Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
Zgromadzenie Matki Bożej Nadziei | |
Porządek prawa diecezjalnego | |
---|---|
Zatwierdzenie diecezjalne |
Diecezja Amiens w dniu 2 lutego 1984 r. przez Géry'ego Leulieta , biskupa Amiens |
Instytut | Zakon klasztorny |
Rodzaj | kontemplacyjny porządek |
Duchowość | benedyktyński |
Reguła | Reguła św. Benedykta |
Bramka | powitanie niepełnosprawnych mnichów, modlitwa, medytacja, praca |
Struktura i historia | |
Fundacja |
1966 Croixrault ( Somma ) |
Założyciel | Ojciec Henri-Marie Guilluy |
Załączonym do | benedyktyński Konfederacji w 1990 roku |
Lista zakonów | |
Congrégation Notre-Dame d'Espérance jest katolikiem zgromadzenie od benedyktyńskich mnichów , założona w 1966 roku w Croixrault , w tym Somme wydziału , ks Henri-Marie Guilluy , benedyktyński mnich z Saint-Paul de Wisques opactwo . Ma szczególną cechę przyjmowania niepełnosprawnych i chorych mnichów.
Osobliwością tej kongregacji monastycznej jest to, że zdrowi mnisi dzielą życie z mnichami niepełnosprawnymi, „ aby silni chcieli więcej, a słabi nie uciekali ” . (reguła św. Benedykta 64,19).
Zatem celem założyciela, ks Guilluy ( 1911 - 2008 ), benedyktyński mnich z opactwa Saint-Paul de Wisques od 1935 roku, było uczynienie benedyktyńskie życie monastyczne w zasięgu wszystkich, zdrowych, jak i niepełnosprawnych oraz także po to, aby mogli stać się pełnoprawnymi mnichami i postępować zgodnie z regułą św. Benedykta w takim stopniu, w jakim jest to dla nich możliwe.
Kongregacja została oficjalnie uznana przez państwo w 1977 roku. Początkowo jako „pobożny związek” , Notre-Dame d'Espérance została założona jako zgromadzenie na prawie diecezjalnym przez biskupa Amiens the02 lutego 1984, następnie związany z Zakonem Św. Benedykta (Benedyktynów),29 września 1990.
Stosowana jest reguła św. Benedykta, „uproszczona co do akcesorium, aby dostosować ją do fizycznych możliwości członków, ale integralna co do istoty” (Księga Życia)
W duchu Ojca Charlesa de Foucauld i aby móc dawać autentyczne świadectwo ewangelicznego ubóstwa, mnisi ci starają się żyć z produktu swojej pracy fizycznej. Dodatkowo w każdej gminie budynki powinny być skromne, a wyposażenie bardzo proste.
Również „mała droga”, którą przebyła i opisana przez św. Teresę z Lisieux, jest sercem duchowości tego zgromadzenia.
(w porządku chronologicznym)