Społeczność Pacyfiku

Społeczność Pacyfiku

Flaga Wspólnoty Pacyfiku.
Mapa organizacji
WSE państw członkowskich Wspólnoty Pacyfiku (ciemnoniebieski).
Sytuacja
Region Oceania
kreacja 1947
Dawna nazwa Komisja Południowego Pacyfiku
Zmiana imienia 1997
Rodzaj Organizacja współpracy regionalnej
Pole Naukowe i techniczne
Siedzenie Numea ( Nowa Kaledonia )
Informacje kontaktowe 22 ° 18 ′ 07 ″ S, 166 ° 26 ′ 34 ″ E
Język francuski
angielski
Organizacja
Członkowie 26 stanów i terytoriów Australia Stany Zjednoczone Francja Guam Wyspy Cooka Mariany Północne Wyspy Pitcairn Wyspy Marshalla Sfederowane Stany Mikronezji Nauru Niue Flagi Nowej Kaledonii.svg Nowa Kaledonia Nowa Zelandia Palau Papua Nowa Gwinea Polinezja Francuska Salomona Samoa Amerykańskie Samoa Tokelau Tonga Tuvalu Vanuatu Wallis i Futuna
Główny menadżer Colin Tukuitonga
Stronie internetowej http://www.spc.int/
Geolokalizacja na mapie: Numea
(Zobacz sytuację na mapie: Numea) Społeczność Pacyfiku
Geolokalizacja na mapie: Nowa Kaledonia
(Zobacz sytuację na mapie: Nowa Kaledonia) Społeczność Pacyfiku
Geolokalizacja na mapie: Oceania
(Zobacz sytuację na mapie: Oceania) Społeczność Pacyfiku

Pacific Społeczność (SPC) to międzynarodowy , dwujęzyczne organizacja , która obejmuje między swoich członków mówiących stany i terytoria regionu angielskim i francuskim. Działająca w Oceanii SPC została założona w 1947 roku, krótko po drugiej wojnie światowej, przez Australię , Stany Zjednoczone , Francję , Nową Zelandię , Holandię i Wielką Brytanię . W tamtym czasie te sześć krajów zarządzało terytoriami na Pacyfiku i przewidywało korzyści, jakie mogą odnieść, udzielając im „skoordynowanej” pomocy. Pierwotnie nazywana „Komisją Południowego Pacyfiku”, w 1997 roku została przemianowana na „Sekretariat Wspólnoty Pacyfiku”, jej obszar działania rozciąga się obecnie od północy do południa Pacyfiku. Od listopada 2015 r. SPC zmieniło nazwę na „Pacific Community” i zachowuje akronim „SPC”, który jest używany w całym regionie Pacyfiku.

SPC przyczynia się do rozwoju umiejętności technicznych, zawodowych, naukowych, badawczych, planowania i zarządzania w 22 wyspiarskich państwach i terytoriach Pacyfiku. Z czterema członkami założycielami organizacji , Australią , Francją , Nową Zelandią i Stanami Zjednoczonymi , Wspólnota Pacyfiku składa się z 26 państw członkowskich.

Działy, sekcje i usługi SPC

SPC działa na wszystkich poziomach, lokalnym, krajowym, regionalnym i międzynarodowym. Jego programy techniczne są koordynowane przez pięć działów i 4 programy, które zapewniają pomoc techniczną, zapewniają szkolenia i prowadzą badania:

Podziały

Programy

CPS posiada również Dział Operacji i Zarządzania, w skład którego wchodzą:

A także biuro Dyrektora Generalnego z:

Główne zasady CPS

Siedziba SPC znajduje się w Noumea w Nowej Kaledonii, biuro regionalne w Suva na Fidżi oraz dwa biura regionalne: biuro regionalne Mikronezji w Pohnpei , Federalne Stany Mikronezji oraz biuro regionalne Melanezji w Port Vila , Vanuatu.

Państwa członkowskie i terytoria SPC

Do których należy dodać cztery z sześciu państw założycielskich, które nadal są członkami organizacji i wnoszą wkład finansowy w działanie różnych programów:

Holandia wycofała się w 1962 roku, a Wielka Brytania wycofała się w 1996 roku, a następnie powrócił do organizacji od 1998 roku do stycznia 2005 roku.

Konferencja społeczności Pacyfiku

Wydanie jedenaste - Nouméa

Z okazji jedenastej edycji członkowie SPC podjęli szereg przełomowych decyzji:

Wezwali również darczyńców i partnerów do większych inwestycji w badania naukowe w celu oceny wpływu zmian klimatycznych na nasze oceany.

Temat wybrany w tym roku to „Nauki o oceanach: zrównoważona przyszłość dla błękitnego Pacyfiku”.

Uwagi i odniesienia

  1. Jean Poirier , „  Komisja Południowego Pacyfiku  ”, Journal of Society of Oceanists , t.  tom 6,1950, s.  230-234 ( DOI  10.3406 / jso.1950.1679 , czytaj online , dostęp 9 czerwca 2017 ).
  2. „  La CPS  ” , w SPC Multisite (dostęp 23 lutego 2017 ) .
  3. „  Przyjęcie nazwy„ Pacific Community ”  ”, strona korporacyjna SPC ,1 st lutego 2016( czytaj online , sprawdzono 6 lutego 2018 r. )
  4. „  Struktura  ”, strona korporacyjna SPC ,30 października 2016 r( czytaj online , sprawdzono 6 lutego 2018 r. )
  5. "  Centrala  ", strona korporacyjna SPC ,18 listopada 2016( czytaj online , sprawdzono 6 lutego 2018 r. )
  6. (en + fr) Community of the Pacific (CPS), The common house of the Pacific, the history of the CPS od 1947 do 2007 , 193  s. ( czytaj online ) , s.  39
  7. Joseph Martin , „  Pacific Community Wants More Investment in Ocean Science  ”, w RSE Magazine (dostęp 11 lipca 2019 )

Zobacz też

Link zewnętrzny