Tytuł | Dekret o niewolnictwie dożywotnim |
---|---|
Kraj | Barbados |
Rodzaj | dekret |
Rząd | Generalny Gubernator Barbadosu |
---|---|
Opublikowanie | 21 lipca 1636 r |
Dekret z 1636 roku w sprawie niewolnictwa na życie trwało do Barbados to pierwsza pisemna wzmianka o legalizacji niewolnictwa w Imperium Brytyjskim , mimo że decyzja została podjęta na wyspie, która była wówczas własnością prywatną James Hay, I pierwszego hrabiego Carlisle .
Niewolnictwo i praca niewolnicza zostały zalegalizowane lokalnym aktem Gubernatora i Rady siedmiu wybranych przez niego członków z 1636 r. , który nakazywał, że „ Murzyni i Indianie , sprowadzeni na Barbados, aby tam sprzedać, będą służyli całemu życiu, chyba że wstępne umowa ”istnieje. To wyjaśnienie ma na celu ochronę „ochotników”, najczęściej białych, którzy podpisali się na okres siedmiu lat w zamian za bezpłatną przeprawę i zapewnioną w tym okresie żywność. Dekret przedstawiony jest jako prosta adaptacja istniejących umów.
Gubernator wyspy Henry Hawley miałkwiecień 1633 16jego poprzednik, Sir William Tufton, próbował i strzelał, oskarżając go o przekierowanie zapasów. Następnie został odwołany do Anglii przez właściciela wyspy, hrabiego Carlisle , blisko do króla Karola I st . Hrabia zweryfikował dochody swojej wyspy, które wydawały mu się bardzo niskie, biorąc pod uwagę silny wzrost demograficzny. Gubernator następnie dekretuje podatki na statki, które zawijają. Wwrzesień 1635, Henry Hawley wrócił do Anglii, pozostawiając Richarda Peersa jako zastępcę gubernatora. Pierwszy przyszedł w miesiąculipiec 1636, otrzymał nowe dyrektywy i po jego powrocie dekret został wydany.
W tym samym roku gubernator dokonał 98 nowych przydziałów ziemi.
Dekret ten zbiega się w czasie z ponownym założeniem Kompanii Gwinejskiej , która pozostawiła ślady potwierdzające, że przewoziła niewolników. Według historyka Sir Roberta Hermanna Schomburgka zapoczątkowała „bardzo ważną epokę w historii Barbadosu ” . Do 1636 r. wyspa miała ponad 6000 białych mieszkańców, osadę głównie z Irlandii, gdzie wielu chłopów zostało pozbawionych ziemi z powodu założenia przez Anglię dużych plantacji w Irlandii , w oparciu o wywłaszczenia w latach 30. XVII wieku. musiał zgodzić się na dobrowolne „zatrudnienie” na sześć lat i zaokrętowanie się na statkach zmierzających do Nowego Świata.
W 1639 r. miał miejsce drugi bunt białych najemników Barbadosu , Irois , po 1634 .
Już w 1637 roku Holender Peter Blower przywiózł cukier, aby go przetestować na Barbadosie . Za nim poszło wielu jego rodaków pochodzących z Brazylii po dymisji Jean-Maurice de Nassau-Siegen w Pernambuco w 1644 roku .
Od samego początku lat 50. XVII wieku na wyspie Barbados było dwóch czarnych na jednego białego.
Dekret przewiduje również pomysły w Wirginii , gdzie odbyła się 1 st aukcji w Jamestown , z 23 popełniony, cały czarny. Następnie w 1661 r. , podczas restauracji angielskiej , głosowanie parlamentu, który stał się monarchistą Kodeksu Barbadosu, aw 1662 r. , prawo Wirginii z 1662 r. o niewolnictwie , które ponad dwadzieścia lat później stało się inspiracją dla Czarnego Kodeksu. założona przez Ludwika XIV w 1685, dwa lata po śmierci Colberta .