Diagnoza systemu sprzętowej odnosi się do każdej metody pozwalające określić, czy maszyna jest uszkodzona lub nie oraz określić pochodzenie winy z informacji uzyskanych przez obserwacji, kontroli i badań.
Ta metoda może przybierać różne formy i różne formy wsparcia. Mogłoby być :
Diagnostyka elektroniczna lub komputerowa może przybierać różne formy:
Może to wiązać się z bezpośrednim wykryciem skutków awarii za pomocą dedykowanego czujnika , takiego jak sonda mierząca określone właściwości spalin (sonda lambda do pomiaru pozostałego poziomu tlenu itp.).
Może to obejmować sprawdzanie ciągłości elektrycznej elementów wykorzystywanych przez system, to znaczy wykrywanie zwarć lub otwartych/rozłączonych obwodów , zaczynając od wszystkich problemów elektrycznych związanych z połączeniami . Ta diagnostyka elektryczna jest przeprowadzana poprzez monitorowanie napięć i prądów na zaciskach rozpatrywanego sprzętu: usterka jest wykrywana, gdy monitorowana wartość przekracza znane zaciski w normalnym zakresie roboczym.
Może to być również diagnoza funkcjonalna (odchylenie pętli regulacji , zgodność dwóch informacji, ocena wiarygodności informacji itp.
Diagnoza opiera się zwykle na systemie potwierdzania awarii. Odbywa się to poprzez powtórzenie detekcji, czyli czasowe filtrowanie (opóźnienie czasowe) umożliwiające uwzględnienie usterki dopiero po czasie uznanym za wystarczający . Regulacja ( kalibracja ) tej minimalnej liczby detekcji przed uwzględnieniem usterki jest kompromisem pomiędzy:
To rozumowanie wdraża koncepcje niezawodności-utrzymania-dostępności-bezpieczeństwa ( FMDS ).