Earl of Mar to tytuł stworzony kilka razy w Peerage Szkocji , ale był od XII th century, tytuł posiadaniu następców Mormaers de Mar, panów z terytorium marca (w języku angielskim hrabstwa marca ). Tytuł pochodzi Marr jeden z siedmiu oryginalnych prowincjach Szkocji IX th wieku. Ziemie Mormaerów z Mar obejmowały wówczas terytoria historycznych hrabstw Aberdeenshire i Banffshire .
Ze względu na niepewność dotyczącą warunków przyznania tytułu Johnowi Erskine'owi († 1572) w 1565 roku, obecnie istnieją dwa różne tytuły hrabiego Mar.
Pierwszym mormaerem Mar, którego ślad zachowały się w irlandzkich Kronikach, jest Domnal (Donald) mac Eimen mac Cainnech, zabity w 1014 roku w bitwie pod Clontarf w szeregach Briana Boru .
Możemy wtedy zrekonstruować orszak Mormaera de Mar z Ruadri, który zmarł po 1131 i cytowany w Księdze Jeleni . Po śmierci Duncana (zm. 1242/44), podatek spadkowy jego syna Williama został zakwestionowany przez Alana Durwarda (zm. 1275). Twierdzi, że jest prawowitym spadkobiercą (prawdopodobnie jako prawnuk Gilchrista), ponieważ Duncan i jego ojciec Morgrund byliby nieślubnymi dziećmi, a zatem niezdolnymi do odniesienia sukcesu. Ale ta petycja została odrzucona, ponieważ najwyraźniej porozumienie zostało zawarte w latach dwudziestych XII wieku pomiędzy Thomasem Durwardem , ojcem Alana, a Earlem Duncanem. Na mocy tej umowy Durward zrzekł się tytułu Mormaera z Mar i otrzymał dużą część terytorium Mar.
Ostatni męski przedstawiciel linii agnatycznej, Thomas de Mar, zmarł w 1377 roku . To jego siostra Margaret, która dziedziczy ziemię na cześć Mar. Jej mąż, William Douglas († 1384 ), 1 st hrabia Douglas , powstał Earl of MarLipiec 1377, towarzysząc królowi na północy królestwa. Po jego śmierci, jego syn James Douglas (ok. 1358-1388) zastąpił go w jego dwóch tytułach i majątkach. Śmierć Douglasa w 1388 roku doprowadziła do sporu o sukcesję. Malcolm Drummond († 1401/02), szwagier przyszłego Roberta III , poślubił Isabelle, siostrę Douglasa. Drummond nie doszedł praw swojej żony na cześć Douglasa, który przeszedł na Archibalda Douglasa Ponurego (ok. 1320-1400), Lorda Galloway. Jednak wcześniej uzyskuje w posiadanie ziemie honoru Mar MarPaździernik 1393, i jest upoważniony do używania tytułu grzecznościowego „Lord de Mar”.
Drummond zostaje schwytany i uwięziony przez nieznanych ludzi (tradycyjnie uważano, że winni byli Alexander Stuart i Robert Stuart , książę Albany, ale jest to mało prawdopodobne). Zmarł w niewoli w 1401/1402, bez potomków. W 1404 roku, Isabelle, wdowa żonaty Alexander Stuart (v.1380-1435), nieślubny syn Alexander Stuart (v.1345-1405), 1 st hrabiego Buchan . Pierwsza umowa małżeńska nie zostaje potwierdzona. Robert Stuart, książę Albany, wuj Aleksandra, który został porucznikiem królestwa, dyktuje swoje warunki: Aleksander Stuart jest upoważniony do poślubienia Isabelle i posiadania honoru Mar, ale ten ostatni nie może być przekazany jego spadkobiercom, a wręcz przeciwnie , trafi do tych jego żony. Aleksander nosił ten tytuł aż do śmierci, bez prawowitych potomków w 1435 roku. W 1426 roku udało mu się pozyskać nieślubnego syna Tomasza, ale zmarł przed nim.
Kiedy zmarł, jego majątek powrócił do korony, co wywołało spór trwający ponad dwadzieścia lat. Rzeczywiście, tytuł i ziemie wróciłyby do spadkobierców hrabiny, ale król Jacques I najpierw twierdzi, że układ przewidywał sukces męskiego dziedzica z 1426 roku. Potomkowie Erskine'a hrabiego Gartnaita († v. 1302) z linii żeńskiej (za pośrednictwem Janet Keith, prawnuczki hrabiego) nie przestaną domagać się spadku.
Między Czerwiec 1458 oraz Czerwiec 1459, tytuł został odtworzony w postaci hrabiego Mar i Gariocha ( Garioch był do tej pory niezależnym zwierzchnictwem Mar) dla Jana Stuarta (1457? -1479/80), przez jego ojca króla Jakuba II . Historycy nie są pewni, co się z nim stało, ale został pozbawiony tytułu i wcześniej zmarłlipiec 1480, sugerując egzekucję.
Alexander Stuart (ok. 1454/85), 1 st książę Albany , syn Jacques II i brat Jacques III Szkocji , próbując chwycić tron brata. W 1482 miał kontrolę nad większością królestwa i poparcie wielu silnych mężczyzn. Następnie ogłasza się generałem-porucznikiem królestwa. Dla szkockiego historyka Roland J. Tanner, Albany następnie robi błąd, przyjmując tytuł hrabiego de następnie marca on wyobcowany podporę George Gordon (1440 / 41-1501), 2 th hrabia Huntly , który widokiem na ziemiach terytorium Mar i kto dołącza do partii rojalistów. Pod koniec 1482 r. jego stanowisko generała-porucznika nie zostało potwierdzone przez szkocki parlament i stracił część swojego poparcia. Po kilku próbach odzyskania przewagi został ostatecznie zmuszony do emigracji w 1484 roku.
Tytuł został odtworzony dla Johna Stuarta (†1503), trzeciego żyjącego syna Jakuba III Szkockiego , jako hrabiego Mar i Gariocha w 1486 roku. Zmarł nigdy nie ożenił się w 1503.
Dzień przed ślubem 7 lutego 1562 r, James Stuart (1531 / 2-1570), nieślubny syn Jacques V Szkocji i Margaret Erskine, regenta Szkocji, już utworzony 1 st hrabia Moray kilka dni wcześniej, staje się coraz tytuł hrabiego Mar. Zatrzymuje się przy użyciu to wwrzesień 1562, być może z szacunku dla roszczenia rodziny matki do tego tytułu.
W 1565 roku John Erskine został hrabią Mar. Tytuł ten przechodził na jego potomków aż do dziewiątego hrabiego. Ten otrzymuje tytuł hrabiego Kellie , ale umiera bez potomków w 1866 roku. Tytuł hrabiego Kellie przechodzi na jego kuzyna Waltera Erskine'a, spadkobiercę w linii agnatycznej. Z drugiej strony tytuł hrabiego Mar przechodzi na jego bratanka Jana Franciszka Goodeve, jego „spadkobiercę generalnego”, ponieważ uważa się, że stworzenie z 1565 r. pozwala na przekazanie go kobietom. Goodeve postanawia zmienić nazwisko i dodaje nazwisko matki do swojego, stając się Goodeve-Erskine. Jego sukcesja jest domyślnie aprobowana przez wszystkich jego rówieśników. Jednak Walter Erskine, spadkobierca tytułu hrabiego Kellie, jakiś czas później składa petycję kwestionującą tę sukcesję i prosi Izbę Lordów o potwierdzenie, że jest on rzeczywiście prawowitym następcą. Jego roszczenie opiera się na warunkach darowania tytułu i honoru Mara Janowi Erskine'owi († 1572) w 1565 roku i Aleksandrowi Stuartowi (ok. 1380-1435), ponad 400 lat wcześniej.
Jego Syn, 13 th hrabia Kellie kontynuuje to twierdzenie, że sprzeciwia się z Goodeve-Erskine. W 1875 r. Izba Lordów decyduje, że w 1565 r. John Erskine jest beneficjentem nowej kreacji, domyślnie przekazywanej tylko na linii agnatycznej, i dlatego hrabia Kellie jest prawowitym spadkobiercą. Ta decyzja jest postrzegana przez wielu rówieśników jako niesprawiedliwa. W 1885 r. Parlament uchwalił ustawę The Earldom of Mar Restitution Act , stanowiącą, że ze względu na wątpliwości związane z utworzeniem 1565 r., zostaną uznane, że istnieją dwa różne tytuły hrabiego Mar. Pierwszy to tytuł z 1565 r. ustanowiony przez Izbę Lordów w 1875 r.; drugi to ten, który twierdził Goodeve-Erskine jako stary nadal istniejący tytuł, ostatnio noszony przez Alexandre Stuarta od 1404 roku, a zatem możliwy do przeniesienia na każdego spadkobiercę. Tak więc obecnie istnieją dwie różne liczby Mar.
Ziemia i tytuł Mara wróciły do korony pomimo roszczeń Erskine'a. W 1885 r. parlament Wielkiej Brytanii uchwalił ustawę o restytucji hrabstwa Mar, stwierdzającą, że zajęcie ziemi przez króla Jakuba było nielegalne i tytuł ten nadal istnieje. Następujące osoby były zatem hrabiami de jure (de jure), ale nie de facto ( de facto ).
Liczy się de jure i de facto (to te same, co w tworzeniu 1565-1866):
Ten tytuł bierze na własną rękę.