grzechotka Aubrey

Aubrey Victor klakier Kluczowe dane
Pseudonim (y) Powiedział
Narodowość Kanada
Narodziny 9 lutego 1907,
Newmarket ( Kanada )
Śmierć 21 stycznia 1978,
Peterborough (Kanada)
Zmarły gracz
Pozycja Obrońca
lub Atakujący
Wyciągnięty z dobrze
Grano dla Boston Bruins NHL
Boston Can-Am
Tygrysy
Kariera zawodowa . 1926-1947

Galeria sław  : 1947

Aubrey Victor Clapper , pseudonim Dit Clapper , (urodzony w9 lutego 1907w Newmarket , Kanada - zmarł dnia21 stycznia 1978w Peterborough ) jest zawodowym hokeistą . Jest pierwszym z dziesięciu członków Hockey Hall of Fame, który zostanie wprowadzony przed zwykłym trzyletnim terminem.

Został pierwszym graczem w historii, który zagrał 20 sezonów w National Hockey League , wszystkie z Boston Bruins . Grając zarówno jako obrońca, jak i napastnik, trzykrotnie wygrał Puchar Stanleya z Bruins w latach 1929, 1939 i 1941.

Biografia

Jego dzieciństwo

Pradziadkowie Dita Clappera ze strony ojca przybyli w okolice Hastings w latach 70. XIX w. W grudniu 1900 r. Agnes Mather Bell i William Daniel Clapper pobrali się. Mają kilkoro dzieci: Donalda Wallace'a w lutym 1902 i Roberta Bruce'a w 1904. William jest utalentowanym sportowcem grającym w hokeja na lodzie, ale także w lacrosse . Aubrey Victor urodził się dnia9 lutego 1907w mieście Newmarket, gdzie rodzina mieszka z powodu kontraktu z klubem lacrosse wygranego przez Williama; dwa miesiące później cała rodzina wróciła do Hastings. W 1910 roku rodzeństwo powitało małą dziewczynkę o imieniu Kathleen, a cztery lata później drugą, Marion.

Przez te wszystkie lata William Clapper pracował w różnych fabrykach sera; rodzina spędza swoje życie między miastami fabrycznymi w gorących porach roku i gnębiąc w okresie zimowym. Zimą 1910 roku objął kierownictwo ligi hokejowej Hastings. Rok później oprócz pracy w lidze był odpowiedzialny za lodowiska hokejowe i curlingowe; jest również przyzwyczajony do sędziowania meczów hokejowych.

Młody Aubrey Victor jest powszechnie doceniany przez sąsiadów rodziny i wszyscy nazywają go Victorem. Jednak gdy jest pytany o imię, zawsze odpowiada „Dittor” zamiast „Victor”; Dittor został szybko skrócony do Dit, pseudonim, który pozostał z nim przez całe życie. Od 3 lub 4 roku życia dostaje od rodziców na Boże Narodzenie łyżwy, a dzięki pracy ojca na lodowisku spędza dużo czasu grając w hokeja na lodzie. Po trzecim pożarze fabryki sera w sierpniu 1914 roku rodzina Clapper kupiła dom w Hastings, a William dostał pracę w miejskiej fabryce skór. Następnej wiosny lodowisko miejskie zamknęło swoje podwoje, a rodzina ponownie przeniosła się do miasta Aurora  ; Said jest teraz w szkole i pod koniec każdego roku szkolnego on i jego bracia spędzają wakacje z dziadkami w Hastings.

Jego wczesne lata hokeja

W mieście Aurora patriarcha nadal pracuje w fabryce skóry, ale wraz z końcem I wojny światowej popyt na zrzuty skóry i Klapy znów się ruszają. Zamiast wracać do Hastings, jak poprzednio, postanawiają przenieść się do Oshawy, gdzie mieszkają kuzyni Williama, jeden z nich o imieniu Joseph Welsh. Welsh jest liderem Parafialnej Ligi Hokejowej Kościoła oraz prezesem Oshawa Baseball League . Jak zwykle William wziął na siebie odpowiedzialność w życiu lokalnego hokeja, zostając menedżerem drużyny South Simcoe. Klubowa drużyna juniorów przyjmuje zawodników w wieku od 15 do 18 lat, ale ze względu na swój rozmiar Dit, który ma zaledwie 13 lat, może grać ze swoim starszym bratem Brucem w składzie. Po wyeliminowaniu juniorów z rozgrywek, Dit i Bruce zostają powołani na rezerwowych w seniorskiej drużynie klubu.

Wczesną jesienią 1922 roku Dit i Bruce Clapper zdołali dołączyć do juniorskiej drużyny Oshawa Shamrocks, drużyny grającej w Ontario Hockey Association (OHA); Jako pierwsi w sezonie zasadniczym Sharmrocks zostali wyeliminowani w pierwszej rundzie przez drużynę Port Hope . Niedługo potem Clappers ponownie ruszają do Hastings. William wznowił pracę jako menedżer nowego lodowiska w mieście, a także zgodził się zostać menedżerem Hastings Hockey League. Prosi o przydzielenie miastu zespołu w AHO, ale jego prośba zostaje odrzucona. Said, lat 15, gra w drużynie Hastings w lokalnych rozgrywkach, biorąc udział w spotkaniach juniorów, ale także w pośrednich. W swoim pierwszym meczu wywołał sensację na torze pośrednim, zdobywając hat-tricka w pierwszej połowie. W tym sezonie 1923-1924 obie drużyny Hastings pozostały niepokonane przez cały sezon.

W następnym sezonie grał jako wciąż napastnik w drużynie Hastings, która jest teraz częścią Trent Valley Hockey League; Powiedział, że Clapper zakończył sezon wśród najlepszych strzelców ligi. Druga w sezonie zasadniczym drużyna odpada w fazie playoff . Hokejowy sezon Young Clappera się nie skończył: został powołany do drużyny Toronto Parkdale Canoe na pozostałą część sezonu OHA. Nawet jeśli sam Dit Clapper nie uratował sezonu drużyny, robi wystarczająco dobre wrażenie, by zostać zaproszonym na jesienny obóz treningowy drużyny. Większość letniego treningu spędził na sezon 1925-1926.

Pomimo tego, że jest oficjalnie członkiem drużyny przez cały sezon, Clapper gra w sumie tylko dwa mecze, ponieważ wioślarze zajmują drugie miejsce w swojej dywizji. W kwalifikacjach do play-offów drużyna mija kilka rund, zanim Dit Clapper ma szansę zagrać. Wykorzystuje kontuzję wyjściowego prawego skrzydłowego drużyny, aby wziąć udział w pięciu meczach dla swojej drużyny o strzeloną bramkę. W wyniku tej eliminacji Dit Clapper pracował w sklepie z zaopatrzeniem w Toronto, kiedy odwiedził go Eddie Powers. Ten ostatni jest byłym trenerem z Toronto Saint-Patricks w tym National Hockey League , a on szuka utalentowanych zawodników do swojej nowej drużyny z Bostonu Tygrysy który zagra w nowym Canadian-American Hockey League ( Can-Am ) w w następnym sezonie. Powers oficjalnie spotyka Dita i jego ojca; razem podpisali kontrakt na 100 dolarów tygodniowo na sezon 1926-1927 i na grę jako obrońca Dita Clappera .

Boston Tigers, potem debiut Bruins

Drużyna Tygrysów składa się zasadniczo z młodych graczy: poza Herbem Rhéaume , bramkarzem Montreal Canadiens w sezonie 1925-1926 i George'em Redding , autorem około trzydziestu spotkań z Boston Bruins , żaden inny zawodnik zespołu nie ma prawdziwego doświadczenie wielkiej ligi. Pomimo tej młodości, Powers zamierza odzyskać siły po opłakanym sezonie z Toronto Saint-Patricks i ogłasza w The Boston Globe, że bostońska publiczność zobaczy utalentowanego gracza w osobie Dita Clappera.

Pierwszy mecz nowej drużyny odbył się 25 listopada 1926 roku przeciwko Indianom Springfield . Przed tłumem 4000 widzów Clapper strzelił pierwszego gola swojej drużyny po 4  minutach  28  s, podczas gdy obie drużyny podzieliły wynik 2-2. Tygrysy mają dobry początek sezonu i są nawet pierwsze w lidze w grudniu, ale nie udaje im się utrzymać tego tempa przez cały sezon: kończą sezon zasadniczy z 31 punktami i brakuje im tylko dwóch punktów do kwalifikacji. play-offy. Clapper gra w 29 z 32 meczów w tym sezonie: opuszcza jeden mecz z powodu zawieszenia i dwóch innych z powodu kontuzji. Z 57 minutami karnymi jest najbardziej ukaranym zawodnikiem w drużynie; ofensywnie ma sześć bramek i asystę za czwarte miejsce w Bostonie.

W lipcu 1927 roku, kiedy Dit Clapper był przy łóżku swojej ciężko chorej matki, Art Ross , menedżer Boston Bruins, wykupił prawa do gracza za 5000 dolarów; radość z tego podpisania była krótkotrwała, ponieważ Agnes zmarła 15 sierpnia 1927 roku. Podczas swojego pierwszego sezonu w nowej drużynie grał jako obrońca . Pierwszy mecz sezonu rozgrywany jest w Boston Arena i, znany już bostońskiej publiczności, jest wiwatowany przez tłum podczas prezentacji drużyn. W meczu Bruins zmierzyli się z Chicago Black Hawks, aw drugiej połowie strzelił swojego pierwszego gola w swojej karierze w NHL, pokonując Charliego Gardinera . Mimo dobrego startu nie brał udziału we wszystkich spotkaniach i wciąż daleko mu do niekwestionowanego startu: obronę Bruins tworzą Sprague Cleghorn , Eddie Shore i Lionel Hitchman .

Pod koniec sezonu zasadniczego Clapper ma cztery gole i jedną asystę w 31 meczach, podczas gdy Bruins zajmują pierwsze miejsce w amerykańskiej dywizji. Ze względu na pierwsze miejsce są zwolnieni z pierwszej rundy serii, ale przegrywają w półfinale podczas serii, która jest rozgrywana w dwóch meczach. Zostali pokonani przez New York Rangers , przyszłych zwycięzców Pucharu Stanleya .

Pierwszy Puchar Stanleya (1928-1929)

Zespół zobaczył przybycie Cy Denneny'ego, który przejął rolę trenera drużyny Bruins na sezon 1928-1929 . W bramkach, młody Cecil „Tiny” Thompson jest lepszy od weterana Hala Winklera . Reszta drużyny opiera się na kręgosłupie poprzedniego sezonu: Hitchman i Shore w obronie, Harry Oliver , Frank Fredrickson i Dutch Gainor w ataku. W pierwszym meczu sezonu Bruins pokonują Pittsburgh Pirates 1:0 w dogrywce; Thompson po raz pierwszy przerwał swoją karierę w NHL, gdy Clapper strzelił jedynego gola dla swojej drużyny, wykorzystując własną zbiórkę.

13 marca, w przedostatnim meczu sezonu, strzelił swojego pierwszego dubleta w swojej karierze w NHL w wygranym 11:1 meczu z Chicago; Bruins drugi rok z rzędu kończą sezon na pierwszym miejscu w lidze. Said Clappet strzelił dziewięć goli i dwie asysty w 40 rozegranych meczach, co jest piątym wynikiem jego drużyny. W tym sezonie Clapper gra ofensywnie dla Bruins z Cooneyem Weilandem i Dutchem Gainorem , trzema graczami tworzącymi linię dynamitu .

W półfinale play-offów Bruins przeciwstawiają się Montreal Canadiens , zwycięzcy dywizji kanadyjskiej, również bezpośrednio zakwalifikowani. Pierwsze dwa mecze rozgrywane są w Bostonie 19 i 21 marca, a kończą się takim samym wynikiem 1:0 dla Bruins, dzięki dwóm odpadkom Thompsona i dwóm bramkom strzelonym przez Cooneya Weilanda . Trzeci mecz, rozegrany 23 marca w Montrealu, również zakończył się zwycięstwem Bruins, tym razem 3:2, co pozwala Bostonowi awansować do drugiego w swojej historii finału Pucharu Stanleya po przegranej dwa lata wcześniej z Ottawa Senators. .

W finale spotykają rywali z amerykańskiej dywizji i broniących tytułu mistrzów New York Rangers. Po raz pierwszy w historii Pucharu finał rozgrywany jest pomiędzy dwoma zespołami ze Stanów Zjednoczonych . W pierwszym meczu finału Clapper strzelił pierwszego z dwóch goli swojego zespołu, podczas gdy Thompson zatrzymał wszystkie strzały przeciwników. W drugim meczu, rozgrywanym w Madison Square Garden w Nowym Jorku, obie drużyny remisują 1:1 po dwóch tercjach, a bramkę Bruins strzelił Harry Oliver; Jednak mniej niż dwie minuty przed końcem trzeciej tercji Bill Carson strzelił drugiego gola Bostonu, który dał im zwycięstwo i pierwszy Puchar Stanleya w historii Bruins. Mistrzów świętuje się podczas posiłku w hotelu Copley Plaza, a każdy gracz otrzymuje torebkę zawierającą 500 dolarów w złotych monetach po 20 dolarów każda; Clapper zachowuje jedną na pamiątkę, drugą daje swojemu byłemu trenerowi Eddie Powersowi, a resztę inwestuje w akcje.

Pokonany w finale, 1929-1930

W tym nowym sezonie przyjmuje się długo oczekiwaną zasadę: zdolność do przechodzenia do przodu i to na całym lodzie, zmianę zasad, o którą Boston Bruins i Art Ross walczą od lat. Ale pomimo dobrego sezonu Clappera u boku Weilanda i Gainora, jest on obrońcą za Hitchmanem i Shore'em. Claper nadal strzelił pierwszego gola swojej drużyny w meczu otwarcia przeciwko Detroit Cougars. Zrobił to samo w drugim meczu sezonu, tym razem przeciwko Toronto Maple Leafs dowodzonym przez Conna Smythe'a , rywala Rossa od lat, który krótko wcześniej powiedział w prasie, że nie był zachwycony meczem z podaniem do przodu . Mecz zakończył się wynikiem 6-5 dwoma golami strzelonymi przez Clappera. Stopniowo linia dynamitu jest ponownie składana i przed ósmym meczem sezonu Bruins mają 5 zwycięstw i 2 porażki. Wygrali 3-1 z Montreal Canadiens, a następnie zrobili to samo w ciągu następnych 13 meczów, pokonując każdą z pozostałych drużyn NHL przynajmniej raz. Ich pierwsza porażka to 12 stycznia przeciwko Amerykanom z Nowego Jorku. Claper i Weiland strzelają gole za gole, plasując się na pierwszym miejscu wśród strzelców NHL. Właściciel Rangersów składa ofertę 20 000 dolarów dla młodego Clapera, ale Ross nie chce rozstać się ze swoją młodą gwiazdą. Następnie Bruins przeszli do serii 17 niepokonanych gier, ostatecznie przegrywając dopiero 13 marca w dogrywce z Chicago Black Hawks. Bruins kończą sezon z 38 zwycięstwami, 5 remisami i jedną porażką. Z 61 punktami, w tym 41 golami w 44 meczach, Clapper jest trzecim najlepszym strzelcem sezonu, o jeden punkt za Frankiem Boucherem z Rangers i 12 za Weilandem.

Najlepsza drużyna dywizji amerykańskiej, Bruins są bezpośrednio zakwalifikowani do półfinałów przeciwko najlepszej drużynie dywizji kanadyjskiej: Montreal Maroons . To gracze z Bostonu wygrali w pierwszych dwóch meczach serii, meczach rozegranych na Montreal Forum  : pierwszy mecz zakończył się zwycięstwem Bruins 2:1 w dogrywce, po 45 dodatkowych minutach; Gra 2 kończy się zwycięstwem 4-2 dla Bostonu z dwoma ostatnimi bramkami strzelonymi przez Clappera. Gracze z Montrealu wygrali trzeci mecz zwycięstwem 1:0, ale ich nadzieje zostały rozwiane w następnym meczu, zwycięstwo Bruins 5:1, wliczając w to ostatnią bramkę Clappera.

Dlatego Bruins podchodzą do finału jako obrońcy mistrzów i ulubionej logiki, przeciwko drugiej drużynie z Montrealu, Canadiens. Pomniejszeni licznymi kontuzjami Bruins przegrali w pierwszym spotkaniu 3:0, a bostończycy nie pokonali George'a Hainswortha . Druga gra z serii również obraca się na korzyść Kanadyjczyków, którzy szybko prowadzą 4:1. Bostonowi udało się strzelić dwa gole, ostatni przez Clappera, ale Hainsworth oparł się atakom przeciwników i zaoferował Kanadyjczykom Puchar Stanleya. Pomimo tej wczesnej eliminacji, sezon Bruins nie skończył się, jak można się spodziewać po promocyjnej trasie do Vancouver, a następnie do Kalifornii. Na zakończenie turnieju w Vancouver odbywa się bankiet, podczas którego Said Clapper spotyka Lorraine „Honey” Pratt, córkę lokalnego przedsiębiorcy drzewnego.

Kontynuacja jego kariery

W latach 1930-1931 NHL wprowadziło nowe wyróżnienie dla graczy: drużyny gwiazd. Clapper jest wybrany w drugiej drużynie na prawego skrzydłowego. Został ponownie wybrany do tej samej drużyny pod koniec 1935 roku .

W 1937 roku defensywa Bruinsów pozostawiała wiele do życzenia i wrócił do gry w defensywie, pozostawiając Linię Kraut ( Milt Schmidt , Woody Dumart i Bobby Bauer ) na zdobywanie bramek. Związany w obronie z Eddiem Shore'em , pozwolił Bruinsowi wygrać Puchar Stanleya w 1939 i 1941 roku . Od 1939 do 1941 roku był mianowany obrońcą zespołu gwiazd NHL; staje się pierwszym graczem w historii ligi, który zostanie wybrany do drużyny gwiazd jako obrońca i napastnik.

W dniu 8 stycznia 1941 roku, zdobył swoją 200 th  gola w meczu przeciwko Toronto Maple Leafs dla Franka Selke w którym oferuje swoje tyłek późno w grze, z szacunku dla Selke.

W latach 1941-1942 doznał kontuzji i wszyscy myśleli, że to koniec jego kariery, ale on wróci do gry iw 1945 roku , jeszcze grając, zgodził się zostać trenerem Bruins przez Arta Rossa .

W następnym sezonie odszedł na emeryturę w wieku 41 lat i po sześciu meczach, aby całkowicie poświęcić się swojej pozycji trenera (stanowisko to piastował przez dwa lata, zanim został zastąpiony przez Bucka Bouchera. ).

Został pierwszym zawodnikiem w historii, który rozegrał 20 sezonów w NHL i mógł grać zarówno jako obrońca, jak i napastnik (z upodobaniem jako skrzydłowy napastnik, mimo że karierę zaczynał jako obrońca).

Po karierze

12 lutego 1947 r. Bruinowie zdjęli jego koszulkę (numer 5) i tego samego wieczoru komitet Hall of Fame postanowił wprowadzić go na członka. W latach 1932-1938, a następnie 1939-1946 był kapitanem Bruins.

Grzechotka zmarł na atak serca 21 stycznia 1978 w swoim rodzinnym mieście 20 lat później, The Hockey Wiadomości umieszczane 41 th na liście 100 najlepszych hokeistów wszechczasów.

Osobiste trofea i wyróżnienia

  • Drużyna All-Star League:
    • Pierwsza drużyna: 1939, 1940, 1941 (obrońca)
    • Druga drużyna: 1931 i 1935 (napastnik) i 1944 (obrońca)
  • Puchar Stanleya:

Jest członkiem Hockey Hall of Fame i członkiem Canadian Hockey Hall of Fame.

Pokrewieństwo w sporcie

Jest dziadkiem hokeisty NHL Grega Theberge .

Statystyka

Statystyki gracza

Statystyki według sezonu
Pora roku Zespół Liga Sezon regularny Play-offy
PJ  b   DO  Pts Gra słów PJ  b   DO  Pts Gra słów
1925-1926 Toronto Parkdale OHA Jr. 2 0 0 0 0 5 1 0 1
1926-1927 Bostońskie tygrysy Can-Am 29 6 1 7 57  
1927-1928 Boston Bruins NHL 31 4 1 5 20
1928-1929 Boston Bruins NHL 40 9 2 11 48
1929-1930 Boston Bruins NHL 44 41 20 61 48
1930-1931 Boston Bruins NHL 43 22 8 30 50
1931-1932 Boston Bruins NHL 48 17 22 39 21
1932-1933 Boston Bruins NHL 48 14 14 28 42 5 1 1 2 2
1933-1934 Boston Bruins NHL 48 10 12 22 6
1934-1935 Boston Bruins NHL 48 21 16 37 21 3 1 0 1 0
1935-1936 Boston Bruins NHL 44 12 13 25 14 2 0 1 1 0
1936-1937 Boston Bruins NHL 48 17 8 25 25 3 2 0 2 5
1937-1938 Boston Bruins NHL 46 6 9 15 24 3 0 0 0 12
1938-1939 Boston Bruins NHL 42 13 13 26 22 11 0 1 1 6
1939-1940 Boston Bruins NHL 44 10 18 28 25 6 0 2 2 2
1940-1941 Boston Bruins NHL 48 8 18 26 24 11 0 5 5 4
1941-1942 Boston Bruins NHL 32 3 12 15 31
1942-1943 Boston Bruins NHL 38 5 18 23 12 9 2 3 5 9
1943-1944 Boston Bruins NHL 50 6 25 31 13
1944-1945 Boston Bruins NHL 46 8 14 22 16 7 0 0 0 0
1945-1946 Boston Bruins NHL 30 2 3 5 0 4 0 0 0 0
1946-1947 Boston Bruins NHL 6 0 0 0 0
Suma NHL 824 228 246 474 462 64 6 13 19 40

Statystyki trenera

Statystyki według sezonu
Pora roku Zespół Liga PJ  V   D   NIE  Play-offy
1945-1946 Boston Bruins NHL 50 24 18 8 Przegrana w finale
1946-1947 Boston Bruins NHL 60 26 23 11 Przegrana w półfinale
1947-1948 Boston Bruins NHL 60 23 24 13 Przegrana w półfinale
1948-1949 Boston Bruins NHL 60 29 23 8 Przegrana w półfinale

Różny

Jest wymieniony w filmie La Castagne z Toe Blake i Eddie Shore jako przykład starych dobrych czasów hokeja.

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. bramkarz wykonuje „  shutout  ”, kiedy nie udaje się przyznać gola podczas całego meczu. Musi być także jedynym bramkarzem w drużynie, który grał.

Bibliografia

  1. (w) „  Dit Clapper  ” na Eliteprospects.com
  2. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  3
  3. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  4
  4. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  5
  5. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  7
  6. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  9
  7. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  8
  8. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  11
  9. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  15
  10. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  16
  11. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  17
  12. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  18
  13. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  20
  14. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  21
  15. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  22
  16. James Duplacey w Diamonda 1998 , rozdział 71, str.  678
  17. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  23
  18. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  24
  19. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  28
  20. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  26
  21. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  31
  22. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  33
  23. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  42-43
  24. „  Roster i statystyki Boston Bruins z lat 1927-28  ” , w The Internet Hockey Database (dostęp 30 listopada 2013 )
  25. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  45
  26. Eric Zweig w Diamonda 1998 , rozdział 19, str.  263
  27. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  50-51
  28. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  53
  29. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  61
  30. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  62
  31. John Halligan w Diament 1998 , rozdział 22, s.  364
  32. "  Sezon 1928-1929 - Opis, zdjęcia, najważniejsze wydarzenia i więcej  " , na notrehistoire.canadiens.com (dostęp 9 listopada 2010 )
  33. „  Boston zwycięża Rangersów, 2 do 0, w starciu otwierającym  ”, The Montreal Gazette ,29 marca 1929, s.  12 ( przeczytaj online )
  34. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  65
  35. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  66
  36. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  67-68
  37. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  70
  38. (w) P. Anson, „  Boston Bruins Detroit Cougars 5 @ 2  ” na www.flyershistory.com
  39. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  71-72
  40. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  76
  41. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  77
  42. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  78
  43. (w) Marc T. McNeil , „  Boston Triumphs, gdy Thompson powstrzymuje rajd Maroons  ” , The Gazette , tom.  CLIX, n O  71,24 marca 1930 r, s.  16 ( przeczytaj online ).
  44. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  80-81
  45. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  82
  46. Richardson i LeBlanc 2012 , s.  85
  47. Frank Orr w Diamonda 1998 , rozdział 16, str.  106
  48. John Halligan w Diament 1998 , rozdział 22, s.  365
  49. Eric Zweig i Igor Kuperman w Diamonda 1998 , rozdział 77, str.  1753
  50. (w) Cecilia Nasmith, „  Nowa książka opowiada historię wczesnej gwiazdy NHL, Dita Clappera, który przyjechał z Hastings i przeszedł na emeryturę do Peterborough  ” na www.thepeterboroughexaminer.com ,22 listopada 2012 r.

Bibliografia

  • (pl) Dan Diamond , Total Hockey: Oficjalna encyklopedia National Hockey League , Total Sports,1998, 1878  s. ( ISBN  978-0836271140 )
  • (en) Stewart F. Richardson i Richard J. LeBlanc , Dit: Dit Clapper and The Rise Of The Boston Bruins , CreateSpace Independent Publishing Platform,2012, 226  s. ( ISBN  978-1475165067 )