W dziedzinie ochrony przed promieniowaniem , że dawki mierzy wchłoniętej dawki na jednostkę w czasie .
Wchłoniętej dawki wskaźnik mierzy się Gy / s ( szarości za drugim ) w międzynarodowym układzie jednostek , ale powszechnie stosowane urządzenia są Gy / h, wcześniej, olej / H ( rad na godzinę ).
Równoważne dawki mierzy się siwertach (i zwykłych dawkach, z podwielokrotności). Równoważne dawki wskaźnik mierzy się siwertach na godzinę (lub od drugiego, w Sv / s).
Dozymetr mierzy „całkę mocy dawki” (całkowitą dawkę) otrzymaną przez organizm . Ale ten ogólny pomiar nie uwzględnia mocy dawki, co jest ważne z punktu widzenia skutków zdrowotnych .
Pomiar przepływu dawki mierzy się co najmniej jedno urządzenie do wykrywania promieniowania jonizującego: komorę jonizacyjną , licznika Geigera , proporcjonalny licznika .
„Nieprzetworzona liczba” dostarczana przez urządzenie, które generalnie wykrywa tylko „wstrząsy” , musi być następnie ważona zgodnie z naturą promieniowania ( neutron , gamma , beta , alfa ) i jego energią (w keV lub MeV ).
Moc dawki, na którą operator byłby faktycznie narażony, należy również dostosować do geometrii źródła i jego otoczenia.
Reguła: moc dawki ze źródła punktowego jest odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości.
Pomiar ten jest stosowany w fizyce , do kalibracji niektórych urządzeń pomiarowych lub oceny mocy dawki promieniowania kosmicznego , na przykład datowania termoluminescencyjnego oraz w dziedzinie ochrony przed promieniowaniem lub medycyny nuklearnej w celu oceny lub aktualizacji średniego lub ogólnego narażenia do radioaktywności osób lub populacji.
Ilość jest brana pod uwagę przy obliczaniu dawki pochłoniętej . Wraz z dawką promieniowania jest jednym z podstawowych parametrów w przewidywaniu wystąpienia ostrego zespołu popromiennego i jego nasilenia.
Z medycznego punktu widzenia dawka podawana powoli (mała moc dawki) ma mniejszy wpływ niż ta sama dawka podawana szybciej (duża moc dawki). Jednak ze względu na potrzeby ochrony przed promieniowaniem limity regulacyjne zależą tylko od całkowitej otrzymanej dawki (o ile jest ona otrzymywana na obszarze, w którym moc dawki może być większa niż próg prawny).
Średni poziom narażenia na naturalną radioaktywność (2,5 mSv / rok) odpowiada mocy dawki 0,3 µSv / h.
Moc dawki 2 µSv / h jest uważana za dopuszczalną: jest to moc dawki otrzymywana przez populacje żyjące w regionach o wysokiej naturalnej radioaktywności. Odpowiada to rocznej dawce 17,5 mSv na osobę.
Akceleratory cząstek stosowane w klinicznej radioterapii zewnętrznej dostarczają nieciągłe wiązki elektronów lub fotonów.
Wiązki fotonów X są opisane przez:
Na moc dawki wiązki fotonów X emitowanej przez liniowy akcelerator cząstek mogą wpływać trzy zmienne fizyczne:
Zapisywana jest dostarczona moc dawki pochłoniętej .
Ogólnie rzecz biorąc, szybkości dawkowania dostarczane przez akceleratory w trybie konwencjonalnym (wiązka filtrowana) wahają się od 100 do 600 UM / min dla 6 MV i 10 MV .
Konwencjonalnie przed wiązką fotonów pierwotnych wychodzących z celu umieszcza się filtr wyrównawczy o kształcie stożkowym, aby był on płaski. Ponieważ filtr jest wykonany z materiału o wysokim Z, moc dawki wiązki jest znacznie zmniejszona.
W przypadku niektórych rodzajów zabiegów pochodzących z radiochirurgii, takich jak stereotaksja zewnątrzczaszkowa, korzystne może być usunięcie filtra wyrównawczego. Bez filtra dostarczana moc dawki może zostać zwiększona o współczynnik od 4 do 10 MV .
Główną właściwością niefiltrowanych wiązek (zwanych również wiązkami FFF) jest zatem możliwość dostarczania bardzo wysokich dawek, dochodzących do 24 Gy / min przy 10 MV .
Wzrost mocy dawki wynika z faktu, że fluencja fotonów jest maksymalna po celu. Dlatego dawka dostarczana przez każdy impuls jest wyższa.
Inną koncepcją opisywaną w literaturze jest chwilowa moc dawki . Szybkość ta jest równa dawce dostarczonej przez impuls ( ) podzielonej przez czas impulsu ( ).
Zapisywana
jest chwilowa dostarczona moc dawki. Opisuje sposób, w jaki impulsy dawki są dostarczane w czasie. Im bardziej strumień fotonów jest ważny i szybciej emitowany, tym wyższa jest jego wartość. W trybie FFF może to osiągnąć UM / min (10 000 Gy / min ).
Kontrolowane sektory obiektu jądrowego są oznaczone kolorami w zależności od maksymalnej dawki, która może zostać przyjęta przez osobę obecną w ciągu jednej godziny, lub dawki równoważnika dawki otoczenia w przypadku stref pomarańczowych i czerwonych.
We Francji ten podział na strefy określa dekret z dnia 15 maja 2006.
strefa niebieska | od 0,5 do 7,5 µSv otrzymane w ciągu 1 godziny | obszar nadzorowany | Ponad 80 μSv miesięcznie, tj. 1 mSv w ciągu 12 kolejnych miesięcy: rząd wielkości promieniowania naturalnego: ustawowy limit dopuszczalnego narażenia ludności na promieniowanie sztuczne. |
![]() |
Zielona strefa | od 7,5 do 25 µSv otrzymanych w ciągu 1 godziny | obszar kontrolowany | Rząd wielkości ekspozycji na promieniowanie w wysoce radioaktywnych środowiskach naturalnych. |
![]() |
strefa żółta | od 0,025 do 2 mSv otrzymanych w ciągu 1 godziny | obszar kontrolowany (specjalnie regulowany) | Zdolność naprawy DNA komórek większa niż indukowane dyslokacje. Starzenie się komórek prawdopodobnie przyspieszone przez promieniowanie (?) |
![]() |
strefa pomarańczowa | od 2 do 100 mSv otrzymanych w 1 godz | obszar kontrolowany (specjalnie regulowany) | Szybkość pękania podwójnej nici DNA (~ 1 / cGy) rzędu szybkości naprawy (~ godzina). Możliwe pojawienie się specyficznie wywołanych przez promieniowanie zjawisk przy długotrwałej ekspozycji. |
![]() |
czerwona strefa | ponad 100 mSv otrzymane w ciągu 1 godziny | strefa zamknięta | Dwuniciowe DNA pęka szybciej niż współczynnik naprawy. Dyslokacje przekraczające możliwości naprawy komórek. Kumulacja efektów w zależności od dawki całkowitej. |
![]() |