Rooseveltowskie uzupełnienie (lub uzupełnieniem Monroe Doctrine ) jest interpretacja expansionist z Monroe Doctrine (1823) wystawiony przez prezydenta Stanów Zjednoczonych Theodore Roosevelt w przemówieniu na 6 grudnia 1904 na początku trzeciej sesji 58 -go Kongresu Stanów Zjednoczonych ( en) .
Trzy lata po wdrożeniu Doktryny Wielkiego Patyka , przemówienie to nie opowiada się już za neutralnością nieodłącznie związaną z doktryną Monroe, ale zapewnia, że Stany Zjednoczone nie będą tolerować bezpośredniego sprzeciwu wobec ich interesów.
W ten sposób pozwala w dużej mierze uzasadniać chęć amerykańskiej ekspansji na Filipiny , Panamę i Kubę oraz potwierdzić miejsce Ameryki Łacińskiej w strefie wpływów Stanów Zjednoczonych. Ten wniosek wywołał oburzenie przywódców europejskich, w szczególności cesarza Wilhelma II Niemiec .
„Chroniczna niesprawiedliwość lub bezsilność, która skutkuje ogólnym rozluźnieniem reguł cywilizowanego społeczeństwa, może ostatecznie wymagać, w Ameryce lub gdzie indziej, interwencji cywilizowanego narodu, a na półkuli zachodniej Stany Zjednoczone będą zmuszone do przestrzegania doktryny Monroe'a. Państwa jednak niechętnie w rażących przypadkach niesprawiedliwości i bezradności korzystają z międzynarodowej siły policyjnej. "
- Theodore Roosevelt, wniosek Roosevelta