Benedyktyński Zgromadzenie Szwajcarii jest zgromadzenie opactw w Szwajcarii , lub podobne do Szwajcarii, należącego do konfederacji benedyktynów z Zakonu Świętego Benedykta .
Zażądał go Klemens VIII w 1602 roku.
Wszystkie kongregacje zakonne zostały rozwiązane w Szwajcarii w wyniku rewolucji francuskiej w 1798 r., Ale niektóre zostały przywrócone dekretem Napoleona w 1803 r. Książę-opat St. Gall odmówił przyjęcia dekretu i poczynionych przez niego ustępstw politycznych. Szwajcarskie kantony ogłaszają rozwiązanie opactw Pfäfers w 1838 r., Muri w 1841 r., Fischingen w 1848 r., Rheinau w 1863 r., Ale Muri zostaje ponownie ufundowany w Gries w 1845 r. (Obecnie we Włoszech), a Fischingen zostaje ponownie ufundowany jako przeorat w 1977 r. .
Szwajcarski Kulturkampf powoduje rozpuszczanie opactwa Notre-Dame-de-la-Pierre w 1874-1875, a społeczność znajdzie schronienie we Francji, z którego jest napędzany w 1901 roku w czasie prawa o zgromadzeniach . Następnie wyjechała na wygnanie do Austrii w Brégence , ale władze narodowego socjalizmu rozproszyły ją w 1941 roku. Rząd szwajcarski zaakceptował jej powrót, ale opactwo odzyskało swój status dopiero w 1973 roku.
Opactwa w Einsiedeln i Engelberg zostały zmuszone do wygnania w Stanach Zjednoczonych podczas Kulturkampfu . Założyli tam nowe domy, które są teraz częścią kongregacji szwajcarsko-amerykańskiej , zanim wrócili do Szwajcarii, kiedy wrócił spokój.
Abbey Marienburg w Południowym Tyrolu, są agregowane do zgromadzenia w 1931 roku, po opuszczeniu benedyktyńskiego Zgromadzenia Austrii .