Zachodnia Konfederacji , znany również jako Konfederacji Indian Zachodniej , była konfederacja Native amerykańskich narodów w regionie Wielkich Jezior po Stany Zjednoczone wojny o niepodległość . Konfederacja, która miała swoje korzenie w ruchach plemiennych sięgających lat czterdziestych XVIII wieku, zjednoczyła się w próbie przeciwstawienia się ekspansji USA na Terytorium Północno-Zachodnie po tym, jak Wielka Brytania scedowała ten region na Stany Zjednoczone w Traktacie Paryskim w 1783 roku. Północno-zachodnia wojna rdzennych Amerykanów (1785-1795), która zakończyła się zwycięstwem Amerykanów w bitwie pod Fallen Timbers .
Chociaż wiele rdzennych ludów walczyło w wojnie o niepodległość jako sojusznicy Brytyjczyków, Wielka Brytania nie wspomniała o swoich sojusznikach w traktacie paryskim. Według Joseph Brant , a Mohawk naczelny , który był jednym z pierwszych architektów Konfederacji, Brytyjczycy „sprzedał rdzennych Amerykanów do Kongresu Stanów Zjednoczonych . ” Konfederacja po raz pierwszy spotkała się w 1786 roku na konferencji w miejscowości Wendat w Upper Sandusky , z zamiarem utworzenia wspólnego frontu dla Amerykanów.
Członkowie wielu różnych rdzennych Amerykanów byli zaangażowani w Zachodnią Konfederację. Konfederacja była czasami nazywana Konfederacją Miamis , a amerykańscy urzędnicy przeceniali wpływy i liczbę Miamis w konfederacji.
Ponieważ większość plemion nie była w tym czasie scentralizowanymi jednostkami politycznymi, zaangażowanie w Konfederacji było generalnie oparte na wiosce, a nie na bazie plemiennej. Konfederacja składała się z członków następujących plemion: