Rektascensja | 18 godz. 42 m 16,4 s |
---|---|
Deklinacja | −09 ° 03 ′ 09.2 ″ |
Konstelacja | Tarcza Sobieskiego |
Pozorna wielkość | 4.71 |
Lokalizacja w konstelacji: tarcza Sobieskiego | |
Typ widmowy | F2IIIp |
---|---|
Zmienność | δ Scuti |
Dystans |
187 ± 9 al (57 ± 3 szt. ) |
---|
Inne oznaczenia
δ Sct , 2 Aql ( Flamsteed ), HR 7020 , HD 172748 , BD -09 4796, SAO 142515, ADS 11581A , CCDM J18423 -0903A, FK 5 1486 , HIP 91726
Delta Scuti (δ Sct / δ Scuti) to gwiazda znajdująca się w konstelacji Ecu de Sobieski . Znajduje się około 187 lat świetlnych od Układu Słonecznego .
Delta Scuti jest prototypem gwiazd zmiennych od typu delta Scuti . Jest to żółty olbrzym F2IIIp typu widmowego . Pulsuje regularnie w okresie 4,65 godziny, powodując zmiany jasności o wielkości od +4,60 do +4,79.
Gwiazda ta ma dwóch optycznych towarzyszy : Delta Scuti B o wielkości +12,2mag i znajdującą się w pozornej odległości 15,2 sekundy łuku oraz Delta Scuti C o wielkości +9,2mag, znajdującą się 53 sekundy od łuku.
Za 1,1 do 1,3 miliona lat Delta Scuti znajdzie się zaledwie dziesięć lat świetlnych od Układu Słonecznego i stanie się najjaśniejszą gwiazdą nocnego nieba, osiągając wielkość -1,84.
δ Scuti był wcześniej znany jako 2 Aquilae . Rzeczywiście, John Flamsteed nie uznał Ecu za konstelację samą w sobie i włączył kilka jego gwiazd do konstelacji Orła . Oznaczenie „δ Scuti” zostało nadane gwieździe nie przez Bayera (który żył przed stworzeniem konstelacji przez Heweliusza), ale później przez Benjamina Goulda w 1879 roku.