Charmoise
Charmoise
.svg){kind=small}
| |
 Owca rasy szarmoise | |
| Charakterystyka | |
|---|---|
| Skaleczenie | baran 70 cm; owca 65cm |
| Waga | baran od 80 do 90 kg, maciorka od 55 do 70 kg |
| Rogi | grudka |
| Runo | biały |
| Prolificity | 110% |
| Status FAO (ochrona) | Nie groził |
| Inny | |
| posługiwać się | mięso |
Charmoise to rasa owiec z małym rozmiarze wybranym w połowie XIX th wieku przez agronom-hodowcy Edward Malingié .
Pochodzenie
Charmoise to rasa owiec powstała w wyniku krzyżówek, po których następuje krzyżowanie samych owiec, z jednej strony z krzyżówek między rustykalnymi rasami francuskimi ( berrichon , merino , tourangeau, solognote ), z drugiej strony z trykami z angielskiego ulepszonego Romneya. -Marsza rasa zwana New Kent we Francji.
Rasa ta wzięła swoją nazwę od farmy Charmoise w pobliżu Pontlevoy w Loir-et-Cher , gdzie została wyselekcjonowana w latach 1838-1852 przez agronoma i hodowcę Édouarda Malingié .
Standard
- Głowa : mała, biała lub różowa. Prosty profil. Bardzo wydatne oczy i oczodoły. Uszy małe, smukłe, stojące, ruchome.
- Tułów : obszerna klatka piersiowa, poziomy tył, szeroki zad.
- Noga : wyraźnie zaokrąglona i mocno opadająca
- Kończyny : krótkie, cienkie
- Wełna : biała, cienka, zbita iz krótkimi knotami, pozostawiająca gołą głowę i nogi
- Waga : baran 80 do 90 kg , maciorka 55 do 70 kg
- Rozmiar : mały: baran 70 cm ; owca 65 cm
Geograficzne obszary lęgowe
Charmoise występuje głównie w środkowo-zachodniej Francji, głównie w Vienne , Deux-Sèvres i Vendée . Jest również rozpowszechniany w innych departamentach Centrum i na południowym zachodzie, jest obecny w Ardenach .
Jest to rasa bardzo ceniona za granicą, pierwsza francuska rasa, która została wprowadzona w Wielkiej Brytanii, gdzie korzysta z dynamicznego zrzeszenia hodowców.
Populacja
Jej liczebność drastycznie spadła na korzyść większych ras wielkoformatowych, 645 000 w sumie w 1963 roku, kiedy to było 3 th krajowej siły roboczej po wyścigu Lacaune i Caussenards, będą one teraz być rzędu 20 000 owiec (oszacowanie przez Prezydium Zasobów Genetycznych ). Charmoise znajduje się na liście ras korzystających z „ środków rolno-środowiskowych ” w celu ochrony ras zagrożonych (PRM).
Umiejętności
Charmoise to małoformatowa rasa owiec, obdarzona zarówno doskonałą rzeźniczą budową, jak i bardzo dobrą odpornością, do tego zakwalifikowana przez zwolenników rasy jako „najbardziej rustykalna z ulepszonych ras i najbardziej ulepszona. jak nazwał to Guy de Boisgrollier , kolejne wielkie imię związane z historią rasy i promotorem hodowli na wolnym powietrzu w Montmorillonais . Jest to rzeczywiście rasa bardzo odporna na suszę i bardzo dobrze przystosowana do warunków hodowli plenerowej z jagniątkiem pod osłonami. W związku z tym spotykamy charmoisy na obszarach trawiastych o niskiej jakości i ekstensywnym zarządzaniu.
Jest to wolno rosnąca rasa, dlatego bardzo dobrze nadaje się do produkcji jagniąt trawiastych do ewentualnego wprowadzenia do obrotu w czwartym kwartale w postaci jagniąt przeniesionych, z dobrą zdolnością do naturalnej sezonowania, co pozwala na prowadzenie jej produkcji w trzy jagnięta w ciągu dwóch lat, o rocznej produktywności od 1,3 do 1,4 jagniąt na maciorkę.
Wyniki monitorowania wydajności
- Mnożność jest niska (110% w naturalnej rui , 120% w indukowanych rui a indukcja rui rzadko praktykowane tam). Czasami określana jako „rasa z jednym dzieckiem” , w zamian korzysta z niskiej śmiertelności po urodzeniu, bardzo dobrych warunków do krycia (rozdrobnienie kości), a co za tym idzie - uproszczenia jazdy w czasie pracy.
- Hodowla sezon jest dobry z możliwością ocieleniu we wrześniu, choć dominującym jazdy hodowli lub wykańczania trawę towarzyszy Lambing zimą lub wiosną, jak pokazano w rocznym dystrybucji ocieleniu.
- Średni dzienny przyrost jagnięta między 30 a 70 dni było 291 g z odchyleniem standardowym wynoszącym 76 g na 436 pojedynczych baranków badanych, w gospodarstwach hodowlanych, w 2009 roku.
- W poniższej tabeli przedstawiono typową masę ciała w wieku 30 dni (PAT 30 dni), która jest wskaźnikiem potencjału mlecznego matek.
| prosty | debel | trójki i więcej |
|||
|---|---|---|---|---|---|
| samce | kobiety | samce | kobiety | ||
| średni | 11.1 | 10.7 | 9.7 | 8.9 | |
| efektywny | 1120 | 1,267 | 208 | 237 | |
| odchylenie standardowe | 2.2 | 1.9 | 2.9 | 2.1 | |
- Osnowy charakteryzuje się strukturą porządku kostnym bardzo dobrego rozwoju mięśni (jeden z najlepszych dostępnych: wydajność osnowy jest większa niż 50% masy żywej dla ciężaru osnowy 16 do 18 kg). I niskiej otyłości (mało odpadów ).
Wszystkie te dobrze rozwinięte cechy, oprócz walorów hodowlanych, powinny stanowić czynnik utrzymania, a nawet wznowienia hodowli tej rasy.
Uwagi i odniesienia
- Louis Léouzon, Agronomists and farmers (Edward Malingié, str. 302-315), JB Baillière and son, Paryż, 1905
- Instytut Hodowli, oddział genetyczny: Ocena kontroli wydajności owiec mamek - Kampania 2009, str. 105, lipiec 2010.
- http://www.charmoisesheep.co.uk/index.html
- E. Quittet, Generalny Inspektor Rolnictwa we współpracy z resortowych Dyrektorów Usług Rolniczych, Krajowy Komitet międzybranżowych dla wełny owiec i Narodowego Federacji Mapy sporządzone przez J. Lavaillotte: francuski ras owiec , 2 nd edition, 95 pp, wyd. : La Maison Rustique ed., Paryż, 1965
- BRG Charmoise
- Ochrona ras zagrożonych (PRM)
- http://www.monastere-transfiguration.fr/race_ovine_charmoise.html
- Laurent Rieutort: Hodowla owiec we Francji. Kruche i dynamiczne przestrzenie systemów rolniczych . Ceramac 7. Blaise Pascal University, Clermont-Ferrand 1995.
- http://www.patre.fr/actualites/races-ovines-rustique-bien-conformee-la-charmoise-est-gagnante-en-systeme-econome&fldSearch=:19097.html
- Arkusz porad Geodesheep de la Charmoise
- W związku z fotoperiodyzmem i rozmnażaniem: jest to fakt organizowania „walki” (nazwa nadana rozmnażaniu u owiec) wiosną, a więc poza sezonem, ponieważ wraz z wydłużaniem się dni, a nie jesienią (malejąca długość dnia, który jest naturalnym okresem lęgowym owiec na półkuli północnej, przynajmniej w północnej Europie i północnej części Francji).
Zobacz też
Bibliografia
- Daniel Pérou, Le Mouton , Wydawnictwo Rustica