Twórczego rozwiązywania problemów ( CPS ) jest twórczy sposób rozwiązywanie problemów opracowane przez Alex Osborn i Sid Parnes.
Łączy zarówno ustrukturyzowany proces, techniki, jak i role przypisane różnym interesariuszom w tym procesie.
W 1942 r. Reklamodawca Alex Osborn opisał w swojej książce How To Think Up , a następnie w Applied Imagination w 1953 r. Burzę mózgów („atak na problem w stylu komandosów”), która stała się początkiem twórczego rozwiązywania problemów. Ta metoda, opracowana, aby pomóc „kreatywnym ludziom” pozbawionym inspiracji, z pomocą Sidneya Parnesa stanie się twórczą metodą rozwiązywania problemów .
Model ewoluował: czasami jest opisywany w 6 etapach ( Creative Education Foudation ), czasami w 8 etapach, czasami więcej, ale proces pozostaje ten sam, główne etapy pozostają identyczne, tylko podetapy i ich umiejscowienie w procesie , czasami różne.
Zastosowano kreatywne rozwiązywanie problemów:
Główne etapy Twórczego Rozwiązywania Problemów, czyli sprecyzowanie celu, poszukiwanie rozwiązań i przygotowanie do działania, pochodzą z mariażu dwóch procesów, opisanych przez Henri Poincaré (naukowy proces twórczy: impregnacja, inkubacja, iluminacja i eksperyment) na z jednej strony, az drugiej przez Grahama Wallasa i Richarda Smitha (artystyczny proces twórczy: przygotowanie, inkubacja, intymność, iluminacja, weryfikacja).
Osiem głównych etapów to:
Inną ważną cechą twórczego rozwiązywania problemów jest to, że każdy krok, podobnie jak każdy pod-krok, jest systematycznie dzielony na dwa oddechy. „Każdy krok CPS jest jak głęboki oddech. Najpierw inspiracja dużymi zbiorami, potem wydech z filtrowaniem, aby zachować to, co korzystne. Mówi Olwen Wolfe . Nazywa się to dywergencją i konwergencją. Inspiracja i wygaśnięcie mają swoje zasady:
Szczególnie ważne jest, aby te dwa czasy nie były mieszane: pozwala to zmusić się do eksploracji pola możliwości i pozwala lepiej funkcjonować w grupie.
W kreatywnym rozwiązywaniu problemów zdefiniowano trzy główne role:
KlientKlient jest właścicielem problemu, liderem projektu. To on niesie potrzebę wyjazdu. Zaleca się, aby w przypadku kreatywnego rozwiązywania problemów angażować klienta w cały proces, tak aby był on zaangażowany i zmotywowany.
AnimatorFacylitator lub moderator, który zarządza procesem, jest odpowiedzialny za prawidłowe zastosowanie metody i wybór technik, a także za różne strategie konwergencji i zdefiniowanie grupy zasobów, w zależności od celu klienta.
Grupa zasobówGrupa zasobów pomoże klientowi na różnych etapach, w zależności od wyborów dokonanych przez moderatora i klienta. Grupa zasobów interweniuje dość konwencjonalnie w bańce „Przygotuj rozwiązania”, ale może również uczestniczyć w gromadzeniu danych i formułowaniu celu, a nawet wnosić swój wkład podczas przygotowywania się do działania. W trakcie całego procesu grupa zasobów może się różnić pod względem wielkości i typów uczestników (zespół projektowy, rozszerzony zespół projektowy, „zewnętrzna” grupa zasobów itp.). Można zdefiniować różne strategie wykorzystania i udziału grupy zasobów: tylko w okresach rozbieżności, w określonych momentach zbieżności, w dowolnym czasie, wspólnie z klientem, oddzielnie od klienta itp.
W szczególności możemy przytoczyć:
Skala abstrakcji: przesuwaj problem na przemian po skali, w kierunku najbardziej ogólnej, a następnie najbardziej precyzyjnej. Zamiast tego ponownie uruchamiamy każde zdanie pytaniem „dlaczego?” »W stronę abstrakcji, z« jak? »W kierunku betonu.
Storyboarding
Tunel Wing
Wirtualny konsultant
Łączenie się z obrazem
Najgorsze pomysły i dobre pomysły
PPCO (plusy, potencjały, obawy, opcje)
Cel
Menedżer ryzyka