Firma wydobywcza Marly | |
Zanik | 1904 (upadłość) |
---|---|
Założyciele | Hipolityczny Joseph Martho |
Siedziba firmy | Francja |
Czynność | Wydobywanie węgla |
Produkty | Węgiel |
W Compagnie des Mines de Marly było przedsiębiorstwo górnicze , które eksploatowane węgla w dorzeczu górniczym Nord-Pas-de-Calais , w Saint-Saulve . W przeciwieństwie do innych firm, Marly nie miała ciągłości. Koncesja przeszła od krótkich okresów eksploatacji do długich okresów porzucenia. Silne dopływy wody zalewają miejsca trzech dołów, które następnie są opuszczane i stają się jaskółkami . W pozostałych przypadkach okres eksploatacji jest bardzo krótki, mniej niż dziesięć lat. Niektóre doły są ponownie wykorzystywane dziesiątki lat po ich zamknięciu.
Dekret Rady Stanu z dnia16 września 1770upoważnia Hypolite Joseph Martho i firmę do eksploatacji do 1800 r. koncesji wydobywczej znanej jako Marly, rozciągającej się na prawym brzegu Escaut w pobliżu Valenciennes . Koncesja obejmuje terytoria gmin Saint-Saulve , La Briquette i Marly , a także wszystkie tereny położone między Skalda i rzeką Hogneau od Valenciennes do Crespin .
W celu znalezienia węgla wykonanych zostanie kilka odwiertów i dołów, ale produkcja pozostaje niska, a wiele wykonanych odwiertów pozostaje w stanie połykania .
Kopalnia Sainte Marie została otwarta w 1770 roku i poprzez galerię biegnącą na północ dotarła do pokładu węgla na głębokości od 80 do 90 metrów. Niedziałający, dół został opuszczony w 1778 r. Został ponownie otwarty w 1837 r., Ale kopanie zaniechano w 1838 r.
Kopalnia Sainte-Augustine, zwana także Roleur, została otwarta w tym samym roku co szyb Sainte-Marie w 1770 roku w Saint-Saulve . Został opuszczony po silnym napływie wody. Ponownie otwarty w 1837 roku podczas kryzysu węglowego, został ponownie opuszczony po silnych napływach. Zagłębie węglowe osiągnięto na głębokość 80 metrów. Studnia głęboka na 93 metry ma średnicę 2,50 metra.
Studnia Goriau, pisana również jako Goriot, jest ciemna od 25 października 1770w Saint-Saulve. Znajduje się 300 metrów od Skaldy i ze względu na wody pozostawione w stanie lawiny. Średnica studni wynosi 2,50 metra. Zainstalowana jest niezrealizowana głowica studniKwiecień 2005.
Kopalnia Stiévenard została uruchomiona w Saint-Saulve z dwiema studniami, około 1775 roku, w pobliżu młyna. Zostały porzucone, ponieważ nie było możliwe założenie obudowy wystarczająco mocnej, aby wytrzymać ciśnienie wody. Prace przerwano w 1776 roku, głębokość osiągnęła 45 metrów. Zainstalowana jest niezrealizowana głowica studniKwiecień 2005.
Studnia Cauliez znajduje się na terytorium Saint-Saulve. Średnica studni wynosi 3,30 metra. Zainstalowana jest niezrealizowana głowica studniKwiecień 2005.
Studnia znajduje się na terenie Saint-Saulve.
Studnię Saint-Marc wykonano w 1777 r. W Saint-Saulve i porzucono w tym samym roku na głębokości trzynastu lub czternastu metrów, 250 metrów na północ od drogi do Mons. Jego średnica wynosi 2,60 metra. Zawalenie nastąpiło w dwóch różnych miejscach w 1956 i 1994 roku, ale nie ma pewności, że była to studnia Saint-Marc.
Studnia Saint-Roch była ciemna w 1778 roku w Valenciennes, ale została opuszczona na głębokości 76 metrów, ponieważ znajdowała się zbyt blisko fortyfikacji. O jego rezygnacji zdecydowali inżynierowie wojskowi. Jego średnica to tylko jeden metr. Plac pit-skweru zajmuje cmentarz Saint-Roch . Zainstalowana jest niezrealizowana głowica studniKwiecień 2005.
Jama Sainte Barbe, zwana także Człowiekiem, znajduje się mniej więcej w tym samym miejscu co szyb Hego. Otwarty w 1778 roku szyb został opuszczony na głębokości 57 metrów w nadkładzie. Jama pozostawała w stanie połykania z powodu napływu wody.
Kopalnia Postillon została otwarta w La Briquette, wiosce Valenciennes , w 1778 roku, nad brzegiem Skaldy. Zepchnięto go na głębokość 74 metrów, po czym od północy wykopano 80-metrową galerię. Znaleziono tam niebieski wapień.
Studnia Saint-Saulve, zwana także Avaleresse 1789, została uruchomiona w 1789 roku w Saint-Saulve i opuszczona w tym samym roku na głębokości 21 metrów.
Kopalnia Hego znajduje się w pobliżu drogi do Mons, została otwarta w 1839 roku, ale została opuszczona na głębokości 57 metrów w nadkładzie. Jama pozostawała w stanie połykania . Średnica studni wynosi 2,50 metra.
Kopalnia Duchesnois znajduje się w pobliżu Valenciennes, na rogu trasy de Mons i ścieżki prowadzącej do Marly. Studnię otwarto w 1837 r., Ale po zalaniu trzeba było szybko z niej zrezygnować, osiągnięta głębokość nie jest znana, ale średnica studni wynosi 3,30 metra. Jama pozostawała w stanie połykania .
Kopalnia Petit została otwarta w 1835 roku w Saint-Saulve . Szyb wchodzi do zagłębienia węglowego na 77 metrach. Dwie łuski wykopano na głębokości 137 metrów w kierunku północnym i południowym, ale napotkane pokłady węgla nie zapewniały prawidłowej eksploatacji i kopalnię porzucono w 1842 r. Po dostarczeniu 88 000 hektolitrów. Szyb o głębokości 290 m został uszczelniony w 1904 r. I zasypany w 1957 r. Szyb ma 290 m głębokości, a jego średnica wynosi 3,30 m. Zmaterializowana jest głowa studni.
W tym dniu Compagnie de Marly zaprzestała wszelkiej działalności, a kapitał został wyczerpany.
Kryzys węglowy w 1873 r. Wywołał szaleństwo w zakresie zapasów węgla i doprowadził do gorączki badań.
Następnie odtworzono Compagnie de Marly i przeprowadzono sondaże 250 metrów na południe od starej kopalni Duchesnois na drodze łączącej Marly z Saint-Saulve, która napotkała zagłębienie węgla na głębokości 80 metrów oraz pokład węgla.
Natychmiast otwarto dół w Saint-Saulve . Na głębokości 145 metrów spotyka się z żyłą utworzoną przez dwie bruzdy po dwudziestu i trzydziestu centymetrów węgla oddzielone brzegiem ziemi o grubości od dwóch do pięciu metrów. Trudne warunki pracy szybko doprowadzają do zaniechania produkcji, a firma przechodzi w stan likwidacji.
Do sprzedaży doszło na początku 1882 roku, ale nie znaleziono kupca. Wydaje się, że ustępstwo Marly zostało porzucone na dobre. Zaostrzenie przeprowadza się w boksie Petit przez robotników z Compagnie des kopalnie d'Anzin wLipiec 1883. Pod koniec XIX th wieku, Compagnie de Marly, która ma swoją siedzibę w Lille , jest odtworzony z kapitałem trzech milionów franków .
Prace, pod kierownictwem pana Delorthe, dyrektora inżyniera, zostały wznowione w kopalni Petit i Saint-Saulve. Główne wysiłki skierowane są w kierunku dołu Saint-Saulve, który osiąga głębokość 545 metrów. Kilka muszek wykopanych jest na 147, 410, 496 i 541 metrach, które napotykają kilka pokładów węgla zawierających 19% substancji lotnych i żyły Wargny o długości pięćdziesięciu centymetrów otwarcia i Duroyon o długości trzydziestu centymetrów.
Produkcja pozostawała na niskim poziomie: 13 000 ton w 1900 r., 13 300 ton w 1901 r., 12 180 ton w 1902 r. Postawili oni firmę w niepewnej sytuacji. Pojawiła się nadzieja, gdyż rok 1903 przyniósł 24 674 tony produkcji, co pozwoliło spokojnie patrzeć w przyszłość.
Trwają poważne prace, których celem jest połączenie dołów Petit i Saint-Saulve, obecność zbyt dużej ilości spalonej lampy, wymagającej lepszej wentylacji, oraz rozpoznanie osadu znajdującego się między dwoma dołami.
Plik 16 grudnia 1904Główny Inżynier ds. Górnictwa zabrania wykonywania jakichkolwiek prac, o ile doły nie są połączone. Compagnie de Marly zaprzestał wtedy działalności i zwolnił swoich pracowników, zatrzymując tylko tych niezbędnych do konserwacji instalacji. Studnię zasypano w 1988 r. , Zmaterializowano studnię.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.