Didier Laroque

Didier Laroque Biografia

Narodziny	1956 Châteauroux
Narodowość	Francuski
Zajęcia	Architekt , urbanista

Didier Laroque , urodzony w Châteauroux na 23 września w 1956 , jest architektem , doktorem urbanistyki i pisarzem francuskim , mieszka w Paryżu .

Biografia

Były rezydent Académie de France w Rzymie , Didier Laroque jest profesorem teorii i praktyki projektowania architektonicznego w Narodowej Szkole Architektury Paryż-Val de Seine .

Był profesorem w ENSBA w Dijon (1999-2003), wykładowcą w Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (2000-2002) oraz wykładowcą w ENSA Paris-Val de Seine (2003-2017).

Był partnerem Jean Nouvel (1983) i współpracownikiem Normana Fostera (1985).

Od 1995 jest członkiem rady redakcyjnej Międzynarodowego Przeglądu Katolickiego Communio , a od 2013 redaktorem Éditions Manucius.

Dyplomy i tytuły

• Zwycięzca konkursu PAN XII, 1981.
• Architekt DPLG (Paryż, UPA n O  5), 1982.
• Laureat La villa Médicis hors les murs , 1983.
• Laureat architektury Albums de la jeune, 1984.
• Rezydent Académie de France w Rzymie, 1988-1990.
• Doktorat z urbanistyki (IFU / U. Paris VIII), 1997.
• Umiejętność prowadzenia badań (U. Lille III), 2010.
• Pełnoprawny członek UMR 8210, ANHIMA, 2012.

Publikacje

Oprócz stu artykułów Didier Laroque opublikował:

• Michel Roux-Spitz, architekt , (wraz z M. Raynaud i S. Rémy), Bruxelles, Mardaga, 1984.
• Gravitas , Rzym, Mapa segrete, 1990.
• Le Discours de Piranèse , Paryż, Éditions de la Passion / Verdier, 1999.
• Le Temple , Paryż, Bayard, 2002.
• Landscape and Ornament (reż. With B. Saint Girons), Paryż, Verdier, 2005.
• Refleksje o architekturze , Paryż, Manucjusz, 2010.
• Sublime et architecture , Paryż, Hermann, 2010.
• Esej o wielkości , Paryż, Manucjusz, 2014.
• Śmierć Laclos , Seyssel, Champ Vallon, 2014.
• Wzniosłość. Poetyka, estetyka, filozofia (red. z C. Flécheux i P.-H. Frangne), Rennes, PUR, 2018.
• Le Dieu Kairos , Ceyzérieu, Champ Vallon, 2018.
• L'Œuvre de Napoléon , Monako, Editions du Rocher, 2021.

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator standardowej nazwy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • Uczelniany system dokumentacji
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Królewska Biblioteka Niderlandów
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • Identyfikator WorldCat
  • ŚwiatKot
• Zasoby dotyczące sztuk pięknych  :
  • (w)  Unijna lista nazwisk artystów

Bibliografia

1. Paweł Chemetov, Gravité w L'Architecture d'aujourd'hui , n o  273, luty 1991, s.  68-69 .
2. http://www.editions-verdier.fr/v3/oeuvre-discourspiranese.html
3. Céline Flécheux, „Świątynia. Kolejność ziemi i nieba, " Les Cahiers du Musée National d'Art Moderne , zima 2003-2004, n o  86, str.  124-126 .
4. "  Landscape and ornament - Editions Verdier  " , na Editions Verdier ( dostęp 4 sierpnia 2020 ) .
5. „  REFLECTIONS ON ARCHITECTURE  ” , z Editions Manucius (dostęp 4 sierpnia 2020 r . ) .
6. http://www.franceculture.fr/oeuvre-sublime-et-architecture-de-didier-laroque
7. fraterphilo, „  Esej o wielkości  ” na blog.com , blog fraterphilo.over-blog.com ,3 marca 2014(dostęp 4 sierpnia 2020 r . ) .
8. http://www.champ-vallon.com/didier-laroque-la-mort-de-laclos/
9. http://www.pur-editions.fr/detail.php?idOuv=4661
10. „  DIDIER LAROQUE Le Dieu Kairos  ” , z Éditions Champ Vallon (dostęp 4 sierpnia 2020 r . ) .