Kultura Narwy

Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej

Ceramika typu Narva Definicja

Tytułowe miejsce	Narva

Charakterystyka

Rozkład geograficzny	Kraje bałtyckie i sąsiednie części Polski i Rosji
Kropka	od około 5000 do 2000 pne J.-C.

Kultura Narva (od około 5000 do2000 pne J.-C.) to kultura archeologiczna, która rozwinęła się w krajach bałtyckich ( Estonia , Łotwa , Litwa ), w obwodzie kaliningradzkim (dawniej Prusy Wschodnie) oraz w sąsiedniej części Polski i Rosji .

Nazwany na cześć rzeki Narwy w Estonii, trwa przez cały europejski neolit aż do wczesnej epoki brązu . Charakteryzuje się jednak narzędziami wykonanymi z kamienia ciosanego i trybem życia na wpół osiadłego łowcy-zbieraczy w lasach.

Wazony ceramiczne Narva są podobne do tych z ceramiki grzebieniowej . Jest to jedna z najstarszych kultur ceramicznych w Europie Północnej, której pochodzenie wydaje się nie wywodzić się ze stylów garncarstwa towarzyszących pojawieniu się rolnictwa w Europie, takich jak kultura wstęgowa .

Chronologia

Kultura Narwy jest następcą kultury Kundy . Jego stara faza jest współczesna z kulturą ceramiki grzebieniowej , położoną dalej na północ i wschód, jej środkowa faza jest współczesna z kulturą naczyń lejowych , położonych dalej na południe, a ostatnia faza jest współczesna z kulturą ceramiki sznurowej i kulturą kuliste amfory .

Okresy określone dla kilku próbek metodą datowania węgla-14 przed kalibracją (PA lub przed obecnością ) i po kalibracji (lata kalendarzowe)

Kropka	Start ( AP )	Koniec ( AP )	Wczesne (BC)	Późno (BC)
Starożytny	6550 do 6300	5600 do 5400	5500 do 5300	4400 do 4200
średni	5600 do 5400	4400 do 4300	4400 do 4200	3100 do 2900
późno	4400 do 4300	3600	3100 do 2900	2000

Podziały

Rozpoznajemy dwa odrębne warianty, jeden na północnym wschodzie, a drugi na południowym zachodzie, przy czym ten drugi wykazuje wpływ kultury naczyń lejowych , następnie kultury ceramiki sznurowej i wreszcie elementów z kultury amfor kulistych . Wydaje się, że wariant północno-wschodni pozostał bardziej niezmienny, sprawiając wrażenie rodzimego.

Kultura materialna

Ceramika i siedzący tryb życia

Od najwcześniejszej fazy zauważamy obfitość ceramiki i brak koczownictwa, narwianie mieszkający w tych samych obszarach mieszkalnych przez długi czas, kiedy ludzie byli głównie rybakami, myśliwymi i zbieraczami. Po rolnictwie nie ma śladu, a metody hodowli przyjęto dopiero później, od połowy okresu. Jest to wyraźnie kultura łowców-zbieraczy. Niemniej jednak, radzieckie, a potem rosyjskie publikacje archeologiczne mówią o „kulturze neolitycznej” z powodu obecności ceramiki i wirtualnego osiadania ludności. Jednak przed erą neolitu istnieją osiadłe populacje i / lub ceramika w kilku regionach świata. Mieszkania buduje się na skraju jezior i rzek w związku z wędkarstwem i zbieraniem muszelek, o czym świadczy obecność kopców muszli . Ceramika ma podobieństwa ze współczesną i północną kulturą ceramiczną grzebieniową , ale ma specyficzne cechy.

Surowce i handel

Ludzie kultury Narwy mieli niewielki dostęp do krzemienia . Jest bardzo niewiele grotów krzemiennych i często były one ponownie używane. Kultura Narwy oparta jest raczej na lokalnych materiałach: kości, rogu, łupku. Intensywne używanie kości i rogów jest jedną z głównych cech kultury Narwy. Narzędzia kościane, będące kontynuacją kultury Kunda , są najlepszym dowodem ciągłości kultury Narwy w całym europejskim okresie neolitu.

Jako dowód handlu naukowcy znaleźli fragmenty krzemienistego różowego wzgórza Valdai i wiele typowych wyrobów ceramicznych z Narwy na terenie kultury Niemna (we) , chociaż w Narwie nie znaleziono żadnego przedmiotu z kultury Niemna. Kultura Narwy również wykorzystywała bursztyn i handlowała nim , a setki artefaktów znaleziono w Juodkrantė na Mierzei Kurońskiej .

Ślady praktyk społecznych

Jednym z najbardziej znanych artefaktów jest uroczysta laska wyrzeźbiona z rogu przedstawiająca głowę samicy łosia znaleziona w Świętej .
Ludzi chowano na plecach z kilkoma grobami.

Uwagi i odniesienia

Algirdas Girininkas i Linas Daugnora: „neolit we wschodniej Litwie” w „Sto lat odkryć archeologicznych na Litwie, Towarzystwo Archeologii Litewskiej 2016”