Dolerite (od greckiego doleros , „Błąd”) jest microgabbro , to powiedzieć gęsta, ciężka i masywna erupcyjny skała , drobno ziarnisty, co odpowiada bazaltu , które zastygło (stosunkowo) powoli w żyły., A następnie ulegały niewielkie metamorfizm . Składa się z ziaren widocznych przez szkło powiększające. Barwa zielonkawa do niebieskawej, składa się z prostokątnych prętów krzyżujących się skaleni plagioklazowych , pomiędzy którymi znajdują się ciemne minerały (pirokseny, oliwin itp.). Ta zwarta skała pochodzi z przewodów łączących komorę magmową z aparatem wulkanicznym na powierzchni. Jest to skała pośrednia między gabbros (grenus) a bazaltami (lawa z drobną pastą).
Termin doleryt jest również szeroko stosowany w odniesieniu do mikrodioritów i mikrogabbros.
Obecnie ma tendencję do zastępowania terminu diabaz, który oznacza ten sam rodzaj skały, ale zmodyfikowany przez metamorfizm w niewielkim stopniu.
Doleryt to gęsta, twarda i masywna erupcyjna skała, drobnoziarnista (zielono-czarniawa, brązowawa przez zmiany ), która została uformowana w głębi, w progu (wtrącenie poziome, ze względu na wzrost magmy w uskoku między dwoma -istniejące warstwy) lub w grobli (np. w górnej części grzbietu oceanicznego). Erozja, która rozbija doleryt na kulki, spowodowała pojawienie się go na powierzchni ze względu na jego bardziej odporny charakter niż żywiciel. Doleryt to skała utworzona z albitu (zmienionych plagioklazów), epidotu , augitu ( piroksenu częściowo przekształconego we włóknisty amfibol ), chlorytu, a także mikrokryształów kwarcu , szczególnie odpornych, które również wydają się twardnieć po ekstrakcji.
Doleryty można podzielić na 2 rodzaje:
Struktura dolerytu składa się z kryształków bagietki widocznych dla oka, uchwyconych w paście z mniejszych kryształków.
Znajdziemy dolerite przykład w niektórych depozytów wychodniami w centrum Wielkiej Brytanii , szczególnie w pobliżu miejscowości Plussulien na miejscu Quelfennec, który jest znany jako jeden z głównych polerowanych osi zakładów produkcyjnych z okresu neolitu , które były wywożone na całym zachodzie Francji .
Doleryt ze Wzgórz Preseli (w) w Walii został użyty do wewnętrznego kręgu Stonehenge . R. Till, archeolog badający archeoakustykę Stonehenge i innych miejsc, zauważa, że wioska w tym regionie nazywa się Maenclochog, co oznacza „ dzwoniące kamienie” . Lokalnie dobrze wiadomo, że te kamienie mają szczególne efekty akustyczne.