Codex Paryża (lub Codex Peresianus ) jest kodeks Majów rękopis XIII -go wieku (Palenque, Chiapas). Składa się z 11 arkuszy rodzimego papieru „amatl”, złożonego w stylu akordeonu, z obustronnym napisem o wymiarach 24 × 13 cm na długości 1,43 m . Jest przechowywany w Bibliotece Narodowej Francji w Paryżu .
Po Kodeksie Drezdeńskim jest to drugi z czterech obecnie znanych kodeksów Majów. W 1859 roku badacz Léon de Rosny utożsamił go z Biblioteką Narodową Paryża. Znalazł ją w kopercie, na której było napisane po hiszpańsku „… que fue… o de… Perez”, porzuconą wśród innych zakurzonych papierów w koszu przy kominku. To tam od co najmniej 1832 roku zarejestrowano katalog pod tytułem „Mexican Fund n o 2”. Po wyjęciu go z koszyka Rosny zidentyfikował go jako kodeks Majów i nazwał go „Codex Peresianus”, wierząc, że wspomniany na kopercie Perez był jednym z jego byłych właścicieli. Wolimy teraz nazywać go „Codex de Paris”, aby uniknąć pomylenia go z „Codex Pérez”, który jest również przechowywany w Bibliotece Narodowej.
Codex de Paris dotyczy rytuałów religijnych, proroctw, katunów i odpowiadających im bogów. Z tyłu almanach przepowiedni, noworocznych ceremonii i 364-dniowy kalendarz zodiaku.