Korytarz łabędzi

Korytarz łabędzi
Przykładowe zdjęcie artykułu Korytarz łabędzi
Prezentacja
Teren Gavarnie
Sektor Astazou
Informacje kontaktowe 42 ° 42 ′ 11 ″ na północ, 0 ° 01 ′ 03 ″ na wschód
Kraj Francja
Charakterystyka
Pierwsze wejście 1885 ( FEL Swan )
Geolokalizacja na mapie: Occitanie
(Zobacz sytuację na mapie: Occitanie) Korytarz łabędzi
Geolokalizacja na mapie: Francja / Oksytanie (region administracyjny) Korytarz łabędzi

Swan korytarz jest prostoliniowy korytarz stanowiący dnie dwuścienny utworzony przez dwa Astazous ( Wielki Astazou i Petit Astazou na ich twarze północy), w Gavarnie masywu ( Hautes-Pyrénées ). Kończy się w Swan Pass , na grzbiecie oddzielającym dwa szczyty.

Geografia

Historia

Pierwsze wejście na korytarz łabędzi w 1885 r. Stanowi ważną datę w historii Pirenejów . Do Pirenejów przybył młody FEL Swan, Anglik służący w husarii księżnej Walii, pasjonat gór (jest członkiem Francuskiego Klubu Alpejskiego ). Zaprzyjaźnił się z Earl Henry Russellem . Kwestia wspinaczki na ten wciąż anonimowy korytarz, bardzo dobrze widoczny z Gavarniego, była podnoszona od dawna. Plik16 września 1885FEL Swan, z przewodnikiem Henri Passetem , rozpoczyna atak. Wyjeżdżają o siódmej rano do Pailla. Trudności zaczynają się od początku: muszą przejść przez skałę, aby uniknąć pierwszej szczeliny. Wyżej jest duża szczelina, która przecina korytarz, trzeba zejść w dół i do góry. Lawina ledwo ich oszczędza. Trudności narastają aż do wyjścia. Henri Passet musiał wyciąć ponad 700 stopni w gładkim lodzie. w końcu docierają na szczyt wschodni o 12.30. Schodzą przez Col d'Astazou.

Po powrocie do Gavarnie Swan jest urażony refleksami, które słyszy, mówiąc, że Pireneje nie oferują takich samych trudności jak Alpy. W następnym roku w towarzystwie Henri Passeta wspiął się na Aiguille du Plat, Meije , Mont-Blanc i Western Dru z Gaspardami, ojcem i synem . Następnie, z powrotem w Pirenejach, wspinają się na Cylindr i Balaïtous przez wschodni komin. Łabędź deklaruje na koniec tej trasy: Dru nieskończenie bardziej niebezpieczny niż Meije; ale Henri i ja jesteśmy mimo wszystko przekonani, że ani Dru, ani Meije, pomimo długości, nie mogą być porównane z naszym zeszłorocznym wejściem w Astazou w warunkach, w których to zrobiliśmy .

Źródła