Narodziny |
22 grudnia 1963 Châteaudun |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Specjalność | Dziurkacz - Wheeler |
|
|
Mistrzostwa Mistrz Francji w przełajach przełajowych (1988 i 1990) 3 zwycięstwa etapowe w Grand Tours Tour de France (3 etapy) Wyścigi etapowe Tour de Luxembourg 1984 i 1990 Klasyczny amator Paryż-Rouen 1982 |
Christophe Lavainne , urodzony dnia22 grudnia 1963w Châteaudun ( Eure-et-Loir ) to kolarz francuski , profesjonalny 1984 do 1992 roku .
Lavainne był mistrzem Francji w przełajach przełajowych w 1988 i 1990 roku i trzecim w mistrzostwach świata w 1987 i 1989 . Jest pierwszym kolarzem z Eure-et-Loir, który wygrał etap Tour de France , wygrywając szósty etap w 1987 roku . Dwukrotnie wygrał także Tour de Luxembourg . Był zmuszony przerwać karierę w wieku 29 lat z powodów medycznych. W szczególności zgromadził osiemnaście tytułów mistrzowskich Francji we wszystkich dyscyplinach.
Około dwunastu-trzynastu lat Christophe Lavainne zapisał się do szkoły rowerowej Vélo Club dunois w Châteaudun , jego rodzinnym mieście. Szybko wyrzucony z klubu piłkarskiego pokazał atletyczną kondycję fizyczną, z ponadprzeciętną sylwetką. Z pięcioma przyjaciółmi odkrył kolarstwo, nawet jeśli pierwszy rok był trudny. W kategoriach młodych członek VCD prezentuje listę osiągnięć, która rośnie crescendo. W porównaniu do samochodu z silnikiem Diesla, im większe odległości rosną, tym bardziej wyprzedza on swoich przeciwników. Sukcesy te są bardziej zasłużone niż pod koniec roku, co daje rok większości konkurentów.
W juniorach Lavainne zostaje mistrzem Francji w indywidualnym wyścigu na torze, wygrywa krajową rywalizację na drogach i zostaje koronowanym mistrzem Francji w szkole. Stawiając czoła seniorom, mimo szesnastu lat, jego sukces jest równie bezczelny. Jest wezwany do rywalizacji z zawodnikami 1 kategorii. 2 maja 1982 r. Wystartował w najstarszym wyścigu między miastami, Paryż-Rouen . Wygrał ten klasyk, bardzo popularny wśród amatorów. Miał wtedy osiemnaście lat i właśnie przeszedł do pierwszej kategorii.
Podczas Open Tour du Vaucluse w 1983 roku upadek przerwał jego karierę na cztery miesiące. Jego celem było wybranie na Igrzyska Olimpijskie w Los Angeles w 1984 roku . Ale jego ojciec ma poważny problem ze zdrowiem i Christophe myśli o zaprzestaniu jazdy na rowerze do pracy. Cyrille Guimard następnie przekonuje go do podpisania kontraktu z zawodowym jeźdźcem. Jednocześnie porzuca marzenia o igrzyskach olimpijskich. W zespole Renault-Elf Lavainne dołącza do Laurenta Fignona , Grega LeMonda , Charly'ego Motteta i Marca Madiota .
W tym pierwszym zawodowym sezonie, mimo że musi jeździć dla swoich liderów jako kolega z drużyny, jego wyniki są honorowe. 2 e Pętle Flandrii i 4. Tour de Vendée , jest wyrównany z Tour de Luxembourg . Drugi w prologu, jego konsekwencja i umiejętności puncheur - rouleur podczas pozostałych czterech etapów pozwoliły mu wygrać klasyfikację generalną. W 1985 roku zdobył dwa honorowe miejsca (3. w wyścigu Paryż-Camembert i 2. na etapie Route du Sud), po czym ponownie zabłysnął w Tour de Luxembourg. Zaczynając jako ostatni z numerem 1 prologu jako ostatni zwycięzca, wygrał jedyną indywidualną jazdę na czas w swojej karierze. W dniu 28 czerwca, jest to odejście od Tour de France 1985 , ale opuszczony podczas 14 th scenicznej.
Rok 1986 to krok w rozwoju Christophe'a Lavainne'a, który teraz ściga się pod barwami Système U, ale nadal pod przewodnictwem Cyrille'a Guimarda . Nadal jest również kolegą z drużyny Laurenta Fignona . Trzecie miejsce w Denain Grand Prix , drugie miejsce na etapie Tirreno-Adriatico , wystartował w Tour de France 1986 . Po dobrym prologu (27. miejsce) wygrał z kolegami drużynową jazdę na czas na drugim etapie. Christopher następnie pokazuje, że posiada dystans trzytygodniowym wyścigu z 2 th miejsce 14 -go etapu.
Zima 1987 roku była dla Lavainne najlepszą porą roku. 11 stycznia został wicemistrzem Francji w przełajach . Dwa tygodnie później wspina się na 3 -go podium mistrzostw świata w dyscyplinie . Potem wygrywa 4 th etap Circuit de la Sarthe . Guimard wybrał go na Tour de France 1987, gdzie nadal współpracował z Fignonem. W dniu 6 lipca krótka 6 th etap w Vosges przechodzi , Lavainne jest częścią ucieczce dziewięciu zawodników. 32 kilometry przed metą, gdy telewizor był na antenie, zaatakował i nie był śledzony. Raul Alcala kontratak 10 km przed końcem, pogoń jest bezlitosna, ponieważ Dunois grają zarówno o zwycięstwo etapowe, jak i żółtą koszulkę, ponieważ są wirtualnymi liderami. Wygrał i został pierwszym kolarzem z Eure-et-Loir, który wygrał etap w Tour de France . Do zdobycia żółtej koszulki brakowało 36 sekund, ale w klasyfikacji generalnej zajął drugie miejsce. Przebywał aż do 10 -go etapu. W uzupełnieniu do 7 -go miejsca w sprincie w Bordeaux zdobył 3 th miejsce 20 th etap prowadzi do Alpe d'Huez . Eurélien zajął 40. miejsce w klasyfikacji generalnej i wygrał klasyfikację drużynową z Système U.
W 1988 Lavainne stoczył pojedynek z Martialem Gayantem , byłym kolegą z drużyny w Système U , o tytuł mistrza Francji w przełajach przełajowych . Pojedynek, który jednocześnie oznacza rywalizację obu drużyn, wygrywa w sprincie Lavainne. Wybrany do francuskiej drużyny na szosowe mistrzostwa świata, znalazł się sam na sam z Fignonem w ucieczce około dwudziestu mężczyzn. Występując na płaskiej powierzchni pomimo trudności na stoku, Lavainne wstał u stóp wyboju na ostatnim okrążeniu, „Wykonałem swoją pracę jako kolega z drużyny” , z wyjątkiem tego, że Fignon puścił wcześniej. Zwycięzca Maurizio Fondriest powie mu: „Powinieneś był zaatakować, nigdy więcej byśmy cię nie widzieli” .
W następnym roku ponownie zajął trzecie miejsce w mistrzostwach świata w przełajach przełajowych mężczyzn przed trzecim tytułem mistrza kraju w 1990 roku. W tym roku 90, bronił barw drużyny Castoramy i był bliski zwycięstwa etapowego w Giro na przybycie Sora , następnie na etapie Poitiers-Nantes w Tour de France, gdzie wierzy, że wygra.
Jego sezon 1991 ostatnio widziany zachowywać w Tour du Haut-Var ( 4 th ) i Gent-Wevelgem ( 19 th ). Ucieka do Paris-Tours i ma 28-minutową przewagę w połowie apatycznego peletonu, w którym nikt się nie toczy. W końcu zostaje zabrany na ostatnich kilometrach. Problemy z zatokami zmusiły go do zaprzestania jazdy na rowerze w wieku zaledwie 29 lat. W szczególności zgromadził osiemnaście tytułów mistrzowskich Francji we wszystkich dyscyplinach.
Jego rewersja jest trudna przy kilku dorywczych zajęciach, w szczególności jako agent sprzedaży, ale co roku w lipcu powraca na drogach Tour de France jako kierowca. Po czternastu latach pobytu w Awinionie, a następnie w La Gacilly , Christophe Lavainne powrócił do rodzinnego Eure-et-Loir w 2015 roku, gdzie pełnił funkcję dyrektora sportowego zespołu Vélo Sport w Chartres .
7 uczestników
1 udział
2 uczestnictwo