Te pokazy są produkcje komputerowe łączenie grafiki, muzyki i animacji dla celów estetycznych i / lub technicznych. Możemy porównać je do muzycznych wideo lub syntetycznych obrazów zmarszczek .
Dema są tworzone przez grupy demomakers, entuzjastów komputerów. Ogólnie rzecz biorąc, dema są obliczane w czasie rzeczywistym , muszą mieścić się w małej przestrzeni pamięci i są mało lub wcale interaktywne.
W przypadku twórców demonstracyjnych celem demonstracji jest konkurowanie w konkursach na mistrzostwo techniczne lub artystyczne. Tak więc celem demomaking jest przesunięcie granic możliwości komputera tak daleko, jak to tylko możliwe: chodzi o osiągnięcie technicznych osiągnięć w dziedzinie obrazu, dźwięku i programowania.
Wersje demonstracyjne są prawdopodobnie tak stare jak komputery, a entuzjaści komputerów często tworzą małe programy do testowania technologii, równania lub efektu wizualnego.
Ale to właśnie wraz z pojawieniem się komputera osobistego w latach 80. XX wieku zaczęły powstawać demomaking. Pęknięcie pasma wykorzystywane zawierać małe animacje z muzyką, zwane cracktros . Niektórzy członkowie tych grup skupili się następnie na produkcji dem i stworzyli pełnoprawne grupy, takie jak: PARADOX, RAZOR 1911 itp.
Symbolicznymi komputerami demomakingu są Commodore 64 , Atari ST i przede wszystkim Amiga . Komputery te rzeczywiście znacznie wyprzedziły swoje możliwości graficzne i dźwiękowe, co zachwyciło młodych początkujących programistów.
Demomaking sceny ukształtował się bardzo szybko. Pojawiły się grupy. Grupa ( demogrupa ) składa się średnio z 3 do 8 osób, programistów, muzyków lub grafików. Grupy te następnie rywalizowały ze sobą na imprezach w całej Europie . Najważniejszym z nich jest Zgromadzenie w Finlandii .
W pierwszej połowie lat 90-tych komputery osobiste zaczęły ingerować w tworzenie demonstracji. Ich możliwości graficzne czy dźwiękowe były ograniczone, ale rekompensowały ten fakt większą surową siłą obliczeniową. Grupa Future Crew , dzięki dwóm demom Unreal i Second Reality, odniosła sukces w wyparciu Amigi.
Koniec lat 90. to złoty wiek demomakingu. Grupy młodych programistów stworzyły dema, których walory techniczne i artystyczne dorównywały najlepszym grom wideo tamtych czasów. Jednak pojawienie się kart graficznych z akceleratorami 3D oznaczało koniec tradycyjnego tworzenia demonstracji, polegającego na cierpliwym tworzeniu zoptymalizowanego kodu. Uprzemysłowienie gry wideo pozwoliło uzyskać ogromną moc wizualną dostępną przy mniejszym wysiłku. Dema stały się stosunkowo mniej imponujące i musiały skupić się na aspekcie artystycznym lub eksperymentalnym.
Na początku pierwszej dekady XXI wieku grupie Farbrausch udało się ponownie podjąć wyzwania techniczne, tworząc wersje demonstracyjne o rozmiarze poniżej 64 kb w systemie Windows, które były porównywalne z produkcjami tysiąckrotnie większymi. Niektóre grupy zaczęły też tworzyć na maszynach o ograniczonej mocy, takich jak Game Boy Advance czy ZX Spectrum . W 2006 roku demo Starstruck The Black Lotus, działające na Amidze 1200 z akceleracją 68060 , wygrało Zgromadzenie przed demonstracjami działającymi na komputerach PC o znacznie bardziej zaawansowanych możliwościach.
Działalność trwa do dziś.
Istnieje kilka oficjalnych kategorii wersji demonstracyjnych:
Ponadto, istnieje wiele innych konkursów w trakcie imprezy, takie jak demo Dzikie compos (wideo ogólnie), konkursy muzycznych ( Module i MP3 ), grafika (16 kolorów, 256 lub 16 milionów kolorów w 2D i 3D raytraced ).
Oto kilka znanych grup demonstracyjnych : Kategoria: Grupa demonstracyjna
Od końca lat 80. niektórzy przedstawiciele demosceny zaczęli produkować gry wideo. Firmy produkujące gry wideo zostały stworzone w całości lub w części przez demoscenery, a inne zintegrowały już istniejące firmy. Możemy na przykład nazwać:
W 2007 roku Sony Computer Entertainment złożyło zamówienie w polskiej grupie Plastic na demo zatytułowane Linger in Shadows działające na PlayStation 3 . To pierwszy akt mecenatu w świecie demosceny .
Niektóre wersje demonstracyjne są interaktywne: