Dekret moskiewski

Dekret moskiewski Obraz w Infobox. Comédie-Française, rue de Montpensier , Paryż.

Moskwa Dekret to akt wydany w Moskwie na15 października 1812przez Napoleona  I er i kontrasygnowano księcia Cadore , który rządzi operacją francusko-komediową .

Charakteryzacja

Dekret moskiewski z wielką starannością określa zasady Comédie-Française. Zawiera siedem tytułów:

  1. Kierownictwo i nadzór.
  2. Od Association du Théâtre-Français z całym systemem podziału na akcje, emerytury i renty.
  3. Zarządzanie interesami Spółki.
  4. Administracja teatralna.
  5. Nowe sztuki i autorzy.
  6. Policja
  7. Postanowienia ogólne.

Dekret ten, będący syntezą wszystkich wcześniejszych rozporządzeń i dekretów, przejmuje i koordynuje całe poprzednie ustawodawstwo Comédie-Française, które w 1812 r. Pojawiło się w organizacji powoli rozwijanej przez zwyczaje i codziennie przekształcanej przez wydarzenia. . Napoleon tylko skodyfikował reguły, które zrodziły się z dostosowania zasad jego administracji do jego potrzeb.

Dekret moskiewski z 1812 r. Nosi znamiona utraty wolności przez Imperium poprzez naruszenie swobód korporacyjnych Comédie-Française. Ton jest bardziej autorytatywny niż w przepisach z 1757 i 1766 roku. Dla komików wymagania tych przepisów zostały zniwelowane przez hojność cesarza.

Kontekst

W 1812 roku gwiazda Napoleona zaczynała blaknąć. Właśnie rozpoczął katastrofalną rosyjską kampanię . Napoleon, którego miłość do tragedii i zamiłowanie do Corneille oraz silna przyjaźń do chwały ówczesnych zarządów Talmy , były znane wszystkim, przebywał na Kremlu , gdy osada przybyła pocztą cesarską. -Française; a pośród wszystkich trosk, które go otaczały, pośród trudności, w jakich rozgrywały się losy Cesarstwa, Napoleon „przez jedną z tych opozycji, z których jego geniusz był zadowolony”, przywrócił mu myśl do Comédie-Française.

Napoleon, który wiedział, że ludzie szemrzą przeciwko niemu i żądanym przez niego ofiarom, uważał dygresję za niezbędną. Jakby chcąc pokazać doskonały spokój umysłu i wspaniałą metodę, chciał pośrodku Rosji, na Kremlu, porzucić problemy polityki, by zadbać o trwałe uregulowanie swojej trupy komików.

Tony Sauvel zakwestionował jednak w artykule opublikowanym w 1975 r. W „ Historical Review of French and Foreign Law ” moskiewską nazwę tego dekretu. Podkreśla w szczególności zwyczaj komunikowania się Napoleona, który był obyczajowy ze względu na datowanie aktów prawnych z miejsc odległych od Paryża, tak że uważa się, iż był on zdolny do kierowania Francją wszędzie i wszędzie.

Historyczny

Plik 11 sierpnia 1800Bonaparte podpisał dekret, na mocy którego budynek Théâtre-Français stał się własnością państwa, sygnalizując w ten sposób pragnienie cesarza, aby jak najbardziej poddać Comédie-Française jego kontroli. Następnie, wierząc, że „Théâtre-Français zasługuje na wsparcie, ponieważ jest częścią chwały narodowej” , ponownie założył 13 roku Messidor X (2 lipca 1802), subsydium, które zniesiono w 1790 r., doprowadzając nagle do naprawdę znacznej kwoty 100 000  funtów renty rocznej zarejestrowanej w księdze głównej.

Odpowiedzialna za przygotowanie przepisów administracyjnych dla wszystkiego, co dotyczy Théâtre-Français, Minister Spraw Wewnętrznych umieszczane na 6 frimaire roku XI (26 listopada 1802), Comédie-Française pod nadzorem i kierownictwem prefekta pałacu, materiały i rachunki pozostające w przypisie Ministra Spraw Wewnętrznych.

Stopniowo przywrócono wszystkie wielkie zasady zniesione przez rewolucję : pomoc państwa, kontrola rządu. Dekret z 28 roku Nivôse XI (18 stycznia 1802), podjęta przez hrabiego Rémusata , prefekta pałacu, zadecydowała, że ​​działalność Théâtre-Français będzie nadal powierzana członkom i powtórzyła większość przepisów rozporządzeń z 1757 i 1766 r., w artykułach zatytułowanych: „Środki represji, zachęty i nagród ”.

Dekret pluviôse Rok XI przewidziane działania Stowarzyszenia, która została skutecznie podpisana przed M e Hua, notariusz w Paryżu, dnia 27 Germinal Rok XII (17 kwietnia 1804) i zmodyfikowany w kilku punktach w 1816 i 1813 roku.

W okresie Pierwszego Cesarstwa Comédiens normal de l'Empereur wystawili czterdzieści pięć tragedii i siedemdziesiąt dziewięć komedii na dworze cesarskim w rezydencjach Saint-Cloud , Fontainebleau , Les Tuileries , La Malmaison , Compiègne , Trianon i Elizejskie .

Nie brakowało im też korzyści materialnych. Niezależnie od corocznej dotacji przyznawanej na kasetę cesarską, cesarz zażądał, aby wszyscy członkowie rodziny cesarskiej i dostojnicy wysokiego dworu mieli loże w Théâtre-Français.

Uwagi i odniesienia

  1. "  Dekret z 15 października 1812 r. O nadzorze, organizacji, administracji, księgowości, policji i dyscyplinie teatru francuskiego. Dekret moskiewski  ” , w sprawie Legifrance ( data dostępu: 5 czerwca 2018 r. )
  2. Siaud 1935 , s.  55–62.
  3. Tony Sauvel, „Czy„ Dekret moskiewski ”spełnia  swoją nazwę?  », Historyczny przegląd prawa francuskiego i obcego , t.  53, n o  3,Lipiec-wrzesień 1975, s.  436–440 ( JSTOR  43846080 ).
  4. Przez Prefekta Pałacu, który zastąpił Panów Domu w Ancien Régime .

Bibliografia