| Znany jako | Corradino Corradini |
|---|---|
| Narodziny |
XIX th wieku (Włochy) |
| Śmierć | XX th century |
| Narodowość | Włochy |
| Zawód |
Lider piłkarski Poeta Człowiek listów |
| Inne działania |
Dyrektor zarządzający Redaktor |
Corrado Corradini , znany również jako Corradino Corradini (urodzony we Włoszech w nieznanym dniu i zmarł w nieznanym dniu) był poetą , literatem , a także włoskim menedżerem piłkarskim .
„Zwycięża silni, którzy wierzą. "
- Okładka pierwszego numeru Hurra Juventus , 10 czerwca 1915 r
Najbardziej znany jest z bycia częścią piemonckiego klubu piłkarskiego Foot-Ball Club Juventus .
Był przede wszystkim jego dyrektorem zarządzającym, a także redaktorem, stając się w 1915 roku pierwszym redaktorem naczelnym Hurrà Juventus , gazety przeznaczonej wyłącznie dla klubu i utworzonej w tym roku.
W tym samym roku skomponował pierwszy oficjalny hymn klubu, który następnie został zaśpiewany przez zawodników podczas meczów domowych na Stadio Comunale między 1963 a 1972 r .
Oto hymn narodowy skomponowany przez Corradiniego:
„
Juventus, Juventus,
squadra dei grandi sei tu
che non tramonta più.
La gioventù, di cui portiamo il nome,
ci pulsa appien nei muscoli e nel cuor
sappiam goder ma pure sappiamo come
si debba oprar sui campi dell'onor.
[…]
Noi riderem di quei vecchioni
nel nome della gioventù
eternerem le tradizioni
del Club che non tramonta più! "
- Hymn Juventus Foot-Ball Club w 1915 roku.
Corradini jest szczególnie znany w historii klubu Starej Damy , ponieważ jako redaktor wchodził w czasie wojny w skład Komitetu Prezydenckiego I Wojny Światowej , z byłym piłkarzem klubu Fernando Nizza . Razem, ale przede wszystkim Corradini, stworzyli pierwszą gazetę w całości przeznaczoną dla klubu Juventus, Hurrà Juventus , miesięcznik skierowany do graczy wydanych po raz pierwszy na10 czerwca 1915, a także kibice klubu w czasie I wojny światowej , który istnieje do dziś.
Ale Corradini jest najbardziej znany z tego, że objął przewodnictwo w klubie pod koniec wojny, w latach 1919-1920, zastępując komitet wojenny ( Armano , Zambelli i Nizza ). Tym samym zostaje pierwszym liderem powojennego klubu.