Komitet Obrony Żydów | |
Pomnik Dzieci Yad Vashem | |
Sytuacja | |
---|---|
kreacja | Wrzesień 1942 |
Rozpuszczenie |
Wrzesień 1944 (wychodząc z ukrycia) |
Siedzenie | Bruksela |
Lider | Hertz Jospa |
Lider | Yvonne jospa |
Komitet Obrony Żydów ( CDJ ) to belgijska organizacja opór związany z Frontu Niepodległości założona przez żydowskiego komunisty Hertz Jospa i jego żona mają Groisman ( Yvonne Jospa ) wWrzesień 1942 .
CDJ liczyło około trzydziestu członków w samej tylko sekcji dzieciństwa. Członkowie ci, wywodzący się z różnych środowisk politycznych i religijnych, utworzyli komitet mający na celu ratowanie żydowskich dzieci przed deportacją i udzielanie pomocy (w tym finansowej) tym, którzy próbowali uciec przed hitlerowskim barbarzyństwem . CDJ udało się uratować 3500 z 5000 dzieci pozostających pod opieką, aby ukryć je w belgijskich rodzinach i szkołach z internatem. CDJ była również zaangażowana w inne aspekty ruchu oporu, w tym w tajną publikację „Unser Worth” (nasze słowo). To na jego prośbę Front Niepodległości podjął inicjatywę wysłania Victora Martina , socjologa absolwenta Uniwersytetu w Louvain , z misją do Niemiec, a następnie do Polski, aby dowiedzieć się o losach żydowskich deportowanych z Belgii. Martin zmotywował członków ruchu oporu do jak największego udaremnienia morderczych projektów nazistów: Martin odkrył rzeczywistość, udając się w najbliższe okolice obozu Auschwitz-Birkenau .
Dzięki sieci obejmującej wiele konsekwencji CDJ działa jako prawdziwa tajna administracja, która była w stanie dostarczyć setki „fałszywych” prawdziwych dokumentów dzięki wsparciu burmistrzów i urzędników miejskich w ponad dwustu gminach w Belgii. Jedyna lokalna sekcja Charleroi, której liderami byli Pierre Broder , Max Katz i Sem Makowski, współpracowała z urzędnikami 126 gmin. Sekcji Liège kierował Albert Wolf .
W lutym 1944 r. Żydowski Komitet Obrony wypłacał miesięczne zasiłki 4470 Żydom ukrywającym się w Brukseli, Antwerpii, Charleroi i Liège. W momencie wyzwolenia w budżecie socjalnym CDJ znalazło się ich ponad 5000.
Szef sekcji „dzieciństwa” z CDJ, Maurice Heiber był również „dzieciństwo” menedżer z Association des Juifs en Belgique (AJB). Dlatego pracownicy socjalni AJB, tacy jak Luce Polak, Renée Goldstuck i Irène Żmigrod, przyczynili się do ratowania żydowskich dzieci. Estera Heiber-Fajersztejn w ukryciu opracowała kod, który pozwolił im na bieżąco aktualizować bazę danych w celu monitorowania miejsca umieszczenia dzieci i łączenia ich fałszywej z rzeczywistą tożsamością.
Głównym zadaniem Yvonne Jospa i Suzanne Moons-Lepetit (znanej jako „Brigitte” ), do których później dołączy Ida Sterno ( „Jeanne” ), było znalezienie miejsc, w których można by zapewnić dzieciom bezpieczeństwo. Szybko mogli liczyć na sieć 138 instytucji i 700 rodzin goszczących. Udział Yvonne Nèvejean , ówczesnej dyrektor Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci , był w tej kwestii absolutnie decydujący. W CDJ znaleźliśmy również Andrée Geulen , Felę Perelman i wielu innych, którzy narażali swoje życie na ratowanie dzieci.
CDJ skorzystało również ze wsparcia podziemnej sieci katolickiej, której członkami byli Paul Démann, ksiądz katolicki pochodzenia żydowskiego, Henri Reynders (Dom Bruno), opat Joseph André w Namur , opat Antoine de Breucker w Saint -Josse , Georges Fonsny w Liège , Pierre Capart , kapelan generalny Młodych Pracowników Chrześcijańskich (JOC), René Ceuppens sekretarz kardynała Van Roeya , biskup Liège Louis-Joseph Kerkhofs , prawnik Albert Van den Berg , opat Cold ...
Para Jopsów utworzyła Żydowski Komitet Obrony, gdy tylko w 1942 roku wprowadzono obowiązkowe noszenie żółtej gwiazdy , szybko dokooptowali 7 współzałożycieli.