Damona

Boska postać z celtyckiej mitologii galijskiej
Damona
Gallo-rzymska bogini, prawdopodobnie Damona, w Bourbonne-les-Bains .
Charakterystyka
Główna funkcja	Bogini źródeł i rzek
Funkcja drugorzędna	Uzdrawiająca Bogini
Okres pochodzenia	Starożytność celtycka i galijska
Parèdre	Borvo
Odpowiednik (e) przez synkretyzm	Boand
Rodzina
Małżonka	Borvo , Moritasgus , Bormo , Albius i Apollo
Symbolika
Atrybut (y)	Kłos pszenicy i węża

W galusowy celtyckiej mitologii , Damona (zwany również Bormana ) jest na ogół związane z god borvo (Romanized jak Bormanus ). Borvo pełni funkcję uzdrowiciela przez wody, Damona jest boginią źródeł i rzek.

Damona lokalnie związane ze sprężyny cieplnej z Bourbonne-les-Bains .

Reprezentacja

Jeśli Damona często pojawia się u boku boga borvo (czasami pisane Bormo) jak w ( Bourbon-Lancy ), ona czasami jest reprezentowana w towarzystwie boga Moritasgus ( Alise-Sainte-Reine ), bóg lub boga Albius ( Aignay-le - Duc ) lub z kilkoma jednocześnie ( Bourbonne-les-Bains ), a później z Apollo , co pozwala mu przypuszczać, że ma charakter polandryczny. Bogowie galijscy pierwotnie nie mieli małżonka , a kilkakrotnie znajdujemy Damonę reprezentowaną samotnie (Bourbonne-les-Bains, Rivières ).

Podobnie jak Sirona , często pojawia się z kłosem pszenicy i wężem; przypuszczalnie symbole związane odpowiednio z płodnością i leczeniem. Dla Alberta Grenier „Te boginie ledwie mają swój własny charakter; wydają się być jedynie kobiecym uosobieniem boskości, z którą są kojarzone ”.

Kult

Miejsca kultu bogini są najczęściej źródłem leczniczej mocy. Cztery inskrypcje Bourbon-Lancy wskazują, że ma on zdolność odwiedzania pielgrzyma we śnie i uzdrawiania go. Ale najczęściej jest zapraszany do kąpieli w wodzie źródła.

Jego kult jest poświadczony na obszarze odpowiadającym dzisiejszej Burgundii, a także w Charentes ( lapidarny napis Saintes).

Napisy i dedykacje

Znamy kilka inskrypcji dotyczących Damony, wśród których dwa napisy w Bourbon-Lancy :

(CIL 13, 02805), odkryty w 1792 roku.

C (aius) Iulius Eporedirigis f (ilius) Magnus / pro L (ucio) Iulio Caleno filio / Bormoni and Damonae / vot (um) sol (vit)

(CIL 13, 02806)

Borvoni and Damonae / T (itus) Severius Mo / destus [o] mnib (us) / h [o] n [orib (us)] and offi [ciis]

Jest w Bourbon-Lancy , być może wspomnianym również w dwóch innych dedykacjach dla Borvo (CIL 13, 02807) i (CIL 13, 02808).

Innym dużym miejscem związanym z Damoną jest Bourbonne-les-Bains , istnieje dziewięć dedykacji bogini wód, wśród których:

(CIL 13, 05911)

Deo Apol / lini Borvoni / et Damonae / C (aius) Daminius / Ferox civis / Lingonus ex / voto

(CIL 13, 05914)

Borvoni / i Damon (ae) / Aemilia / Sex (ti) fil (ia) / M [3] S

(CIL 13, 05921)

Damonae Aug (ustae) / Claudia Mossia i C (aius) Iul (ius) Superstes fil (ius) / l (ocus) d (atus) ex d (ecreto) d (ecurionum) v (otum) s (olverunt) l ( ibentes) m (erito)

Damona pojawia się również w dedykacjach dla Chassenay, związanych z Albiusem i Alise-Sainte-Reine, związanym z Apollo Moritasgusem.

(CIL 13, 11233)

Aug (usto) Sacr (um) / deo Albio and Damonae Sex (tus) Mart (ius) / Cocillus ex iussu eius v (otum) s (olvit) l (ibens) m (erito)

(CAG-21-01)

Deo Apollini Moritasgo [i] / Damonae P (ublius) Pontius Apolli [naris]

Wreszcie napis Rivières udziela mu epikleza z Matuberginni .

Jullia Malla Malluronis fîl (ia) numinibus Augustorum et deae Damonae Matuherginni (?) Ob memoriam Sulpiciae Silvanae filiae suae de suo posuit

Odpowiedniki celtyckie

Jego nazwa, która oznacza „duża krowa” z galijskiego damo : wołowina ), można porównać do Boand , bogini dobrobytu z Tuatha Dé Danann , w irlandzkiej mitologii celtyckiej .

Jej odpowiednikiem w Wielkiej Brytanii jest Arnemetia, której imię oznacza „ta, która jest w sanktuarium”; rdzeń nemet , który ma znaczenie święte, znajduje się w Nemed i Nemeton .

W kulturze

Damona jest jednym z wielu bogów wymienionych w serii komiksów Asterix .

Dopełnienia

Powiązane artykuły

Uwagi

Paul-Marie Duval , Bogowie Galii , strona 58.
Dla Paula-Marie Duvala, te pary również ilustrują fuzję galijsko-rzymską ( Les Dieux de la Gaule , strona 88).
Miranda Jane Green , Celtic Myths , strony 82-83, Editions du Seuil, pot. „Punkty”, 1995, ( ISBN 2-02-022046-6 ) .
Albert Grenier , The Gauls , strona 298.
Jean-Jacques Hatt, uzdrowiciel Apollo w Galii. Jego pochodzenie, charakter, bóstwa z nim związane - Rozdział II , Revue archeologique du Centre de la France, 22-3, s. 185-218,1983.
Alésia i jego bogowie: od kultu Apollo Moritasgosa do obywatelskiej przynależności Mandubian w epoce galijsko-rzymskiej
Antoine Héron de Villefosse, Roman Inscription of Rivières (Charente) , Protokół z sesji Akademii Inskrypcji i Literatury pięknej, nr 62-4, s. 479-484, 1918.