Klasyfikacja Pradera

Klasyfikacji Pradera , nazwany Andrea Prader  (en) (1919-2001), szwajcarski endokrynologa pediatryczny, wymieniono różne przypadki interseksualnych według 5 rodzajów:

• Typ 1: normalny srom z powiększeniem łechtaczki .
• Typ 2: duży otwór przedsionkowy w kształcie lejka u podstawy łechtaczki (zatoka moczowo-płciowa z 2 oddzielnymi otworami na cewkę moczową i pochwę). Duże wargi rozdzielone lub częściowo zrośnięte.
• Typ 3: duża łechtaczka, u podstawy której otwiera się pojedynczy otwór wąskiej zatoki moczowo-płciowej, do której wpływa cewka moczowa i pochwa. Duże wargi częściowo zrośnięte.
• Typ 4: chłopięcy wygląd z hipoplastycznym i często skośnym penisem . Niedorozwój krocza, pojedynczy otwór o wyglądzie cewki moczowej otwierający się na spodzie ( spodziectwo ) odpowiadający zatoce moczowo-płciowej, w której hipoplastyczna pochwa otwiera się kilka cm od ujścia przewodu pokarmowego . Duże zgrzewane wargi.
• Typ 4a: pochwa nie komunikuje się z zatoką i dlatego nie można jej wykazać za pomocą genitografii.
• Typ 5: pojawienie się wnętrostwa chłopca . Pochwa otwiera się bardzo wysoko do cewki moczowej.
• Typ 5a, pochwa nie komunikuje się z cewką moczową.

Opublikowana w 1954 roku klasyfikacja Pradera odnosi się zasadniczo do stanów wrodzonego przerostu nadnerczy w celu określenia stopnia lub stadium wirylizacji ( pseudohermafrodytyzm żeński).

Uwagi i odniesienia

1. „  Klasyfikacja Pradera  ” , w słowniku.academie- medecine.fr (dostęp 28 lutego 2019 r. )
2. (w) "  narysowane diagramy scen Prader  " na scielo.br (dostęp 28 lutego 2019 )
3. A. Prader , „  [Odkrycia narządów płciowych w kobiecym pseudohermafrodytyzmie wrodzonego zespołu adrenogenitalnego; morfologia, częstotliwość, rozwój i dziedziczność różnych form narządów płciowych]  ”, Helvetica Paediatrica Acta , vol.  9 N O  3,Lipiec 1954, s.  231–248. ( ISSN  0018-022X , PMID  13201003 )