Claude-Ferdinand Gaillard

Claude-Ferdinand Gaillard Obraz w Infoboksie. Portret narysowany przez Gastona Vuillier
Narodziny 7 stycznia 1834 r
Paryż
Śmierć 19 stycznia 1887(53 lata)
Paryż 15 tys
Imię w języku ojczystym Claude Ferdinand Gaillard
Narodowość Francuski
Zajęcia Malarz , grawer
Miejsca pracy Paryż (1849-1856) , Włochy (1856-1861) , Paryż (1861-1887)
Nagrody Prix ​​de Rome
Oficer Legii Honorowej

Claude-Ferdinand Gaillard urodzony w Paryżu dnia7 stycznia 1834 ri zmarł w Paryżu 15 th19 stycznia 1887jest pisarzem , malarzem , ilustratorem i pisarzem francuskim .

Laureat Prix de Rome w 1856 i prezesem Towarzystwa rytowników z Burin , współczesny krytyk Henri Beraldi opisał go jako „wielkie i nieporównywalne grawera” .

Biografia

Syn ślusarza z Dzielnicy Łacińskiej , Ferdynanda Gaillarda – sygnował się tak lub „F. Gaillard” – studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu w latach 1849-1850, w pracowni Léona Cognieta , u którego uczy się sztuki grawerunku, któremu poświęci się przez całe życie - nawet jeśli jest kilka rzadkich malowanych portretów. W zbiorach szkoły przy rue Bonaparte przechowywana jest kolekcja jego prac studenckich.

W 1853 wstąpił do warsztatu grawerskiego Jamesa Hopwooda  ( 1795-1855) i Lecouturiera z powodów żywieniowych: robił tylko odbitki reprodukcji i nie porzucał studiów, ponieważ dwukrotnie wygrał konkurs, a najpierw drugie Prix de Rome do grawerowania w intaglio w 1852 roku i pierwszą nagrodę w Rzymie do grawerowania wklęsłego w 1856. Ta nagroda otwiera drzwi tradycyjnego podróży do Włoch , który zabrał go do Neapolu i Pompei , gdzie zrealizował kilka rysunków i obrazów z natury (1859) .

W 1860 roku, zaczął wykazywać w Paryżu swoje oryginalne ryciny, głównie sucha igła , która przyniosła mu wiele opinii - zwłaszcza z Gazette des Beaux-Arts  - ale artysta utrzymywał i skończyło się produkcją, w drobiazgowej burinist , swoistą fakturę. Odmówił podporządkowania się modom , a nawet dołączył do Salon des refusés w 1863 roku , gdzie został zauważony przez krytyka Philippe'a Burty'ego . W 1867 roku wyprodukował ryciny z kolekcji prowadzonych przez prowansalski poeta Frederic Mistral , w Calendau, pouèmo nouvelle .

Wykonuje bardzo realistyczne portrety osobowości: jego Dom Prosper Guéranger to jedna z jego najsłynniejszych rycin, nie wspominając o Człowieku z oczkiem według Jana van Eycka, który zabrał mu tylko osiem dni pracy i który „kupił 100 dolarów, wygodną sumę w tamtym czasie od amerykańskiego kolekcjonera. Beraldi mówi, że spędził nieskończoną ilość czasu - czasami dwa lata - medytując przed atakiem i przycinaniem deski.

W 1876 r. został kawalerem Legii Honorowej , a w 1886 r. awansowany na oficera. W tym samym roku objął przewodnictwo w Towarzystwie Grawerów Burin.

Był obecny na Wystawie Powszechnej w 1878 r. zarówno jako malarz, jak i grawer.

Był nauczycielem francuskiego grawera François-Eugène'a Burneya (1845-1907) i Tiburce'a de Mare, z którym się zaprzyjaźnił i uczył techniki akwaforty Vassili Mate . W 1885 wystawiał i był członkiem jury w sekcji grawerowania rytów pierwszej międzynarodowej wystawy bieli i czerni w Pavillon de Flore w Paryżu.

Po jego śmierci jego pracownia i kolekcje malarstwa zostały rozproszone w Paryżu w Hôtel Drouot , 8 i 89 kwietnia 1889. WKwiecień 1898, Léonce Bénédite prezentuje paryską retrospektywę jego prac w Musée du Luxembourg .

Pod pseudonimem Caroline de Beaulieu Gaillard napisał także kilka recenzji i esejów na temat rytowników, a także dwie krótkie powieści. Pokazuje, późno, hołd popierany Kościołowi katolickiemu.

Część jego produkcji została zakupiona przez dział grafiki i fotografii Biblioteki Narodowej Francji .

Prace w zbiorach publicznych

Publikacje

Uwagi i referencje

  1. Archiwum Paryża, akt zgonu nr 259 sporządzony dnia 21.01.201887 r., widok 31.11.
  2. Niektóre źródła błędnie nazywają go „artystą niemieckim” (patrz np. Union List of Artist Names z Getty Research Center).
  3. Henri Beraldi, Les GRAVEURS du XIX E  siècle'u , Paryż, L. Conquet, tomé VI, str.  176-196 .
  4. (w) "  Claude Ferdinand Gaillard  " , zaczerpnięty z zapisu w słowniku Bénézit na Oxford Art Online ,2011( ISBN  9780199773787 ) .
  5. Informacja o Cat'zArts , katalogu National School of Fine Arts online.
  6. New Illustrated Larousse – Uniwersalny słownik encyklopedyczny , tom 4, s. 731.
  7. „Mare (Tiburce de)”, w: Henri Beraldi, The gravers of the 19th century , tom IX, Paris, Conquet, 1889, s.  215-216 .
  8. (ru) Лазаревский И. (I. Lazarevski) (wznowienie w "Массовая библиотека" Артпоиск - русские художники / artpoisk.info), Василий Васильевич Матэ ["Vassili Mate"],1948( przeczytaj online )
  9. „Użyłem również pseudonimu Caroline de Beaulieu” , cytowany w Catalog général de la BNF , informacja internetowa.
  10. „Gaillard, Claude Ferdinand” w bazie danych Cat'zArts.

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne