| Imię urodzenia | chrześcijanin |
|---|---|
| Narodziny |
24 lipca 1872 Paryż ( Francja ) |
| Śmierć |
4 września 1898(w wieku 26 lat) Paryż ( Francja ) |
| Narodowość | Francuski |
| Obszary | geograf, językoznawca |
| Instytucje | Towarzystwo Geograficzne Paryża |
| Znany z | Model ogólnej transkrypcji nazw geograficznych (TRC) |
| Nagrody | Nagroda Volneya (1898) |
Dopełnienia
Syn Charlesa Garniera (architekta)
Christian Garnier (24 lipca 1872-1898) to francuski geograf i językoznawca.
Christian Garnier jest drugim synem Charlesa Garniera i Louise Bary. Christian, mówi Nino, dorośnie w miłości swoich rodziców. Para, która wyszła za mąż w 1858 roku, straciła pierwszego syna, Daniela, urodzonego 21 marca 1862 roku, osiem lat wcześniej, w wieku dwóch lat. Chłopiec, który był kruchy, był bardzo śledzony zarówno przez matkę, jak i ojca, co było rzadkością w tamtych czasach, ponieważ ojcowie nie opiekowali się małymi dziećmi.
Christian natychmiast okazuje bardzo żywy umysł. Zapisał się do prestiżowego Lycée Louis-le-Grand , gdzie uczył się u Auguste-Stéphane'a Ammanna (1844-1921). Od najmłodszych lat pasjonował się językami i geografią, w wieku 14 lat został najmłodszym członkiem Société de Géographie de Paris. W wieku 21 lat wstąpił do „Szkoły Inżynierii Lądowej”, ale jego plany i stan zdrowia zostały poważnie naruszone przez kryzys gruźlicy w 1894 roku. Życie rodziny Garnier już nigdy nie będzie takie samo. Louise i Charles decydują się pozostać przez większość roku w Bordighera , gdzie byli właścicielami willi Villa Garnier zbudowanej przez Karola w 1871 roku.
Młody chrześcijanin miał również niezwykłą siłę charakteru i mimo choroby w 1895 roku udało mu się wydać książkę „Esej o geografii ogólnej, a następnie tabele dotyczące geografii”. W 1899 r. Ernest Leroux opublikował swoją „Metodę ogólnej racjonalnej transkrypcji nazw geograficznych” (TRG), niewątpliwie jego najwybitniejsze dzieło, ponieważ nomenklatura ta jest nadal używana w dziedzinie geograficznej.
W tych latach nadal brał udział w licznych konferencjach naukowych w całej Europie, aw 1898 r. Zgłosił się do „ Nagrody Volneya ”, którą otrzymał pośmiertnie, jednogłośnie za jego główną pracę. „Metoda ogólnej racjonalnej transkrypcji nazw geograficznych” .
W 1897 r. Opublikował „Kartę dystrybucji języków w Alpach Zachodnich”, skupiając się na podobieństwach dialektów używanych w różnych granicach politycznych. W tym samym roku napisał także „Catalogus plantarum” na temat odmian botanicznych występujących w parku Villa Garnier oraz bardzo szczegółowe studium geograficzne „Monografia prowincji Porto Maurizio”. Jego ostatnią publikacją, która ukazała się na kilka miesięcy przed śmiercią, była „Gramatyka i słownictwo idiomów Bordighery i Realdo”.
Zmarł w wieku 26 lat 4 września 1898 r., Miesiąc po swoim ojcu. Został pochowany na cmentarzu Montparnasse , niedaleko swojego ojca.
W 1898 roku wyjątkowo otrzymał pośmiertną nagrodę Volneya . Motywacja komisji: „Ponownie w tym roku, obok pracy nad gramatyką słowiańską, wieńczy dzieło młodego uczonego, niestety zmarłego, zanim publicznie ogłoszono swoją nagrodę, który proponuje system transkrypcji nazw geograficznych: p. Christian Garnier. "
W 1925 r. Société de Géographie utworzyło Nagrodę im. Christiana Garniera. To nagroda przyznawana autorom, którzy przyczynili się do rozwoju geografii.