Dynamic DNS ( Dynamic DNS , DDNS lub DynDNS ) to metoda automatycznego aktualizowania serwera DNS , często w czasie rzeczywistym.
Te słowa odnoszą się do dwóch bardzo różnych pojęć:
We wczesnych stadiach rozwoju Internetu, ARPANET , adresowanie hostów sieciowych było obsługiwane przez statyczne tabele translacji, które mapowały nazwy hostów na adresy IP . Tabele były obsługiwane ręcznie jako plik hosta. System nazw domen (DNS) zaimplementował metodę automatycznej dystrybucji tych samych informacji adresowych w trybie online za pomocą zapytań rekurencyjnych do zdalnych baz danych skonfigurowanych dla każdej sieci lub domeny. Ta instalacja DNS nadal używała statycznych tabel wyszukiwania na każdym uczestniczącym węźle. Adresy IP, raz przypisane do konkretnego hosta, rzadko się zmieniały, a mechanizm początkowo był wystarczający.
Jednak szybki rozwój Internetu i rozprzestrzenianie się komputerów w pracy iw domu nałożyło ogromne obciążenie na administratorów, którzy muszą śledzić przydzielone adresy IP i zarządzać swoją przestrzenią adresową. Protokół DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) umożliwia firmom i dostawcom usług internetowych (ISP) automatyczne przypisywanie adresów do komputerów podczas ich włączania. Dzięki temu przestrzeń adresowa była dostępna, ponieważ nie wszystkie urządzenia mogły być aktywnie używane przez cały czas, a adresy można było przypisywać w razie potrzeby. Ta funkcja wymagała również automatycznej aktualizacji serwerów DNS.
Wczesne implementacje Dynamic DNS spełniły ten cel: komputery-hosty miały możliwość powiadomienia swojego odpowiedniego serwera DNS o adresie, który otrzymały z serwera DHCP lub poprzez automatyczną konfigurację. Ta oparta na protokole metoda aktualizacji DNS została udokumentowana i ustandaryzowana w publikacji IETF RFC 2136 w 1997 roku i stała się standardową częścią protokołu DNS.
Gwałtowny rozwój i rozprzestrzenianie się Internetu w domach spowodował coraz większy niedobór dostępnych adresów IP. DHCP stała się również ważnym narzędziem dla dostawców usług internetowych, pozwalając im zarządzać ich przestrzenie adresowe do łączenia pojedynczych użytkowników i małych firm z jednego adresu IP poprzez wdrożenie translacji adresów sieciowych ( Network Address Translation , NAT) na routerze klienta. Sieć prywatna za tymi routerami wykorzystuje przestrzeń adresową zarezerwowaną do tych celów ( RFC 1918), ukrytą przez urządzenie NAT . Naruszyło to jednak zasadę „od końca do końca” architektury Internetu i potrzebne były metody umożliwiające sieciom prywatnym, z często zmieniającymi się zewnętrznymi adresami IP, odkrycie ich adresu publicznego i wprowadzenie go do systemu nazw domen. w Internecie. Obecnie wielu dostawców, zwanych dostawcami usług dynamicznego DNS, oferuje te technologie i usługi przez Internet.
W usłudze Active Directory kontrolery domeny automatycznie rejestrują swój rekord usługi na serwerach DNS, aby inne serwery w domenie (lub lesie domen) miały do nich dostęp.