczny i pod kierunkiem swojego pierwszego redaktora, Francisa Jeffreya, reprezentuje zdecydowanego zwolennika Partii Wigów i polityki leseferyzmu , regularnie wypowiadając się na temat reform politycznych. Jego głównym rywalem jest Quarterly Review , który wspiera torysów . Magazyn wyróżnia się również atakami na „poetów jeziora”, w szczególności Williama Wordswortha .
Artykuł o „prawach i obowiązkach kobiet” w Edinburgh Review z 1841 roku zainspirowałby książkę Marion Kirkland Reid A Plea for Women .
Istniał już Edinburgh Magazine and Review ( Magazine and Edinburgh Review ) przed Edinburgh Review , między 1773 a 1776 ; był to miesięcznik i nie miał nic wspólnego z jego następcą.
Magazyn zniknął w 1929 roku . Nazwa została przyjęta podczas tworzenia New Edinburgh Review ( New Edinburgh Review ) w 1969 roku ; pismo to było wydawane pod tą nazwą do 1984 roku . Pod koniec numeru 67/8 przyjął nazwę Revue d'Édimbourg , z hasłem „ zebrać wszystkie promienie kultury w jedno ”, pod którą jest nadal publikowany. Czasami twierdzi się, że obecny magazyn jest kontynuacją swojego imiennika, błędnym przekonaniem, którego wydawca tak naprawdę nie stara się obalić.