Czyste cięcie

Wyrażenia „ clearcut ” , „clearcut” i „clearcut-étoc” oznaczają w hodowli lasu , A uprawy lasu sposób zarządzania udziałem na wycinkę wszystkich drzew na działce o rejestrowania operacji. . Wyraźne cięcia są konieczne, gdy chcemy zmienić benzynę na miejscu lub gdy chcemy oczyścić ziemię. Koncepcja jest zbliżona do „  czystego cięcia  ”.

Metodą najbardziej przeciwną do wycinania zupełnego jest „  wysokie zagospodarowanie ogrodu  ”. Metodą pośrednią byłaby uprawa zagajników pod wysokim lasem , przestarzałą gospodarką. Cięcia regeneracyjne w zwykłych lasach wysokich nazywane są „  cięciami postępowymi  ” i nie są wyrębami zupełnymi.

Definiowanie elementów

Różnią się one w zależności od okresu i jednostek hodowlanych lub administracyjnych. Na przykład :

• W Szwajcarii leśnicy mówią o cięciu zupełnym, gdy wszystkie drzewa o średnicy powyżej 8  cm są wycinane w drzewostanie, na co najmniej 0,5 ha w jednym kawałku i jeśli wcześniej ustalone odmłodzenie (odnowa naturalna, młode rośliny) stanowi mniej niż 30% ciętej powierzchni. Wstępnie ustawione odmłodzenie jest szacowane po ścięciu i obejmuje tylko żywotne rośliny
• We Francji IFN kwalifikuje się pomiędzy „  mocnymi cięciami  ” (kiedy ponad 50% dominującego posadzki jest ścinane) i „  wyraźnymi cięciami  ” oraz zgodnie z celem cięcia (poprzez rozróżnienie pomiędzy „  końcowymi cięciami naturalnego odnowienia”).  „  Coppice  ” i „  Czasy oczekujące na sadzenie krócej niż 5 lat  ”).
  IFN mówi o „wielkim” wyrębie powierzchni 25 ha „biorąc pod uwagę lokalną wrażliwość krajobrazu” ; Kiedy wycinanie zupełne poprzedza zmianę w użytkowaniu gruntów, mówimy raczej o „  wycince  ” (która musi generalnie wymagać trudniejszych i dłuższych procedur autoryzacyjnych). ).

Wyraźne cięcia jako wskaźnik

rębnia ciężka (ponad 50% poziomu dominującego) i rębna zupełna (100% poziomu dominującego) stanowią jeden ze wskaźników zrównoważonej gospodarki leśnej monitorowanych we Francji przez IFN. Ten wskaźnik jest określony dla wszystkich „zinwentaryzowanych lasów dostępnych dla produkcji” poprzez dystrybucję dane dla trzech kategorii statusu własności: Lasy państwowe, inne lasy publiczne w ramach systemu leśnej i prywatnych, w tym jeśli chodzi o topoli gajów .

Inwentarz ten obejmuje również „wypadki mające mniej niż 5 lat”  ;

Wskaźniki te są wykorzystywane w ramach oceny wpływu gospodarowania na bioróżnorodność lasów , ale są również interesujące dla krajobrazu, atlasów krajobrazowych, badań hydrologicznych itp.

• Wycinki czyste: są mniej lub bardziej praktykowane w zależności od regionu (w stosunku 1 do 3): w latach 1980-1988 są 3,6 razy częściej używane w lasach Landes niż we francuskich lasach śródziemnomorskich .
  Tak więc, według IFN we Francji metropolitalnej, każdego roku wycinano 91 300  hektarów (za okres między 2 inwentaryzacjami z 1980 i 1988 r.); 23 000  ha /rok było przedmiotem ostatecznych naturalnych cięć odnowieniowych, a koszenia o najsilniejszym oddziaływaniu wizualnym dotyczyły 46 000  ha /rok  : są to cięcie zupełne, a następnie sadzenie, zagajniki i cięcie zupełne w toku. W tym samym okresie wycinano 14 000  ha rocznie (w tym 12 700  ha w lasach prywatnych).
  W latach 1980-1988 wycinano 0,7% całego lasu rocznie (według ekstrapolacji byłoby to 7% na dekadę i 70% na stulecie w tym tempie, co sugeruje tendencję do krótkich rewolucji).
  W ciągu ośmiu lat (od 1980 do 1988 r. ) z 27 130 stanowisk zrębowych IFN naliczył 18 890 małych zrębów zupełnych (poniżej 1 ha), 860 zrębów zupełnych o powierzchni od 10 do 25 ha i 150 zrębów zupełnych o powierzchni od 25 do 40 ha oraz 100 zrębów zupełnych ponad 40 ha.

• Cięcia wielkogabarytowe (>25 ha): w latach 1980-1988 stanowiły mniej niż 1% liczby stanowisk, ale ich oddziaływanie wizualne jest proporcjonalnie znacznie większe, ponieważ zajmowały „18% rocznej powierzchni odnowienia końcowego i zagajniki” . Cztery kosze o powierzchni ponad 40 ha były uzasadnione grawitacją (wielki południowo-zachodni; gratka z lat 1976-1977), mrozem (1985 w regionie Centrum i Normandii), zanikiem sosen i buków (na wschodzie po 1984 i Masyw Centralny po 1982 r.).

• Pod względem geograficznym: wycinanie zupełne jest najczęściej praktykowane przez nadmorskie leśnictwo sosnowe w regionie Great Southwest (1,1% lasu jest wycinane każdego roku). To właśnie w Dzielnicy Północno-Zachodniej jest ona najczęściej wykorzystywana (0,8% lasu), a następnie tam, gdzie ostatnio rozwinął się przemysł leśny (Masyw Centralny: 0,6%). Jest rzadziej stosowany na obszarach tradycyjnie zalesionych, gdzie lasy ogrodowe są bardziej powszechne (wschód: 0,6%), a jeszcze mniej w lasach śródziemnomorskich (0,3%).
  Prywatni zarządcy (którzy traktują 74% lasów we Francji) używają go tak samo jak las publiczny, ale z niuansami dotyczącymi konsekwencji związanych z wycinką (78% twardych lub zupełnych cięć to końcowe cięcie w celu regeneracji i zagajnik (równina) (1, 2, 3) wobec 74% w lasach państwowych i 70% w pozostałych lasach publicznych).

Publiczny odbiór wyraźnych cięć

Jest bardzo zróżnicowana w zależności od obszaru cięcia, a także w zależności od jego widoczności w krajobrazie.

Jeśli chodzi o duże cięcia, na świecie ludy tubylcze żyjące w lasach na ogół uważają je za najpoważniejszy atak, jaki można dokonać na las i poważne naruszenie praw ludów tubylczych , zwłaszcza jeśli następuje po nim przekształcenie w grunty rolne lub zaopatrzenie w wodę dla dużej tamy.

W eksploatowanych lasach bogatych krajów spacerowicze, użytkownicy lub mieszkańcy lasów często również uważają to za poważny atak na ekosystem leśny i krajobraz, nawet jeśli wiedzą, że pójdą za nim plantacje.

I tak we Francji badanie CREDOC (1995-1996) skupiło się na opinii publicznej na temat środowiska i lasów, 31% respondentów stwierdziło, że znalazło zbyt wiele wyraźnych cięć. Był to drugi, po niedostatecznym utrzymaniu lasu, powód krytyki gospodarki leśnej (59%). I 22% respondentów skrytykował również wpływ na krajobraz leśnictwa ( 5 th  przyczyną wyrzutem).

W latach 2000. protest obywateli przeciwko wyraźnym cięciom nie osłabł. Podobnie lokalni urzędnicy wybrani, na przykład w Regionalnym Parku Przyrody Morvan , chcą uregulować te praktyki. Życzenia te są przekazywane przez stowarzyszenie „Canopée Forêts Vivantes” i kolektyw „SOS Forêts”, który rozpoczyna w czerwcu 2020 r. krajową kampanię przeciwko wyrębowi lasów.

Skutki, zalety i wady

Nie ma zgody co do wpływu tej metody ani jej całkowitego kosztu w porównaniu z tym, co kosztowałoby zarządzanie w zielonych , niejednorodnych i mieszanych lasach wysokich w równoważnym kontekście z biogeograficznego punktu widzenia i związanych z tym ograniczeń. działki.

Korzyści

Praktycy sprzątania doceniają łatwość wdrożenia i poślizg dzięki mechanizacji operacji. Ułatwia racjonalizację prac pielęgnacyjnych, umożliwiając łatwiejsze ponowne zalesianie na glebie łatwiejszej do przygotowania i oczyszczenia, a także przyszłe zarządzanie drzewami wyrównanymi i zgrupowanymi w działkach. Inaczej :

• Utrzymanie zalesionych pasów na krawędziach zrębów zupełnych pozwala złagodzić wpływ na krajobraz, co w Kanadzie jest obowiązkowe . Ponadto wykopy te, jeśli nie są zbyt duże, mogą pełnić rolę sztucznych polan , stanowiących siedlisko zastępcze dla niektórych gatunków środowiska otwartego. Badania wykazały, że fauna terenów otwartych szybko kolonizuje zręby zupełne, ale poza kilkoma gatunkami ( na przykład lelek w Europie) są to często gatunki wszechobecne , odporne i niezagrożone, mające wpływ na ptaki. do wieku i wielkości luki powstałej w wyniku cięcia zupełnego;
• W równowiekowych lasach iglastych na równinach (np. sosny nadmorskie w Landes de Gascogne) cięcie zerowe poprawia krajobraz, tworząc efekt mozaiki, który otwiera różne widoki na sąsiednie działki, a często nawet na bardziej odległy horyzont;
• Wiadomo, że ta metoda umożliwia najbardziej korzystną finansowo gospodarkę leśną w krótkim lub średnim okresie.
• W niektórych lasach można użyć wycinki zerwanej do regeneracji gatunków (sosna osikowa i sosna zwyczajna). Cięcie czyste może również prowadzić do zwiększenia różnorodności roślin naczyniowych.

Niedogodności

Krytycy jednoznacznego wyrębu obwiniają go o różne negatywne skutki dla środowiska, w tym:

• nieprawidłowe i nagłe zaburzenie ekosystemu leśnego (fauna, flora, grzyby, systemy epifityczne , flora bakteryjna gleby); W szczególności z uwagi na zanik mikroklimatycznej działaniu buforu w czaszy , szok termiczny i wiatru jest bardzo pogarsza w zrębach, które wydają się korzystne dla mniej odporności ekologicznego i atakami owadów, natomiast część faunę gleby (w szczególności, co mieszka powierzchnia lub w najbardziej zewnętrznej warstwie ziemi leśnej) walce do odzyskiwania (wpływ wydaje niski dla wazonkowcowate lub skoczogonki , ale nadal są mierzalne makr stawonogów 10 lat po cięciu (50% ubytek w stosunku do gleby kontrolnej);
• Negatywny wpływ na składniki odżywcze i pochłaniacz dwutlenku węgla magazynowany w glebie (do 30%) oraz napowietrzną część ekosystemu leśnego [przy jednoczesnym unikaniu wyrębów zupełnych (w przypadku „Nieregularnego leśnictwa, Ciągłego i bliskiego naturze” lub SICPN), jest zatem bardzo korzystny dla magazynowania węgla , ponieważ zapobiega wypłukiwaniu i/lub mineralizacji materii organicznej w glebie spowodowanej przez cięcie zupełne. SICPN pomaga również zaoszczędzić więcej węgla w starym stojącym posuszu i innym stojącym lub zmielonym drewnie];
• Cięcie zupełne ze względu na szok klimatyczny, który tworzy, zwiększa ryzyko słabej regeneracji cennych gatunków, co uzasadnia kosztowne odnowienia sztuczne, a samo w sobie generuje inne zagrożenia , w szczególności związane z utratą różnorodności genetycznej i brakiem selekcji naturalnej wprowadzanych roślin i zagrożenia dla zdrowia, podczas gdy nawet dąb może odrodzić się w zarządzanym lesie bez zrębu;
• zagęszczenie , a czasem erozja gleby, która nie sprzyja dobrej regeneracji naturalnej i dobremu zakotwiczeniu posadzonych drzew;
• w zależności od jakości gleby, stopnia nachylenia i czynników klimatycznych, ta praktyka leśna może prowadzić do głębokiej i nagłej modyfikacji mechanizmów spływu i obiegu wody, co może powodować erozję i degradację powierzchniowych warstw lasu. gleba bogata w składniki pokarmowe, co powoduje zanieczyszczenie lub degradację cieków wodnych lokalnie i poniżej;
• budowa dróg leśnych na stromych zboczach powoduje wzrost odkładania się drobnego osadu na żwirze tarlisk, co jest najistotniejszym wpływem operacji pozyskiwania drewna na zlewiska, w których żyją łososiowate. Nadmierna i nieregularna podaż mułu w biegu rzek powoduje również niestabilność obszarów sprzyjających zakładaniu tarlisk.
• degradacja gleby przez przejazd ciężkich maszyn ( kombajn , skider , skider ) przez odsłoniętą działkę;
• wpływ na płazy, w tym salamandry;
• w przypadku pożaru regeneracja po pożarze przebiega lepiej i przy większej bioróżnorodności, gdy nie było wyraźnych cięć przed przeminięciem pożaru;
• zrąb zachęca i ułatwia „regularne leczenie” z jednoswoistą a nawet wieku wysokim lesie , uważany niekorzystne dla ekspresji całej różnorodności ekologicznej lasów, nie pozwalając na normalne i kompletny cykl sylvigenetic być dokonane (ponieważ wymaga konserwacji wystarczającej liczby starzejących się drzew oraz bardzo starych i dużych drzew, zrównoważonych i rozproszonych źródeł martwego drewna );
• cięcie zerowe wydaje się sprzyjać rozprzestrzenianiu się gatunków inwazyjnych , zwłaszcza że luka w koronie jest duża lub połączona z innymi.

Historia

Wyraźne cięcie jest sposobem eksploatacji cięcia zagajników obowiązującym od rozporządzenia z 1669 r. Po I wojnie światowej cięcia są szybsze na większych działkach, przy znacznie mniejszym nakładzie pracy, dzięki pojawieniu się pojazdów silnikowych zdolnych do poruszające się po lesie: początkowo pojazdy gąsienicowe, opracowane na podstawie technik stosowanych w czołgach podczas I wojny światowej.

Cięcie zupełne stało się wówczas powszechne w Ameryce Północnej i Europie , najpierw na równinach, zwłaszcza podczas eksploatacji jednogatunkowych drzewostanów iglastych, takich jak masyw Landes i gaje topolowe , ponieważ ten sposób eksploatacji jest najbardziej odpowiedni. lasów zarządzanych w jednowiekowych i jednogatunkowych lasach wysokich. Następnie służył jako wzór w tropikach dla plantacji kauczuku , a następnie palmy olejowej .

Pozostaje jednak częsty w krajach o dużych zasobach leśnych i niskiej gęstości zaludnienia, takich jak Finlandia , Kanada, Stany Zjednoczone, a coraz częściej przy użyciu środków mechanicznych dostosowanych tylko do drzew o małej średnicy (w połączeniu z urządzeniami do uboju + usuwania pni). W strefach tropikalnych i pierwotnych lasach pierwotnych ( Brazylia , dorzecze Konga , Indonezja, itp.): interwencja człowieka (drwal) pozostaje ważna, ale monokultury wtórne są poddawane obróbce mechanicznej.

W Niemczech, ruchu przeciwko zrąb i sztucznej regeneracji od połowy XIX th  wieku. Próby gospodarowania lasami w bardziej naturalny sposób odnoszą się również po części do starszych systemów hodowlanych stosowanych w niektórych częściach Francji, Niemczech, Austrii i Słowenii oraz systemu ogrodów leśnych High ("Plenterwald") praktykowanego w niektórych częściach Szwajcarii. W XX th  wieku, debata została wzbogacona przez „ruch„Dauerwald a później z dyskusji na temat naturalnych reżimy zaburzeniom w gospodarce leśnej.

Ustawodawstwo

Z różnych powodów, coraz więcej krajów w XX th  century ustanowiły maksymalny rozmiar dozwolony dla białych lub twardych kawałków cięć.

Na przykład :

• W Szwajcarii wycinanie zupełne jest zabronione przez federalne prawo leśne od 1876 ​​roku , w odpowiedzi na stulecie masowej eksploatacji lasów górskich, która spowodowała straszliwe powodzie. Rozporządzenie określa, że ​​taka interwencja poddaje teren „warunkom ekologicznym terenu otwartego lub powoduje poważne niedogodności dla stacji lub okolicznych ludności” . Ponadto w 1991 r. w ustawie o lasach podkreślono, że „niedopuszczalne są wycinki zupełne i wszelkie formy eksploatacji, których negatywne skutki można przyrównać do wyrębów zupełnych”.
• W Belgii istnieje maksymalna powierzchnia pod cięcie zupełne;
• W Niemczech w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia w 1995 r. dekretem zabroniono wyrębu lasów prywatnych o powierzchni większej niż 1 ha (z wyjątkiem wyjątków, które mogą być przyznane na mocy ustawy z 1995 r.). Przepisy są jeszcze bardziej restrykcyjne w odniesieniu do lasów publicznych; cięcie nie może przekraczać 0,3 ha w lasach państwowych (dekret z 1991 r.). Pod koniec XX th  wieku, prawie wszystkie ziemie przeszły bardziej restrykcyjne przepisy o maksymalnej powierzchni kubka;
• W Zjednoczonym Królestwie cięcie drewna o powierzchni większej niż 5  m 3 wymaga zezwolenia udzielonego przez Komisję Leśnictwa lub planu zarządzania zatwierdzonego przez tę samą komisję;
• W Austrii od 1975 r. (z późniejszymi zmianami w 1987 r.) prawo zabrania wycinania 0,5 ha, które nie były przedmiotem specjalnego zezwolenia. A jakiekolwiek wycinanie powierzchni powyżej 2 hektarów jest zabronione;
• We Francji głównymi ramami prawnymi jest kodeks leśny , ale w niektórych przypadkach wycinanie (jasne lub nie) może być zabronione lub wymagać deklaracji lub zezwolenia. Przypadki te odnoszą się do ogólnego kodeksu podatkowego (w przypadku ulg podatkowych zob. np.: „Reżim Monichon”; zmniejszenie ISF itp.), kodeksu ochrony środowiska lub kodeksu urbanistycznego w szczególnych przypadkach (obszar chroniony, ochrona lasy, roboty publiczne itp. Ponadto „każde cięcie zupełne powyżej 1 ha, w każdym masywie powyżej 2,5 ha, musi być poprzedzone odtworzeniem (przez nasadzenie lub odnowienie naturalne) w ciągu 5 lat” . W przypadku cięć wymagających środki wyrównawcze (następstwie publicznego zapytania ) obszar zostać zalesione mogą być podwójne, poczwórne lub nawet więcej, w zależności od wagi ekologicznej i dziedzictwa zniszczonych działek.
  na koniec XX th  century, ekologiczne i krajobrazowe skutki realne czy wyimaginowane są jedno z pierwszych oskarżeń przeciwko lasowi (patrz CREDOC Survey)
  w latach 1996-1997, mimo że National Forest Inventory (NFI ) przygotował skwantyfikowaną ocenę, Direction de l'Espace rural et de la For Ministerstwo Rolnictwa zleciła opracowanie bibliograficzne na temat wpływu zrąb, który został wykorzystany do przygotowania oceny opublikowanej w 1999 roku w przeglądzie Lasu. Według C Barthoda Francja i Finlandia wolały nie wprowadzać prawa i ufać „dużej zdolności interesariuszy leśnictwa do uświadomienia sobie skutków swoich decyzji i odpowiedniego dostosowania swoich wyborów dotyczących hodowli lasu” .
  W Burgundii stowarzyszenie Autun Morvan Ecologie założyło w 2003 r. grupę leśną otwartą na subskrypcję (GFFM) w celu nabycia lasów liściastych w Morvan, aby spowolnić wkraczanie regionu i uchronić las przed wycinką. W 2011 roku ta grupa leśna zarządzała prawie 170 hektarami w Morvan.
  W lipcu 2020 r. posłanka Mathilde Panot przedstawiła projekt ustawy zakazującej wycinania zupełnych ponad 2 hektarów .

Karty, etykiety

We Francji oznakowanie ekologiczne FSC ( Forest Stewardship Council ) zabrania ich, z wyjątkiem bardzo małych obszarów i uprzywilejowanej naturalnej regeneracji , z wyjątkiem ekoregionu Landes de Gascogne, gdzie próg podwyższa się do 25  ha, biorąc pod uwagę szczególne warunki środowiskowe, kontekst społeczno-gospodarczy tego regionu.

Inne etykiety zalecają leśnikom unikanie ich lub zmniejszanie ich obszarów.

Ograniczenie wpływu cięć zupełnych

Kilka przepisów umożliwia ograniczenie negatywnych skutków:

• ekologiczne programowanie terminów cięć i pozyskiwania drewna. Na przykład poza sezonem lęgowym i gdy ziemia jest zamarznięta, w krajach, w których jest to możliwe; programowanie cięć w okresach mrozów w zimnych krajach umożliwia zapobieganie zagęszczaniu gleby , szczególnie narażonym na to wilgotnym glebom lub glebom o przeważnie mulistej teksturze, z negatywnymi skutkami, które mogą trwać przez kilkadziesiąt lat;
• fizyczna ochrona cieków wodnych, w szczególności rurociągami oraz racjonalizacja ruchu maszyn;
• przynajmniej tymczasowa konserwacja krawędzi o długości kilku do kilkudziesięciu metrów oraz ochrona obszarów schronienia dla zwierząt, w szczególności na wilgotnych dnach; uratowane w ten sposób drzewa mogą służyć jako użyteczne nośniki nasion do naturalnej regeneracji i zachować bardziej zalesiony krajobraz, być może pełniąc rolę korytarza biologicznego i pasa ochronnego dla rzek, jezior i innych terenów podmokłych;
• wybór rodzaju maszyn budowlanych i zrywkowych , a także zagospodarowanie traktów leśnych lub dróg związanych z wycinką, które również mają wpływ na środowisko, w szczególności pod kątem ekologicznej fragmentacji lasów;
• wpływ „psychologiczny” można ograniczyć, informując opinię publiczną o praktykach zarządzania. Znaki i działania uświadamiające wyjaśniają, że po cięciu następuje lub nastąpi sadzenie lub naturalna regeneracja;
• w Quebecu od 1995 r. w lasach należących do państwa, w celu zapewnienia naturalnego odnowienia, prowadzono wycinkę zupełną według metod znanych jako „  wycinka z ochroną odnowienia i gleby  ”.

łagodzenie skutków cięcia zupełnego

Obejmuje ochronę gleb i cieków wodnych podczas prac, terminy prac (aby uniknąć okresów reprodukcji i takich, w których gleba jest bardziej podatna na osiadanie (idealnie z tego punktu widzenia jest praca na zamarzniętym gruncie).

Utrzymanie grudek drzew, drewna martwego rozproszony cięciem wielkości i typów ostoi i strefy buforowe mogą łagodzić skutki cięcia, zwłaszcza wzdłuż rzecznych lasach lub wokół nich. Podmokłych .

Alternatywy

Słowenia, wspierana przez FAO , zastosowała po drugiej wojnie światowej nową politykę leśną z zakazem wyrębu zupełnego i hodowli kóz hodowlanych w lesie, jednocześnie zachęcając do tzw. leśnictwa „bliskiego naturze” i zachęcając do zarządzania społecznością masywów należących do wielu właścicieli. Spowodowało to silny wzrost plonów (wielkość produkcji z hektara wzrosła ze 130  m 3 w 1947 r. do 290  m 3 w 2008 r.; wzrost z 2,9  m 3 /ha/rok w 1947 r. do 6,2  m 3 /ha/rok w 2003 r. naturalny współczynnik regeneracji 98% w 2005 r.).

Autorzy tacy jak Marie-Stella Duchiron czy Brice de Turckheim opowiadają się za opracowaniem sprawdzonych metod alternatywnych, takich jak gospodarka leśna prowadzona w nieregularnej strukturze, w szczególności metodą Pro Silva „Nieregularne, ciągłe i bliskie naturze leśnictwo” (SICPN) , który zaczyna się od cięcia „stopa w nogę” lub „grupy”, usuwa tylko drzewa w ich optymalnej dojrzałości. Oceniają na podstawie badań porównawczych, że takie operacje są bardziej przyjazne dla środowiska, pozostając jednocześnie interesującymi z ekonomicznego punktu widzenia, nawet jeśli pociągają za sobą widoczne dodatkowe koszty poprzez zatrudnienie większej i bardziej wykwalifikowanej siły roboczej oraz niemożność wykorzystania wszystkich korzyści płynących z mechanizacji.

W kontekście kryzysu klimatycznego, w którym odporność ekologiczna nabiera coraz większego znaczenia oraz w kontekście wzrostu cen drewna opałowego związanego ze wzrostem cen ropy naftowej i rozwojem kotłów opalanych drewnem, zagajnik pod lasem może odzyskać nową rentowność . A ten zagajnik pod lasem wysokim może następnie zostać przekształcony w nieregularny las wysoki , nawet w dąbrowach , zachowując regenerację dębu.

Metody te, inne niż cięcie zupełne, od dawna uważane są za trudniejsze do wdrożenia na dużą skalę w krajach o ogromnych powierzchniach leśnych, takich jak Francja i Polska .

Uwagi i referencje

1. CRPF, Limousin, Arkusz edukacyjny Leśnictwo bez wyraźnego cięcia
2. Ministerstwo Rolnictwa i Rybołówstwa oraz Państwowa Inwentaryzacja Lasów (2000), wskaźniki zrównoważonego zarządzania lasami francuskimi (dokument francuski dotyczący wdrażania decyzji krajów uczestniczących w konferencjach ministerialnych na ochrona lasów w Europie) , wydanie 2000;
3. Barthod C. Pignard G. Guerin, F. (1999), Strong cięcia i zrębach w lasach francuskich  ; Przegląd lasów francuskich; 1.10.1999; 1999-004; ( ISSN  0035-2829 ) , PDF, 18p
4. „  Rozpoczęcie ogólnopolskiej kampanii przeciwko wyraźnym cięciom  ” (w tym link do 12-s. Press kit), na canopee-asso.org ,5 czerwca 2020 r.(dostęp 26 sierpnia 2020 )
5. G Brazaitis i in. (2005), Efekty związane z wiekiem zrębów zupełnych – obrzeża starych lasów na zbiorowiska ptaków na Litwie Journal of Forest Ed: Taylor & Francis
6. Pykälä, J. (2004). Natychmiastowy wzrost bogactwa gatunkowego roślin po wycięciu lasów bogatych w zioła borealne. Stosowana nauka o roślinności, 7 (1), 29-34.
7. Jako przykład dla Francji (ale identyczne ustalenia poczyniono w Szwajcarii, Niemczech itp.); Nageleisen L.-M. [2004]. Nawrót owadów podkorowych po ekstremalnych warunkach klimatycznych w 2003 roku . Raport o stanie lasu w 2003 r., Ministerstwo Rolnictwa, Żywności, Rybołówstwa i Wsi, 5 s.
8. Anne Siira-Pietikäinen, Jari Haim; „Zmiany fauny glebowej 10 lat po wycince lasu: Porównanie między rębną zupełną a retencją zieleni”  ; Ekologia i Gospodarka Leśna; Lot. 258, wydanie 3, 30 czerwca 2009, strony 332-338; doi: 10.1016 / j.foreco.2009.04.024
9. Znaczenie i rola dużych i bardzo dużych drewna we Francji  ; Zestawienia krzyżowe i rekomendacje dotyczące zrównoważonego zarządzania  ; Lipiec 2012 r. – wersja 27.0; Raport z badań sporządzony przy wsparciu finansowym Ministerstwa Ekologii; Lipiec 2012 r. – wersja 27.0 (patrz str.  27 )
10. Odnowienie dębu w nieregularnym lesie wysokim , Franck Jacobée, inżynier leśny ONF Haute-Marne fr PDF - 336,7  kb
11. Wpływ zagęszczenia na gleby leśne (przez belgijskie stowarzyszenie Forêt Wallonne asbl (fr) PDF - 252.4  kb
12. FONSECA TF, ABREU CG, PARRESOL BR [2004]. Zagęszczenie gleby i choroba atramentowa kasztanowca . Dla. Ścieżka. 34: 273-283 „w”
13. (w) „  Wpływ gospodarki leśnej na populacje łososia Coho (Oncorhynchus kisutch) w Clear-water River, Waszyngton: Podsumowanie projektu  ” na fs.fed.us ,1960(dostęp 13 marca 2018 r. )
14. (w) „  Sullivan, K., TE Lisle, CA Dollof GE Grant i LM Reid. 1987. Kanały strumieniowe: związek między lasami a rybami. W: EO Salo i TW Cundy [red.]. Gospodarka przybrzeżna: interakcje leśnictwa i rybołówstwa. College of Forestry Resources, University of Washington. Seattle, stan Waszyngton. s. 39-97  ” , na consrv.ca.gov ,1972(dostęp 13 marca 2018 r. )
15. CACOT E. [2001]. Rejestrowanie i rejestrowanie: dlaczego i jak zmniejszyć wpływ? AFOCEL , Karta informacyjna o lasach 637, 6 s.
16. Raymond LR, Hardy LM 1991. Wpływ zrębu zupełnego na populację salamandry kretowatej (Ambystoma talpoideum) w przyległym, niezmienionym lesie . Journal of Herpetology 25: 509-512 ( 1 st  strona )
17. Junlin Li, Qing-Lai Dang, Titus Fondo Ambebe „ [ Pożarowa  naturalna regeneracja młodych drzewostanów na zrębach zupełnych, częściowych i nieskoszonych w borealnych mieszanych lasach] Strony 256-262”; Ekologia i Gospodarka Leśna; Lot. 258, wydanie 3, 30 czerwca 2009, strony 256-262; doi: 10.1016 / j.foreco.2009.04.012
18. Ørjan Totland, Philip Nyeko, Anne-Line Bjerknes, Stein Joar Hegland i Anders Nielsen; Czy wielkość luki w lesie wpływa na wielkość populacji, wielkość roślin, sukces reprodukcyjny i odwiedziny zapylaczy w Lantana camara, tropikalnym krzewie inwazyjnym?  ; Ekologia i Gospodarka Leśna Tom 215, Zeszyty 1-3, 25 sierpnia 2005, Strony 329-338 doi: 10.1016 / j.foreco.2005.05.023 ( Streszczenie )
19. Rozporządzenie z 1669 r. o wodzie i lasach. Zobacz kod lasu
20. (w) Pan Bürgi , „leśnictwo zbliżone do naturalnego. » , W zmieniających się lasach i lasach Europy: od dzikiego lasu po zagospodarowane krajobrazy , CABI,2015( ISBN  978-1-78064-337-3 , DOI  10.1079 / 9781780643373.0107 . , Czytaj online ) , s.  107–115
21. "  W zgromadzeniu zostało zgłoszone prawo przeciwko wyraźnym cięciom. - Adret Morvan  ” , na adretmorvan.org (dostęp 20 kwietnia 2021 r. )
22. Autun Morvan Ekologia
23. http://sauavee-forets-morvan.com/index.html
24. Triquet, AM, GA McPeek i WC McComb. 1990. Różnorodność ptaków śpiewających na zrębach zupełnych zi bez nadbrzeżnego pasa buforowego. Journal of Soil and Water Conservation , lipiec – sierpień: 500-503
25. Komitet Lasów , Słowenia
26. Marie-Stella Duchiron (dostęp do streszczenia), Zarządzanie lasami nieregularnymi i mieszanymi , Self-publishing,1994, 320  pkt. ( prezentacja online )
27. Marie-Stella Duchiron jest doktorem nauk leśnych, inżynierem Inżynierii Wiejskiej, Wody i Lasów ( ENGREF of Nancy, 1985), konsultantem-badaczem w dziedzinie ekologii i gospodarki leśnej; kształciła się na wydziale leśnictwa Uniwersytetu w Getyndze i próbuje bronić sprawy nieregularnego lasu we Francji  ; jest członkiem założycielem francuskiego stowarzyszenia Pro Silva .
28. Brice de Turckheim i Bruchiamacchie (Max), Nieregularny las: Teoria i praktyka nieregularnego leśnictwa, ciągłego i bliskiego naturze. , Awinion, Edisud ,2005, 282  s. ( prezentacja online )
29. Brice de Turckheim (1930-2013) był współzałożycielem stowarzyszenia Pro Silva w 1989 i założycielem Pro Silva France w 1990
30. Konwersja lasu pod zagajnikami (Notatka z CRPF de Bourgogne] [PDF] 282.8  kb

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Las , cykl sylwigenetyczny
• Leśnictwo , gospodarka leśna , zarządzanie ProSilva , model Las
• Las deszczowy , las według kraju , tajga i las deszczowy Amazonii (największe dziewicze lasy na świecie)
• Gatunki leśne
• Las
• Ekologia owadów leśnych , skolytinae , saproksylofagi
• Agroleśnictwo
• Europejski Instytut Leśny

Linki zewnętrzne

• (Grupa leśna ds. ochrony drzew liściastych w Morvan)