Krajowa Rada Nadzorcza była jednym z elementów władzy wykonawczej w Urugwaju od 1919 do 1933 roku.
Konstytucja z 1918 r. - zatwierdzona w plebiscycie dnia 25 listopada 1917, opublikowane w dniu 3 stycznia 1918 i wszedł w życie w dniu 1 st marca 1919 - współdzielona władza wykonawcza między Prezydentem Rzeczypospolitej a Krajową Radą Administracji.
Ten podział władzy wykonawczej był w rzeczywistości wynikiem porozumienia między dwiema głównymi partiami politycznymi Urugwaju w tamtym czasie, colorados (liberałami) i blancos (konserwatystami). Chodziło o włączenie Blancos w decyzje rządu, podczas gdy Colorados przez kilkadziesiąt lat sprawowali prezydencję w Republice.
Rada liczyła dziewięciu członków wybieranych w wyborach bezpośrednich na sześć lat i odnawianych co dwa lata o jednego trzeciego (dwie trzecie stanowisk trafiało na listę większościową, a jedna trzecia na osobę na drugiej pozycji). Radzie przyznano kilka uprawnień wykonawczych, w szczególności kwestie administracyjne związane z edukacją publiczną, przemysłem, finansami, budownictwem, pracą, zdrowiem publicznym, corocznym przygotowywaniem budżetu ogólnego, organizacją wyborów ... Jeśli chodzi o Prezydenta Republiki, wybierany w wyborach bezpośrednich na cztery lata, mianował i odwoływał Ministrów Spraw Wewnętrznych, Stosunków Zewnętrznych, Wojny i Marynarki Wojennej według własnego uznania.
Wreszcie, Krajowa Rada Dyrektorów rozpuszczono podczas zamachu stanu prezydenta Gabriel Terra , The31 marca 1933.
Pierwszych dziewięciu członków (sześciu colorados i trzech blancos ) zostało wybranych przez Zgromadzenie Ogólne; następujące w wyborach bezpośrednich.
Anibal Luis Barbagelata, „Ogólna charakterystyka konstytucyjnej organizacji Urugwaju”, International Review of Comparative Law , Vol. 6, nr 3, lipiec-Wrzesień 1954, s. 455-473.