Kontroler powietrza

Kontrolerzy i studenci w wieży brzeskiej Kody

ISCO	3154
IDEO (Francja)	10132
RZYM (Francja)	N2202

Kontroler ruchu lotniczego lub kontroler ruchu lotniczego (czasami nazywane także kontroler ruchu lotniczego ) to osoba, której powierzono usługi kontroli ruchu lotniczego . Zawód wykonuje obserwując wieżę kontrolną (dla kontroli lotniska ) lub w pomieszczeniu kontroli zbliżania (dla przylotów i odlotów) lub w centrum kontroli obszaru (kontrola na trasie).

Misje

Podstawową rolą kontrolera ruchu lotniczego jest oddzielenie od siebie samolotów i innych urządzeń latających (z których wszystkie nazywane są statkami powietrznymi ). Ustanowiono standardy separacji, a kontroler musi przekazać pilotom instrukcje, aby standardy te były zawsze przestrzegane. Umożliwia również usprawnienie i organizację ruchu samolotów na niebie, ale także na ziemi na lotniskach . Aby to zrobić, może spojrzeć bezpośrednio na zewnątrz (w wieży kontrolnej, zwanej również obserwacją) lub użyć ekranu radaru (w centrum podejścia lub w centrum nawigacji lotniczej na trasie (CRNA)).

W zależności od klasy przestrzeni powietrznej, w której operuje statek powietrzny, jej oddzielenie od innych statków powietrznych (na ziemi lub w locie) można uzyskać różnymi metodami:

lub przez informacje o ruchu, które polegają na dostarczeniu pilotowi wszystkich informacji o położeniu statku powietrznego będącego w konflikcie, umożliwiając mu w ten sposób zapewnienie własnej separacji poprzez identyfikację wizualną.
albo (najczęściej) przez naprowadzanie radarowe, to znaczy przez wydawanie precyzyjnych instrukcji dotyczących kursu (kierunek, w którym należy podążać lub droga kołowania), wysokości, prędkości, w celu przekazania każdemu statkowi powietrznemu trajektorii niezbędnej do oddzielenia go od innych otaczających go pojazdów, lub z terenu. W takim przypadku odpowiedzialność za antykolizyjność spoczywa na kontrolerze i pilot jest z niego odciążany. Ta metoda naprowadzania radarowego jest generalnie stosowana w przestrzeni powietrznej, w której zbyt wiele statków powietrznych operuje z prędkościami, które są zbyt szybkie, aby wystarczające były proste informacje o ruchu. Naprowadzanie radarowe jest również przydatne do regulacji statków powietrznych zbliżających się do portów lotniczych, ponieważ muszą one mieć możliwość kierowania do pasa startowego w sposób kontrolowany z powodu nadmiernej liczby zbliżającej się do tego samego punktu.

Kontroler standardowo zarządza do dwudziestu samolotów jednocześnie .

Główne kategorie cywilnej kontroli ruchu lotniczego

oceaniczny

Misją oceanicznego kontrolera ruchu lotniczego jest zarządzanie samolotami operującymi na trasach ogólnie położonych nad oceanami lub nad jakimkolwiek obszarem pustynnym wystarczająco dużym, aby nie był objęty radarem. Są to przeważnie loty transatlantyckie lub transatlantyckie na długich dystansach. Nawet jeśli nowoczesna technologia satelitarna ma na celu udoskonalenie starych metod, zastosowana tutaj strategia rozdzielania samolotów bez wizualizacji radarowej opiera się na obliczeniach szacowanego czasu przelotu samolotu na wirtualnych punktach na powierzchni globu. Reprezentacja ruchu lotniczego w przestrzeni zarządzanej przez kontrolera oceanicznego jest zatem zasadniczo mentalna. Oceaniczne centra kontroli są fizycznie zlokalizowane w budynkach podobnych do CRNA (patrz następna sekcja), ale nie ma ich we Francji kontynentalnej.

Regionalny

Rolą regionalnego kontrolera ruchu lotniczego jest organizacja ruchu statków powietrznych eksploatowanych w fazie przelotu, tym razem z możliwością wizualizacji ruchu na ekranie radaru. Zarządza również początkiem faz zniżania i końcem faz wynurzania. Prędkość poruszających się tu samolotów jest bardzo ważna, dlatego wykrywanie i zapobieganie zderzeniom musi być wykonywane z dużym wyprzedzeniem (kilkadziesiąt kilometrów w górę rzeki). We Francji CRNA są odpowiedzialne za tę misję i znajdują się w budynkach, które niekoniecznie znajdują się w pobliżu lotniska. Traktowane w ten sposób samoloty przylatują zarówno z francuskich i europejskich lotnisk, jak iz lotnisk na całym świecie po prostu przelatują nad tym terytorium, niekoniecznie tam lądując. Francja jest jednym z najbardziej zatłoczonych odcinków lotniczych w Europie.

Podejście

Głównym zadaniem kontrolera zbliżania jest kierowanie ruchem lotniczym zbliżającym się do lotniska, tak aby statek powietrzny mógł tam wylądować w sposób zoptymalizowany czasowo, z zachowaniem norm separacji regulacyjnej. Aby to zrobić, sprawia, że każdy samolot podąża po trajektorii, którą wyznacza, aby umieścić każdy samolot w „jednym pliku” na osi pasa startowego. Swoje płaszczyzny „otrzymuje” z kontroli regionalnej (CRNA). Kontroler podejścia kieruje również samolotami startującymi (które „odbiera” od kontrolera lotniska, patrz następny paragraf) podczas ich początkowej fazy wznoszenia lub nawet przelatujących nad lotniskiem. Obszar jego kompetencji wykracza daleko poza peron lotniska, do 150 km wokół niego, ale nie obejmuje samego lotniska, którym zarządza kontrola lotniska (patrz następny rozdział). Centrum podejścia może obsługiwać jedno lub więcej lotnisk jednocześnie i znajduje się w budynku wieży kontrolnej jednego z zarządzanych lotnisk lub w innym budynku zewnętrznym. W niektórych przypadkach centrum podejścia może również znajdować się w obrębie CRNA .

Lotnisko

Zadaniem kontrolera lotniska jest organizowanie i ułatwianie ruchu statków powietrznych w przestrzeni bardzo blisko lotniska, niezależnie od tego, czy są w locie, czy toczą się po ziemi. Odbiera niektóre ze swoich samolotów od kontrolera zbliżania i musi być w stanie zintegrować je ze swoim ruchem już krążącym na platformie lotniska lub wokół niej. W związku z tym dba m.in. o użytkowanie pasów startowych, wydaje zezwolenia na start, lądowanie i kołowanie. Metoda informacji o ruchu jest tutaj szeroko stosowana do oddzielania samolotów od siebie za pomocą wyświetlacza radaru lub częściej bezpośredniego widoku na zewnątrz. Z tego powodu kontrolę lotniska można sprawować tylko z punktu widzenia wieży kontrolnej, z obowiązkiem patrzenia przez okna widokowe. To właśnie ten rodzaj kontroli ruchu lotniczego często podsumowuje w opinii publicznej funkcję kontrolera ruchu lotniczego.

Tak więc, niezależnie od tego, czy odbywa się to przez centrum oceaniczne, regionalne lub podejścia, czy przez wieżę kontrolną lotniska, na ziemi lub w locie, pilot statku powietrznego pozostaje w stałym kontakcie z kontrolerami ruchu lotniczego od momentu uruchomienia trasy silników. dopóki nie zgasną po przybyciu do miejsca przeznaczenia, niezależnie od tego, czy lot będzie trwał 1 godzinę, czy 15 godzin.

We Francji ICNA (inżynierowie kontroli ruchu lotniczego) są uprawnieni do wykonywania każdej z tych kategorii kontroli ruchu lotniczego, a TSEEAC (starsi technicy zajmujący się badaniami i operacjami lotnictwa cywilnego) zajmują stanowiska kontrolerów. Na lotniskach, których podejściem zarządza inne lotnisko (na przykład: Cannes , Avignon , Perpignan , Figari , Carcassonne ).

Metody pracy

Przestrzeń powietrzna, „niebo”, jest zbyt rozległa, a liczba statków powietrznych zbyt duża, aby mógł nimi zarządzać jeden kontroler. W związku z tym, niezależnie od tego, czy jest to przestrzeń oceaniczna, regionalna, podejścia lub kontroli lotniska, jest podzielona na części mniejszych przestrzeni, zwanych „sektorami”, ułożone obok siebie i jedna nad drugą, aby pokryć prawie wszystkie przestrzeni atmosferycznej otaczającej planetę. Każdy sektor jest generalnie zarządzany przez jednego kontrolera i jego asystenta. W ten sposób samoloty podczas ruchu przechodzą z jednego sektora do drugiego, a zatem z jednego kontrolera do drugiego. Ci ostatni koordynują między sobą sposoby dostarczania samolotów z jednego sektora do drugiego, a następnie proszą pilota o skontaktowanie się z kontrolerem następnego sektora poprzez zmianę jego częstotliwości nadawania / odbioru radiowego. Niezależnie od pozycji statku powietrznego na świecie, zawsze znajduje się on w sektorze kontrolnym, a zatem zawsze pozostaje w kontakcie z odpowiednim kontrolerem.

We Francji

Trening

Francuskie szkolenie dla cywilnych kontrolerów ruchu lotniczego odbywa się w Krajowej Szkole Lotnictwa Cywilnego (ENAC) w Tuluzie .

Wybór wejścia przyszłych inżynierów kontroli żeglugi powietrznej (ICNA) do ENAC odbywa się podczas corocznego konkursu, otwarte dla obywateli Wspólnoty Europejskiej, w wieku od 18 do 26, sprawny fizycznie i zdolny do uzasadnienia od 2 th rok kurs przygotowawczy (lub 2 th rok zintegrowanego klasy przygotowawczej), czy posiadacz jest (przed 1 st stycznia) jednego z następujących stopni Szkola, zawodowym charakterze naukowym lub technicznym, DEUST. Jednak zdecydowana większość kandydatów do ICNA pochodzi z zajęć przygotowawczych Math Sup / Math Spé.

Szkolenie w szkole jest jawne i trwa trzy lata (poza przypadkiem przedłużenia szkolenia). Sankcjonuje to dyplomem „Inżyniera Kontroli Żeglugi Powietrznej” - ICNA - (nazwa administracyjna stowarzyszonego organu urzędników państwowych, jednak nie jest to kwestia tytułu inżyniera uznawanego przez komisję tytułów inżyniera ( CTI) ). Podczas szkolenia wstępnego, po okresie 18 miesięcy, ICNA jest przydzielana albo w wieży kontrolnej (ze zintegrowanym centrum podejścia ), albo w trasowym ośrodku nawigacji lotniczej (CRNA). Po przydzieleniu uczeń ICNA rozpoczyna praktykę w swoim ośrodku, naprzemiennie ze szkoleniem teoretycznym, które jest kontynuowane w szkole. Pod koniec trzech lat szkolenia (praktycznego + teoretycznego) wydawany jest dyplom, ale student nie zawsze jest w pełni wykwalifikowany, w zależności od wielkości i złożoności jego ośrodka przydziałowego. W zależności od organizacji, do ukończenia kwalifikacji nadal potrzeba od 1 do 3 lat, co może przynieść całkowity czas szkolenia ICNA do 8 lat po BAC.

W przypadku przeniesienia w trakcie kariery zawodowej do innego centrum kontroli (podejście lub CRNA), całą fazę szkolenia praktycznego należy rozpocząć od nowa, dostosowaną do specyfiki nowego centrum, na okres od 1 do 3 lat, w zależności od niezbędnych poziom.

Ciało starszych techników w badaniach Lotnictwa Cywilnego i operacji ( TSEEAC ), zwerbowanych po matury i przeszkolonych w ciągu trzech lat na ENAC , to uniwersalny korpus, którego jednym z funkcji jest również zapewnienie kontroli na lotnisku w portach lotniczych, których podejście nie jest zarządzany lokalnie.

Od 19 lipca 2012 r. Dekretem nadaje tytuł magistra szkolenia ICNA.

Licencja

Maksymalne kwalifikacje kontrolera ruchu lotniczego (ICNA) w jego ośrodku prowadzą do wydania europejskiej licencji kontroli, dokumentu obowiązkowego do wykonywania funkcji na stanowisku operacyjnym. Ta licencja jest wydawana tylko na okres 3 lat z możliwością przedłużenia.

Odnowienie licencji kontrolnej wiąże się z różnymi zobowiązaniami:

posiadać ważne orzeczenie o stanie zdrowia (patrz następny akapit).
postępowali zgodnie z indywidualnym planem szkolenia z języka angielskiego, który jest wydawany na okres 3 lat, co stanowi dowód potwierdzający minimalny wymagany poziom ogólnego angielskiego.
ukończyli staż z zakresu czynników ludzkich.
przeszli kurs utrzymania umiejętności obejmujący między innymi ćwiczenia symulujące zdegradowane i / lub nietypowe sytuacje kontrolne.
przeprowadzili minimalną liczbę efektywnych godzin kontroli ruchu lotniczego na stanowisku operacyjnym.

Wszystkie te zobowiązania muszą być odnawiane co 3 lata.

Sprawność medyczna

Uprawnienie do korzystania z licencji ICNA jest uzależnione między innymi od spełnienia warunku zdrowotnego. Jest to ponownie oceniane poprzez wizytę co 2 lata dla osób poniżej 40 roku życia i co roku w wieku powyżej 40 lat. Zależy to od precyzyjnych norm dotyczących w szczególności ostrości wzroku, słuchu, układu krążenia, układu oddechowego, przewodu pokarmowego, chorób przemiany materii, odżywiania, układu hormonalnego itp. Hematologia, układ moczowy, choroby i infekcje, układ mięśniowo-szkieletowy, psychiatria i psychologia, neurologia. Każda patologia obecna w jednym z tych obszarów może prowadzić do czasowej lub trwałej niezdolności do pracy. W takim przypadku ICNA zostaje przeklasyfikowana, jeśli to możliwe, do pozycji nieoperacyjnej.

Dochód

Studia w ENAC są odpłatne , w zamian za które student zobowiązuje się na okres 10 lat (łącznie ze stażem). Po ukończeniu szkoły inżynier kontroli żeglugi powietrznej (ICNA), który nadal kształci się, otrzymuje roczne wynagrodzenie netto (z uwzględnieniem premii) w wysokości około 21 000 euro. Młody wykwalifikowany ICNA (niezależny w swojej pracy w swoim centrum przydziału) otrzymuje roczne wynagrodzenie netto (łącznie ze składkami) w wysokości od 42 000 do 59 000 euro. Pod koniec swojej kariery główny inżynier kontroli ruchu lotniczego otrzymuje średnie roczne wynagrodzenie netto (łącznie z premiami) w wysokości od 65 000 do 108 000 euro. Jednak skala dochodów różni się w zależności od centrum, ale pozostaje jednym z najniższych w Europie.

DGAC podał w kwietniu 2015 r. Średnie wynagrodzenie w wysokości 5000 euro netto miesięcznie dla 3.909 francuskich kontrolerów ruchu lotniczego.

Czas pracy

Aby zrekompensować duże obciążenie stresowe, a także pracę nocną i dni świąteczne, ICNA korzystają z korzystnej regulacji czasu pracy. Rzeczywiście, praca w porze nocnej oraz w święta i weekendy nie są wynagradzane w większym stopniu niż pozostałe dni, ale są one odzyskiwane w sposób liniowy przez cały czas pracy. Dlatego nie mogą pracować dłużej niż 32 godziny w kroczącym tygodniu. Ponadto ten czas pracy musi składać się z 25% przerw. Chociaż nie dotyczy to wszystkich, i aby zachować zgodność z tymi przepisami, kontroler ruchu lotniczego generalnie nie pracuje więcej niż cztery dni w tygodniu.

Rozwój kariery

Uzyskanie dyplomu inżyniera umożliwia ICNA pełnienie przez cały okres kariery różnych funkcji, od stanowiska „klasycznego” kontrolera ruchu lotniczego po stanowisko inżyniera studiów w różnych pododdziałach centrum kontroli. Przełączanie z jednej funkcji na inną można wykonać w obu kierunkach. Następnie może przejść do funkcji szefa działu, zespołu lub Tour.

Może również zażądać przeniesienia do innego ośrodka kontroli, w oddziale naukowym lub na stanowisko operacyjne. W tym drugim przypadku na uzyskanie nowej kwalifikacji kontrolnej na ogół potrzeba jednego do trzech lat.

Ze względu na wysoki poziom zdolności poznawczych i stres związany z tym stanowiskiem, kariera ICNA jest krótka: przejście na emeryturę musi nastąpić najpóźniej w wieku 59 lat, bez możliwości przedłużenia. Ten wiek wynosi od 55 do 57 lat w innych krajach europejskich i 56 lat w USA.

W Europie

Eurocontrol

Eurocontrol to europejska agencja, która centralizuje planowanie ruchu i napędza ewolucję organizacji kontroli ruchu lotniczego cywilnego w całej Europie, ale ma również centrum kontroli obszaru znajdującego się w Maastricht , Holandia . Sam Eurocontrol rekrutuje i szkoli kontrolerów pracujących w tym centrum.

W USA

W Stanach Zjednoczonych związek zawodowy kontrolerów ruchu lotniczego ( PATCO ) słynie ze strajku przeciwko prezydentowi USA Ronaldowi Reaganowi w sierpniu 1981 r. Po dwóch dniach strajku prezydent Reagan zastosował się do swoich gróźb i zwolnił 11 345 z 13 000 kontrolerów.

Jednak to była porażka. Rzeczywiście, wiele incydentów lotniczych i fenomenalne opóźnienia wynikały z braku personelu w ten sposób. Nawet dzisiaj ta akcja ma niefortunne konsekwencje dla liczby amerykańskich kontrolerów ruchu lotniczego, którzy doświadczają powtarzającego się niedoboru, z powodu prawie jednoczesnego przejścia na emeryturę tysięcy kontrolerów ruchu lotniczego zatrudnionych jednocześnie za prezydenta Reagana.

Uwagi i odniesienia

" Air traffic control " , on Ministry of Ecological and Inclusive Transition (data dostępu: 21 stycznia 2020 )
http://www.enac.fr/menu/formations/formations-1er-et-2eme-cycles/ing%C3%A9nieur-du-contr%C3%B4le-icna
http://www.enac.fr/fr/menu/formations/formations-1er-et-2eme-cycles/technicien-sup%C3%A9rieur-tsa
Ulotka SNCTA [PDF]
[PDF] ICNA: Leczenie
http://www.senat.fr/rap/r17-568/r17-5681.pdf , s. 116
Raport SENAT , patrz strona 119 [PDF]
Stowarzyszenie studentów-kontrolerów ruchu lotniczego
Witryna internetowa Word Socialist (w języku francuskim)
Odpowiedzialność podmiotów publicznych podczas strajku , Olivier Candellier, 2006, s. 109
Powtarzający się niedobór amerykańskich kontrolerów w USA

Aby wejść głębiej

Bibliografia

Ariane Gilotte , Jean-Philippe Husson i Cyril Lazerge , 50 lat Énac w służbie lotnictwa , wydanie SEEPP,1999