Rada Angers 453 odbyła się w Angers , gdzie kilku biskupów zostały zebrane z okazji święceń Talassius jako biskup Angers .
4 października 453 roku, za papieża Leona I po raz pierwszy powiedziałem Leonowi Wielkiemu, odbyła się w Angers, pierwsza rada biskupów Galii. Jest uważany za radę ogólną.
Wiemy, że na soborze zasiadało siedmiu biskupów: Eustochius lub Eustoche z Tours , Léon de Bourges (który objął przewodnictwo zgromadzenia przez Eustochiusa), Thalasse lub Thalaise d'Angers, Léon de Nantes, Désidérius (Didier) z Nantes, Corentin de Quimper i Saint Victurius z Le Mans.
Podczas soboru: „Odnowiono tam prawa soborów Vaison, Orange i Arles, zwłaszcza dotyczące jurysdykcji biskupów, ich duchownych i nieprawidłowości wynikających z bigamii”. Ale „[także] ekskomunikuje każdego, kto wyrzeka się duchownych na rzecz świeckiej milicji i mnichów, którzy podróżują bez listów urlopowych. Nie chce, aby biskup awansował w zarządzaniu urzędnikiem innego biskupa. Broni przemocy i okaleczania kończyn: to oznaki zamieszek spowodowanych najazdem barbarzyńców, którzy następnie spustoszyli Galów. "
Pod koniec soboru ogłoszono dwanaście kanonów.
" Primùm ut contra Episcopale judiciuui Clericis non liceat profilire: neque inconsultis Sacerdotibus suis secularia iudicia expetere: sed nec de loco ad locum sine Episcopi permissione transire: nec sine commendatiis Sacerdoturn suorum itteris commeare jest najbardziej godnym uwagi kanonem Angli ": jedyny o znaczeniu historycznym. „Niech duchowni nie będą mogli”, mówią biskupi, „sprzeciwiać się wyrokowi biskupstwu i odwoływać się do trybunałów świeckich bez konsultacji z biskupami. ”.
W istocie duchowni nie podlegali jurysdykcji cywilnej książąt stulecia. Podlegali jurysdykcji biskupa. Ten zwyczaj Konstantyn zniósł go, ale potem Teodozjusz Młodszy i Walentynian III ustanowili go ponownie. Jednak w 542 r., Przed Soborem, Walentynian III zmienił zdanie. Dlatego musimy zacytować list Eustochiusa z Tours (~ 454), aby w pełni zrozumieć cel Ojców Soborowych:
„Do panów [Teodozjusza i Walentyniana], błogosławionych i czcigodnych braci J.-C., Sarmacego, Chariatona i Dezyderiusza, biskupów i kapłanów wszystkich kościołów naszych prowincji:„ Władze stulecia chciały otoczyć zakon kapłański z takim szacunkiem, że ci, których Bóg ustanowił porządkiem świata pod tytułem cesarzy, pozwolili biskupom sądzić sprawy według boskich praw. „Ten przywilej, oparty na starożytnym prawie i często potwierdzany przez prawa, okazuje się, że pewna liczba duchownych nie bierze go dziś pod uwagę; bo bez uciekania się do sądu biskupiego odwołują się do świeckich trybunałów. „Dlatego pomyśleliśmy, że ta zniewaga boskiego prawa i naszego Zakonu nie powinna być dłużej tolerowana i że konieczne będzie ustalenie zasady, której powinniśmy przestrzegać w przyszłości. „Dlatego zdecydowaliśmy, że ktokolwiek, bez odwołania się do biskupa swojego kościoła, zwróci się do sądu cywilnego, zostanie odrzucony ze świętych sądów i wyrzucony ze świętego ołtarza; że nikt po tym dekrecie, który przyjęliśmy za obopólną zgodą, nie ma odwagi postąpić wbrew temu, co jest przepisane. „Niech ci, którzy wcześniej popełnili błąd, poprawili się tak, jak powinni, i niech ci, którzy służą Bogu pod ścisłym przestrzeganiem duchownych, wiedzą, że w przyszłości zostaną odrzuceni od duchowieństwa, jeśli nie uciekną się do sądu biskupów” i czy idą do świeckich sądów. Chcieliśmy, aby ta decyzja została ogłoszona wszystkim, aby opierając się na sprawiedliwości i słuszności, przyniosła ona pełny skutek we wszystkich sprawach duchownych. „Jeśli świecki pozywa duchownego, musi on najpierw poprosić o stawienie się przed biskupem; jeśli świecki odmówi, może stawić się przed świeckim trybunałem za uprzednią zgodą biskupa. "
„ Ut Diaconi Prebyteris noverint omni humilitate deferendum ”
„ Ut a violentia and crimine perputationis abstineatur ”
Przemoc i okaleczanie są zabronione
" Familiaritatem extranearum fœminarum noverint esse vitandam. Sed si qui sunt caelibes, non nisi a fororibus aut amitis suis, aut à matribus consolentur ... Si quis post hoc interdictum à praedictis familiaritatibus se revocare noluerit, si jamaquam graduating alti: non ministret. Tum si qui tradendis civitatibus fuerint intersuisse deti, vel capiendis, non solum à communione habeantur alieni, sed nec Conviviorum quidem admittantur esse impliples. "
Duchowni muszą unikać handlu kobietami obcymi rodzinie i muszą mieć w domu tylko żonę, siostry lub matkę
„ Qod etiam de his, który przyjął pœnitentia resilierint debita severitate servabitur. Quae forma etiam circa eas quae de virginitate sanctimoniali crimine proprio deciderunt, Statuto Rigore Permaneat ”.
„ Hi quoque qui alienis uxoribus, superstitibus ipsarum maritis, nomine conugii abundentur, a communione liabeantur extranei ”.
„ Clerici quoque, qui relicto Clero se ad secularem militiam, & ad laïcos contulerint, not niesprawiedliwe ab Ecclesiam quam reliquerunt, removentur ”.
„ Monachi quoque qui coeptam observationis viam reliquunt, & absque Espistolis, & absque certis negocjis, vel requireitatibus per regiones vagantur alienas, cognita districtione, si se non emendaverint, ab Abbatibus suis, vel a Sacerdotibus ab communionem non recipiantur ”.
„ Aliis quoque Episcopis aliorum Clericis gradum augere non liceat ”.
„ Quicumque autem vel de laïcis vel de Clero ministri fuerint ordinati, & observare noluerint, si laicus, communicare non leceat, nisi forte reprobaverint criminosos ”.
„ Nonnisi unius uxoris viri, iidemque virginibus copulati, Diaconi vel Prebyteri ordinentur ”.
" Paenitentia sinus locus zbiorczego pateat, które Conversi errorem suum voluerint confiteri. Quibus perspektywicznym qualitare peccati, secundum Episcopi aestimationem ERIT venia largienda. "