W lipcu 1920 r. Drugi kongres Międzynarodówki Komunistycznej (CI) określił 21 warunków członkostwa w tej „Trzeciej Międzynarodówce” , utworzonej na wezwanie Lenina i współkierowanej przez Grigorija Zinowjewa w 1919 r . Mówimy też o „warunkach moskiewskich” .
Celem tego tekstu jest stworzenie „kodeksu postępowania” dla partii komunistycznych, aby przewodziły rewolucji proletariackiej.
Branko Lazitch podsumował w 1950 roku w swojej książce Lenina i III -go Międzynarodowego , warunki 21:
22 nd warunek, dodaje się do kongresu 1922 zakazane żadnych członkostwo w masonerii , uważany za „burżuazyjny”.
Zauważa się, że warunki są niemal wzorowane na bolszewikach i mają bardzo silną tendencję do autorytaryzmu . Centryści i reformiści są bardzo wyraźnie ukierunkowani. Lenin ma nadzieję, że pójdą za nim tylko zmotywowani rewolucjoniści. Czternasta klauzula wymaga posłuszeństwa Moskwie, co robiła większość partii komunistycznych na świecie do końca reżimu .
Jeśli celem Lenina jest wykluczenie przeciwnych mu socjalistów, to nastąpiło silne zerwanie, które trwało prawie dekadę. Na Kongresie Tours (grudzień 1920) SFIO odrzucono spełnienie 21 warunków, mimo że większość przystąpiła do Trzeciej Międzynarodówki , tworząc Francuską Sekcję Międzynarodówki Komunistycznej (SFIC) (później przemianowaną na Partię Komunistyczną - PC ). W rzeczywistości tak zwany ruch Frossarda - Cachina nie zawiera 21 warunków. Frossard i Cachin mieli trudności z negocjowaniem członkostwa w nowej Międzynarodówce w Moskwie na podstawie 9 warunków upublicznionych po powrocie do Francji w sierpniu. Dopiero we wrześniu, pod koniec drugiego Kongresu Kominternu , ustalono 21 warunków. Są publikowane przez L'Humanité pod adresem8 października. Niejednoznaczność nie zostanie usunięta podczas debat, a wniosek przegłosowany w sprawie przeformułowania lub wyróżnienia się w niektórych punktach 21 warunków. W szczególności stanowi, że jeśli strona francuska zobowiązuje się przestrzegać decyzji IK, pozostaje najlepszym sędzią francuskiej sytuacji politycznej. Ta niejednoznaczność szybko stanie się źródłem wewnętrznych konfliktów, które w latach dwudziestych XX wieku doprowadziły do wielu rezygnacji lub zwolnień.