Charles Derennes

Charles Derennes Biografia
Narodziny 4 sierpnia 1882
Villeneuve-sur-Lot
Śmierć 27 kwietnia 1930(w wieku 47 lat)
Paryż
Narodowość Francuski
Trening Lycée Henri-IV
Lycée Louis-le-Grand
Wydział Literatury w Paryżu
Zajęcia Poeta , krytyk literacki , pisarz
Tata Gustave Derennes ( d )
Małżonka Rosita Finaly ( d )
Inne informacje
Nagrody
Podstawowe prace
Bestiariusz sentymentalny

Charles Derennes , urodzony dnia4 sierpnia 1882w Villeneuve-sur-Lot i zmarł dalej27 kwietnia 1930w Paryżu jest francuskim pisarzem .

Biografia

Syn Gustave Derennes (1858-1889), docent historii, a następnie inspektor akademii i bretoński pisarz, urodzony w Charente i Mayenne) oraz Marthe Cassan, córki piekarza i kupca zboża z Akwitanii Villeneuvois, spędził dzieciństwo w Villeneuve-sur-Lot. W 1892 r. Wstąpił do lycée de Talence na przedmieściach Bordeaux, gdzie ukończył wszystkie studia średnie; Tam poznał poetę Dacquois Émile Despax (1881–1915) i Marcela Gounouilhou (1882–1939), przyszłego dyrektora dziennika La Petite Gironde, z którym miał współpracować, z którym pozostał związany. Licencjat w 1899 r., Przeznaczony do kariery nauczycielskiej z rodzinnej tradycji, wyjechał do Paryża, aby przygotować się do egzaminu wstępnego do École normale supérieure w Lycée Henri-IV i Lycée Louis-le-Grand, skąd był szkolony. . Brał udział w kursach na Sorbonie, dyplom z literatury uzyskał w 1903 roku, uczęszczał na salony literackie, m.in. Anny de Noailles i wieczory poetyckie recenzji La Plume w Caveau du Soleil d'Or.

W 1907 roku otrzymał nagrodę Archon-Despérouses .

Plik 11 maja 1909, poślubił w Paryżu Rositę Finaly, jedną z córek bankiera Hugo Finaly , założyciela Banque de Paris et des Pays-Bas, nieszczęśliwego związku, który zakończył się rozwodem w dniu19 stycznia 1911. Podczas Wielkiej Wojny był medykiem wojskowym na południowym zachodzie (Marmande, Lévignac-de-Guyenne i Toulouse). Ożenił się po raz drugi w Paryżu, im23 marca 1916, jego towarzyszka Christiane (Jeanne Petit od stanu cywilnego). Zreformowany w 1917 r. Osiadł czasowo w Landach. Bardzo przywiązany do rodzinnego południowo-zachodniego kraju, który zajmuje duże miejsce w jego twórczości, od dzieciństwa regularnie bywał w Gasconie, a od 1905 roku należał do grupy pisarzy (szczególnie Rosny Young , Paul Margueritte , Maxime Leroy ) który na początku XX th  wieku , wykonane znany Hossegor gdzie regularnie zatrzymuje się aż do początku 1920 roku.

Plik 10 grudnia 1924, zdobył nagrodę Femina za Émile et les autres , trzeci tom z serii Sentimental Bestiary . Mianowany Kawalerem Legii Honorowej w dniu4 stycznia 1925, on umarł na 27 kwietnia 1930 następnie jest pochowany w Villeneuve-sur-Lot.

Praca literacka

Poeta, powieściopisarz, gawędziarz, eseista i krytyk, Charles Derennes rozpoczął młodość w świecie literatury, ale rozgłos i sukces przyszły stopniowo. Opublikował ponad pięćdziesiąt książek w ciągu około dwudziestu pięciu lat swojej kariery, a jednocześnie był autorem artykułów do wielu gazet i czasopism ( L'Auto , La Baïonnette , Bonsoir , Burdigala , Le Divan , Le Double Bouquet , Les Écrits new , L'Ermitage , I saw ... , Le Journal , Les Maîtres de la Plume , Le Matin , Le Mercure de France , La Muse française , La Petite Gironde , La Plume , The Latin Renaissance , La Revue bleue , The Revue de France , The Revue de Paris , The Weekly Revue , The French Life , The Parisian Life ...). Odniósł wielki sukces publiczny, zwłaszcza po wojnie, kilka nagród, w tym Feminę w 1924 r., A krytycy zawsze byli dla niego przychylni.

Znamy go ze znakomitych zbiorów wierszy, w których wykazał się perfekcyjnym mistrzostwem prozodii, doskonałością formy, bogactwem inspiracji i emocji: L'Enivrante Angoisse , Burza , Pieśń dwóch młodych dziewcząt czy Persefona . Jesteśmy mu również winni tom oksytańskich wierszy Romivatge , który od młodości praktykował zarówno w mowie, jak i piśmie.

Po L'Amour fessé i Le Peuple du Pôle przed wojną publikował powieści „paryskie” i szarmanckie, które początkowo ukazały się w tygodniku La Vie Parisienne  : Les Caprices de Nouche , Le Béguin des Muses , Le Miroir des pécheresses. , Nique i jej kuzyni . Następnie i aż do śmierci opublikował inne powieści o nierównym zainteresowaniu, w tym: La Nuit d'été , Cassinou va-t-en guerre , La Petite Faunesse , Le Renard bleu , Mon Gosse ... , Ouily and Bibi , Basque loves , Biedny i jego pies . Dodajmy do tej listy zbiory bajek i opowiadań: Le Pèlerin de Gascogne i Les Conquérants d'idoles .

Niewątpliwie to jego Bestiariusz sentymentalny spopularyzował go wśród ogółu społeczeństwa po wojnie i ma trzy tomy: Vie de Grillon , La Chauve-Souris i Emile i inne . W tych opowieściach zaangażował się w obserwację, która jest jednocześnie uważna, namiętna, czuła i zdumiona zwierzętami, które zamieszkiwały jego wszechświat od dzieciństwa (świerszcze, nietoperze, koty, żaby ...). Na „marginesie” tej serii możemy dodać tom wspomnień z dzieciństwa, L'Enfant dans l'école , dwie powieści, Mouti, kot z Paryża i Mouti, syn Mouti , oraz nowe historie zebrane w tomie Bóg, Bestie i My. Lucky Charms .

Pracuje

Wiersze

Proza działa

Prace napisane we współpracy

Bibliografia

W gazetach i czasopismach można znaleźć wiele artykułów poświęconych Charlesowi Derennesowi za jego życia. Obecnie nie ma wyczerpującej książki o jego życiu i twórczości. W szczególności można odnieść się do następujących tytułów:

Uwagi i odniesienia

  1. Jacques Mortane i Léo Paillet, „Les Souvenirs de college des celebrities contemporaines. Radosne uciski pana Karola Derennes " mistrzowie pióra , nr 20, 1 st maja 1924, s. 20-21.
  2. http://www.academie-francaise.fr/prix-archon-desperouses .

Linki zewnętrzne