Firma wydobywcza Marly

Firma wydobywcza Marly
Zanik 1904 (upadłość)
Założyciele Hipolityczny Joseph Martho
Siedziba firmy Francja
Czynność Wydobywanie węgla
Produkty Węgiel

W Compagnie des Mines de Marly było przedsiębiorstwo górnicze , które eksploatowane węgla w dorzeczu górniczym Nord-Pas-de-Calais , w Saint-Saulve . W przeciwieństwie do innych firm, Marly nie miała ciągłości. Koncesja przeszła od krótkich okresów eksploatacji do długich okresów porzucenia. Silne dopływy wody zalewają miejsca trzech dołów, które następnie są opuszczane i stają się jaskółkami . W pozostałych przypadkach okres eksploatacji jest bardzo krótki, mniej niż dziesięć lat. Niektóre doły są ponownie wykorzystywane dziesiątki lat po ich zamknięciu.

Historyczny

Dekret Rady Stanu z dnia16 września 1770upoważnia Hypolite Joseph Martho i firmę do eksploatacji do 1800 r. koncesji wydobywczej znanej jako Marly, rozciągającej się na prawym brzegu Escaut w pobliżu Valenciennes . Koncesja obejmuje terytoria gmin Saint-Saulve , La Briquette i Marly , a także wszystkie tereny położone między Skalda i rzeką Hogneau od Valenciennes do Crespin .

W celu znalezienia węgla wykonanych zostanie kilka odwiertów i dołów, ale produkcja pozostaje niska, a wiele wykonanych odwiertów pozostaje w stanie połykania .

Doły

Fosse Sainte-Marie

50 ° 22 ′ 08 ″ N, 3 ° 33 ′ 05 ″ E

Kopalnia Sainte Marie została otwarta w 1770 roku i poprzez galerię biegnącą na północ dotarła do pokładu węgla na głębokości od 80 do 90 metrów. Niedziałający, dół został opuszczony w 1778 r. Został ponownie otwarty w 1837 r., Ale kopanie zaniechano w 1838 r.

Fosse Sainte-Augustine lub Roleur

50 ° 21 ′ 58 ″ N, 3 ° 32 ′ 57 ″ E

Kopalnia Sainte-Augustine, zwana także Roleur, została otwarta w tym samym roku co szyb Sainte-Marie w 1770 roku w Saint-Saulve . Został opuszczony po silnym napływie wody. Ponownie otwarty w 1837 roku podczas kryzysu węglowego, został ponownie opuszczony po silnych napływach. Zagłębie węglowe osiągnięto na głębokość 80 metrów. Studnia głęboka na 93 metry ma średnicę 2,50 metra.

Połknij Goriau

50 ° 22 ′ 16 ″ N, 3 ° 32 ′ 56 ″ E

Studnia Goriau, pisana również jako Goriot, jest ciemna od 25 października 1770w Saint-Saulve. Znajduje się 300 metrów od Skaldy i ze względu na wody pozostawione w stanie lawiny. Średnica studni wynosi 2,50 metra. Zainstalowana jest niezrealizowana głowica studniKwiecień 2005.

Stiévenard przełyka ślinę

50 ° 22 ′ 43 ″ N, 3 ° 33 ′ 36 ″ E 1775-1776

Kopalnia Stiévenard została uruchomiona w Saint-Saulve z dwiema studniami, około 1775 roku, w pobliżu młyna. Zostały porzucone, ponieważ nie było możliwe założenie obudowy wystarczająco mocnej, aby wytrzymać ciśnienie wody. Prace przerwano w 1776 roku, głębokość osiągnęła 45 metrów. Zainstalowana jest niezrealizowana głowica studniKwiecień 2005.

Avaleress Cauliez

50 ° 22 ′ 19 ″ N, 3 ° 32 ′ 48 ″ E

Studnia Cauliez znajduje się na terytorium Saint-Saulve. Średnica studni wynosi 3,30 metra. Zainstalowana jest niezrealizowana głowica studniKwiecień 2005.

Avaleress Quarouble

Studnia znajduje się na terenie Saint-Saulve.

Saint-Marc połyka

50 ° 22 ′ 35 ″ N, 3 ° 33 ′ 45 ″ E

Studnię Saint-Marc wykonano w 1777 r. W Saint-Saulve i porzucono w tym samym roku na głębokości trzynastu lub czternastu metrów, 250 metrów na północ od drogi do Mons. Jego średnica wynosi 2,60 metra. Zawalenie nastąpiło w dwóch różnych miejscach w 1956 i 1994 roku, ale nie ma pewności, że była to studnia Saint-Marc.

Połykając Saint-Rocha

50 ° 22 ′ 03 ″ N, 3 ° 32 ′ 15 ″ E

Studnia Saint-Roch była ciemna w 1778 roku w Valenciennes, ale została opuszczona na głębokości 76 metrów, ponieważ znajdowała się zbyt blisko fortyfikacji. O jego rezygnacji zdecydowali inżynierowie wojskowi. Jego średnica to tylko jeden metr. Plac pit-skweru zajmuje cmentarz Saint-Roch . Zainstalowana jest niezrealizowana głowica studniKwiecień 2005.

Avaleresse Sainte-Barbe

50 ° 22 ′ 34 ″ N, 3 ° 34 ′ 28 ″ E

Jama Sainte Barbe, zwana także Człowiekiem, znajduje się mniej więcej w tym samym miejscu co szyb Hego. Otwarty w 1778 roku szyb został opuszczony na głębokości 57 metrów w nadkładzie. Jama pozostawała w stanie połykania z powodu napływu wody.

Pit Postillon

50 ° 20 ′ 29 ″ N, 3 ° 30 ′ 37 ″ E

Kopalnia Postillon została otwarta w La Briquette, wiosce Valenciennes , w 1778 roku, nad brzegiem Skaldy. Zepchnięto go na głębokość 74 metrów, po czym od północy wykopano 80-metrową galerię. Znaleziono tam niebieski wapień.

Połykając Saint-Saulve

50 ° 22 ′ 32 ″ N, 3 ° 33 ′ 05 ″ E

Studnia Saint-Saulve, zwana także Avaleresse 1789, została uruchomiona w 1789 roku w Saint-Saulve i opuszczona w tym samym roku na głębokości 21 metrów.

Połknij Hego

50 ° 22 ′ 47 ″ N, 3 ° 34 ′ 33 ″ E

Kopalnia Hego znajduje się w pobliżu drogi do Mons, została otwarta w 1839 roku, ale została opuszczona na głębokości 57 metrów w nadkładzie. Jama pozostawała w stanie połykania . Średnica studni wynosi 2,50 metra.

Avaleress Duchesnois

50 ° 21 ′ 58 ″ N, 3 ° 32 ′ 39 ″ E

Kopalnia Duchesnois znajduje się w pobliżu Valenciennes, na rogu trasy de Mons i ścieżki prowadzącej do Marly. Studnię otwarto w 1837 r., Ale po zalaniu trzeba było szybko z niej zrezygnować, osiągnięta głębokość nie jest znana, ale średnica studni wynosi 3,30 metra. Jama pozostawała w stanie połykania .

Mały dół

50 ° 22 ′ 07 ″ N, 3 ° 33 ′ 42 ″ E

Kopalnia Petit została otwarta w 1835 roku w Saint-Saulve . Szyb wchodzi do zagłębienia węglowego na 77 metrach. Dwie łuski wykopano na głębokości 137 metrów w kierunku północnym i południowym, ale napotkane pokłady węgla nie zapewniały prawidłowej eksploatacji i kopalnię porzucono w 1842 r. Po dostarczeniu 88 000  hektolitrów. Szyb o głębokości 290 m został uszczelniony w 1904 r. I zasypany w 1957 r. Szyb ma 290 m głębokości, a jego średnica wynosi 3,30 m. Zmaterializowana jest głowa studni.

W tym dniu Compagnie de Marly zaprzestała wszelkiej działalności, a kapitał został wyczerpany.

Pit Saint-Saulve

50 ° 21 ′ 49 ″ N, 3 ° 32 ′ 35 ″ E

Kryzys węglowy w 1873 r. Wywołał szaleństwo w zakresie zapasów węgla i doprowadził do gorączki badań.

Następnie odtworzono Compagnie de Marly i przeprowadzono sondaże 250 metrów na południe od starej kopalni Duchesnois na drodze łączącej Marly z Saint-Saulve, która napotkała zagłębienie węgla na głębokości 80 metrów oraz pokład węgla.

Natychmiast otwarto dół w Saint-Saulve . Na głębokości 145 metrów spotyka się z żyłą utworzoną przez dwie bruzdy po dwudziestu i trzydziestu centymetrów węgla oddzielone brzegiem ziemi o grubości od dwóch do pięciu metrów. Trudne warunki pracy szybko doprowadzają do zaniechania produkcji, a firma przechodzi w stan likwidacji.

Do sprzedaży doszło na początku 1882 roku, ale nie znaleziono kupca. Wydaje się, że ustępstwo Marly zostało porzucone na dobre. Zaostrzenie przeprowadza się w boksie Petit przez robotników z Compagnie des kopalnie d'Anzin wLipiec 1883. Pod koniec XIX th  wieku, Compagnie de Marly, która ma swoją siedzibę w Lille , jest odtworzony z kapitałem trzech milionów franków .

Prace, pod kierownictwem pana Delorthe, dyrektora inżyniera, zostały wznowione w kopalni Petit i Saint-Saulve. Główne wysiłki skierowane są w kierunku dołu Saint-Saulve, który osiąga głębokość 545 metrów. Kilka muszek wykopanych jest na 147, 410, 496 i 541 metrach, które napotykają kilka pokładów węgla zawierających 19% substancji lotnych i żyły Wargny o długości pięćdziesięciu centymetrów otwarcia i Duroyon o długości trzydziestu centymetrów.

Produkcja pozostawała na niskim poziomie: 13 000 ton w 1900 r., 13 300 ton w 1901 r., 12 180 ton w 1902 r. Postawili oni firmę w niepewnej sytuacji. Pojawiła się nadzieja, gdyż rok 1903 przyniósł 24 674 tony produkcji, co pozwoliło spokojnie patrzeć w przyszłość.

Trwają poważne prace, których celem jest połączenie dołów Petit i Saint-Saulve, obecność zbyt dużej ilości spalonej lampy, wymagającej lepszej wentylacji, oraz rozpoznanie osadu znajdującego się między dwoma dołami.

Plik 16 grudnia 1904Główny Inżynier ds. Górnictwa zabrania wykonywania jakichkolwiek prac, o ile doły nie są połączone. Compagnie de Marly zaprzestał wtedy działalności i zwolnił swoich pracowników, zatrzymując tylko tych niezbędnych do konserwacji instalacji. Studnię zasypano w 1988 r. , Zmaterializowano studnię.

Uwagi i odniesienia

Uwagi
  1. Według Édouarda Grara , doszło do inwersji między studniami Hego i Sainte-Barbe. Kopalnia Hego znajduje się na północy, a Sainte-Barbe na południe od głównej drogi, a nie na odwrót.
Bibliografia
  1. (fr) Jean-Louis Huot, „  Mines du Nord-Pas-de-Calais - The Cauliez and Quarouble pits of the Marly mines  ” , http://minesdunord.fr/
  2. (fr) Jean-Louis Huot, „  Mines du Nord-Pas-de-Calais - The pits Sainte Augustine, Sainte Marie, Goriot, Saint Roch and Saint-Saulve from the minees of Marly  ” , http: // minesdunord .Fr /
  3. (fr) Jean-Louis Huot, „  Mines du Nord-Pas-de-Calais - The Petit and Duchesnois pits of the Marly mines  ” , http://minesdunord.fr/
  4. (fr) Jean-Louis Huot, „  Mines du Nord-Pas-de-Calais - The Saint-Saulve pit of the Marly mines  ” , http://minesdunord.fr/
Odniesienia do plików BRGM
  1. „  BRGM - Fosse Sainte-Marie  ”
  2. „  BRGM - Fosse du Roleur (lub Sainte-Augustine)  ”
  3. „  BRGM - Fosse Goriau  ”
  4. „  BRGM - Puits Stiévenard  ”
  5. „  BRGM - Puits Cauliez  ”
  6. „  BRGM - Puits Saint-Marc  ”
  7. „  BRGM - Puits Saint-Roch  ”
  8. „  BRGM - Puits Sainte-Barbe  ”
  9. „  BRGM - Well of Postillon  ”
  10. „  BRGM - Avaleresse Saint-Saulve  ”
  11. „  BRGM - Hego well  ”
  12. „  BRGM - Puits Duchesnois  ”
  13. „  BRGM - Puits Petit  ”
  14. „  BRGM - Puits Saint-Saulve  ”
Odniesienia do Guy Dubois i Jean Marie Minot , Historia kopalni na północy i Pas-de-Calais. Tom I ,1991
  1. Dubois i Minot 1991 , str.  34
  2. Dubois i Minot 1991 , str.  35
  3. Dubois i Minot 1991 , s.  36
Odniesienia do Alberta Olry'ego , Zagłębie węglowe Valenciennes, część należąca do departamentu Nord , Imprimerie Quantin. Paryż,1886
  1. Olry 1886 , str.  285
Odniesienia do Édouarda Grara , Historia badań, odkrycia i eksploatacji węgla we francuskim Hainaut, we francuskiej Flandrii i w Artois, 1716-1791 , t.  II ,1848
  1. Grar 1848 , str.  256
  2. Grar 1848 , str.  257

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.