Charles Derennes
Charles Derennes
Charles Derennes , urodzony dnia4 sierpnia 1882w Villeneuve-sur-Lot i zmarł dalej27 kwietnia 1930w Paryżu jest francuskim pisarzem .
Biografia
Syn Gustave Derennes (1858-1889), docent historii, a następnie inspektor akademii i bretoński pisarz, urodzony w Charente i Mayenne) oraz Marthe Cassan, córki piekarza i kupca zboża z Akwitanii Villeneuvois, spędził dzieciństwo w Villeneuve-sur-Lot. W 1892 r. Wstąpił do lycée de Talence na przedmieściach Bordeaux, gdzie ukończył wszystkie studia średnie; Tam poznał poetę Dacquois Émile Despax (1881–1915) i Marcela Gounouilhou (1882–1939), przyszłego dyrektora dziennika La Petite Gironde, z którym miał współpracować, z którym pozostał związany. Licencjat w 1899 r., Przeznaczony do kariery nauczycielskiej z rodzinnej tradycji, wyjechał do Paryża, aby przygotować się do egzaminu wstępnego do École normale supérieure w Lycée Henri-IV i Lycée Louis-le-Grand, skąd był szkolony. . Brał udział w kursach na Sorbonie, dyplom z literatury uzyskał w 1903 roku, uczęszczał na salony literackie, m.in. Anny de Noailles i wieczory poetyckie recenzji La Plume w Caveau du Soleil d'Or.
W 1907 roku otrzymał nagrodę Archon-Despérouses .
Plik 11 maja 1909, poślubił w Paryżu Rositę Finaly, jedną z córek bankiera Hugo Finaly , założyciela Banque de Paris et des Pays-Bas, nieszczęśliwego związku, który zakończył się rozwodem w dniu19 stycznia 1911. Podczas Wielkiej Wojny był medykiem wojskowym na południowym zachodzie (Marmande, Lévignac-de-Guyenne i Toulouse). Ożenił się po raz drugi w Paryżu, im23 marca 1916, jego towarzyszka Christiane (Jeanne Petit od stanu cywilnego). Zreformowany w 1917 r. Osiadł czasowo w Landach. Bardzo przywiązany do rodzinnego południowo-zachodniego kraju, który zajmuje duże miejsce w jego twórczości, od dzieciństwa regularnie bywał w Gasconie, a od 1905 roku należał do grupy pisarzy (szczególnie Rosny Young , Paul Margueritte , Maxime Leroy ) który na początku XX th wieku , wykonane znany Hossegor gdzie regularnie zatrzymuje się aż do początku 1920 roku.
Plik 10 grudnia 1924, zdobył nagrodę Femina za Émile et les autres , trzeci tom z serii Sentimental Bestiary . Mianowany Kawalerem Legii Honorowej w dniu4 stycznia 1925, on umarł na 27 kwietnia 1930 następnie jest pochowany w Villeneuve-sur-Lot.
Praca literacka
Poeta, powieściopisarz, gawędziarz, eseista i krytyk, Charles Derennes rozpoczął młodość w świecie literatury, ale rozgłos i sukces przyszły stopniowo. Opublikował ponad pięćdziesiąt książek w ciągu około dwudziestu pięciu lat swojej kariery, a jednocześnie był autorem artykułów do wielu gazet i czasopism ( L'Auto , La Baïonnette , Bonsoir , Burdigala , Le Divan , Le Double Bouquet , Les Écrits new , L'Ermitage , I saw ... , Le Journal , Les Maîtres de la Plume , Le Matin , Le Mercure de France , La Muse française , La Petite Gironde , La Plume , The Latin Renaissance , La Revue bleue , The Revue de France , The Revue de Paris , The Weekly Revue , The French Life , The Parisian Life ...). Odniósł wielki sukces publiczny, zwłaszcza po wojnie, kilka nagród, w tym Feminę w 1924 r., A krytycy zawsze byli dla niego przychylni.
Znamy go ze znakomitych zbiorów wierszy, w których wykazał się perfekcyjnym mistrzostwem prozodii, doskonałością formy, bogactwem inspiracji i emocji: L'Enivrante Angoisse , Burza , Pieśń dwóch młodych dziewcząt czy Persefona . Jesteśmy mu również winni tom oksytańskich wierszy Romivatge , który od młodości praktykował zarówno w mowie, jak i piśmie.
Po L'Amour fessé i Le Peuple du Pôle przed wojną publikował powieści „paryskie” i szarmanckie, które początkowo ukazały się w tygodniku La Vie Parisienne : Les Caprices de Nouche , Le Béguin des Muses , Le Miroir des pécheresses. , Nique i jej kuzyni . Następnie i aż do śmierci opublikował inne powieści o nierównym zainteresowaniu, w tym: La Nuit d'été , Cassinou va-t-en guerre , La Petite Faunesse , Le Renard bleu , Mon Gosse ... , Ouily and Bibi , Basque loves , Biedny i jego pies . Dodajmy do tej listy zbiory bajek i opowiadań: Le Pèlerin de Gascogne i Les Conquérants d'idoles .
Niewątpliwie to jego Bestiariusz sentymentalny spopularyzował go wśród ogółu społeczeństwa po wojnie i ma trzy tomy: Vie de Grillon , La Chauve-Souris i Emile i inne . W tych opowieściach zaangażował się w obserwację, która jest jednocześnie uważna, namiętna, czuła i zdumiona zwierzętami, które zamieszkiwały jego wszechświat od dzieciństwa (świerszcze, nietoperze, koty, żaby ...). Na „marginesie” tej serii możemy dodać tom wspomnień z dzieciństwa, L'Enfant dans l'école , dwie powieści, Mouti, kot z Paryża i Mouti, syn Mouti , oraz nowe historie zebrane w tomie Bóg, Bestie i My. Lucky Charms .
Pracuje
Wiersze
-
The Intoxicating Cierpienie , Paul Ollendorff Bookstore, 1904.
-
Burza , Ollendorff, 1906.
-
Pieśń dwóch młodych dziewcząt , À la Belle Édition, 1918.
-
Persefona , Garnier, 1920.
-
Księga Annie , François Bernouard, 1921.
-
La Fontaine Jouvence , Garnier, 1923.
-
Księżniczka „Les Amis d'Edouard”, 1924.
-
Romivatge , Samatan, Editorial Occitan, „Amics del Libre Occitan”, 1924 (wiersze w języku oksytańskim).
-
Pierwsze wiersze , Albert Messein, 1925 (powtarza L'Énivrante angoisse i La Tempête ).
Proza działa
-
L'Amour spanké , Mercure de France, 1906, powieść.
-
Le Peuple du Pôle , Mercure de France, 1907, powieść.
-
Życie i śmierć pana de Tournèves , Bernard Grasset, 1907, powieść.
-
La Guenille , Louis-Michaud, 1908, powieść.
-
Les Caprices de Nouche , Editions de la Vie Parisienne, 1909, powieść.
-
Le Béguin des Muses , Editions de la Vie Parisienne, 1912, powieść.
-
The Mirror of Sinners , Louis-Michaud, 1912, powieść.
-
Mądre dzieci , Louis-Michaud, 1913, powieść.
-
Nique et ses Cousines , Louis-Michaud, 1914, powieść.
-
Summer Night , The Edition, 1914, powieść.
-
Cassinou va-t-en guerre , The Illustrated French Edition, 1917, powieść.
-
Ich malutkie serce , La Renaissance du Livre, 1918, powieść.
-
Le Pèlerin de Gascogne , The Illustrated French Edition, 1918, opowieści i historie.
-
La Petite Faunesse , L'Édition, 1918, powieść.
-
Les Conquerants d'idoles , The Illustrated French Edition (ilustracje: Charles Genty ), następnie Georges-Crès, 1919, powieść.
-
Les Bains dans le Pactole , Albin Michel, 1919, powieść.
-
Przygoda Rolanda Ombrevala, poeta - 1830 , edycja limitowana i księgarnia, 1920, powieść.
-
Życie Grillona , Albin Michel, 1920, esej.
-
The Blue Fox , Albin Michel, 1921, powieść.
-
Le Beau Max , Ferenczi, 1921, powieść.
-
La Chauve-Souris , Albin Michel, 1922, esej.
-
Le Pou et l'Agneau , Ferenczi, 1923, powieść.
-
Mon Gosse ... , Baudinière, 1923, powieść.
-
Bellurot , Éditions du Monde moderne, 1924, powieść.
-
Émile i inni , Albin Michel, 1924, esej.
-
Dziecko w trawie , Ferenczi, 1925, opowiadanie.
-
Ouily i Bibi , Albert Messein, 1925, powieść.
-
Le Mirage sentymentalny , Éditions de la Nouvelle Revue critique, 1925 (wznowienie La Vie et la Mort M. de Tournèves i L'Aventure Rolanda Ombrevala, poety ).
-
Gaby, mon amour , Albin Michel, 1925, powieść (wznowienie La Nuit d'été ).
-
Les Petites Alliances , Albin Michel, 1925, powieść.
-
The Fortune and the Game Gra, gry i ludzka działalność , red. Georges Anquetil , 1926, esej.
-
Mouti, Paris Cat , Albin Michel, 1926, powieść.
-
Amours et Crimes , Éditions de France, 1927, esej historyczny.
-
Mouti, syn Mouti , Éditions de la Nouvelle Revue critique, 1927, powieść.
-
Słynne Cocuses , Éditions de France, 1927, esej historyczny.
-
Basque loves , New Publishing Company, 1928, powieść.
-
Śmierć księcia cesarskiego , Hachette, 1928, esej historyczny.
-
Les Noces sur la banquise , Editions of the New Critical Review, 1928, powieść.
-
Biedny i jego pies , La Renaissance du Livre, 1930, powieść.
-
Bóg, zwierzęta i my. Les Porte-Bonheur , Editions des Portiques, 1930, esej.
Prace napisane we współpracy
-
La Grande Anthologie, jedyna publikująca tylko dzieła niepublikowane , Louis-Michaud, sd [1914], zbiory pastiszów literackich napisane w szczególności we współpracy z Pierrem Benoitem i Charlesem Perrotem.
-
La Pléiade , Librairie de France, 1921, zbiór wierszy hrabiny Noailles, Pierre Camo, Charlesa Derennesa, Joachima Gasqueta, Xaviera de Magallona, Fernanda Mazade, Paula Valéry.
-
Journal des Goncours. Wspomnienia z życia literackiego przez grupę niedyskretnych (część niepublikowana). Rok 1896 , La Renaissance du Livre, sd [1921], pastisz literacki przypisywany Pierre'owi Benoit, w którym ściśle współpracował z innymi autorami, m.in. Léonem Deffoux.
-
Pociąg wjeżdża na stację , Éditions du Siècle, 1924, powieść Henri Seguina, literacka mistyfikacja, z którą współpracowali także Pierre Benoit, Tristan Derème i inni autorzy.
-
Le Jocond , Éditions du Siècle, 1925, kolejna powieść podpisana przez Henri Seguina, mistyfikacja tego samego.
- „La Promenade Euskadienne. Notes and Souvenirs from the Basque Country, 1892-1927”, w Kraju Basków , Charles Derennes, François de Vaux de Foletier, Hector Talvart, przedmowa Thierry Sandre, La Rochelle, Éditions d'art Raymond Bergevin 1927.
- „Limousin, Quercy and Périgord”, w Le Visage de la France [kolektyw], Éditions des Horizons de France, 1927, fasc. 14.
-
Le Nouveau Livre de la Pléiade , Librairie de France, F. Sant'Andrea, 1928, zbiór wierszy Joachima Gasqueta, hrabiny Noailles, Pierre Camo, Charlesa Derennesa, Xaviera de Magallona, Fernanda Mazade, Paula Valéry'ego.
- „La tameuse”, w La Femme, według [zbiorowego], Baudinière, 1928.
- „Gens et Bêtes de Gascogne” w Sud-Ouest. Béarn, Kraj Basków, Côte d'Argent, Gascogne , autor: Xavier de Cardaillac, Charles Derennes, François Duhourcau, Pierre Frondaie, Étienne Huyard, Francis Jammes, Hervé Lauwick, Maxime Leroy, François Mauriac, Joseph de Pesquidoux, JH Rosny Jeune, rysunki przez P.-G. Rigaud, Léon Fauret, Suzanne Labatut, Hossegor, Librairie D. Chabas, 1930.
Bibliografia
W gazetach i czasopismach można znaleźć wiele artykułów poświęconych Charlesowi Derennesowi za jego życia. Obecnie nie ma wyczerpującej książki o jego życiu i twórczości. W szczególności można odnieść się do następujących tytułów:
- Raoul Davray, Henry Rigal, Anthologie des Poètes du Midi , Ollendorff, 1908, s. 69-76 .
- Gabriel Boissy, Dominique Folacci, Miłość w poezji francuskiej. Esej, po którym następuje zbiór najpiękniejszych wierszy miłosnych , Fayard, sd [1910], s. 45 , str. 275-276 .
- Adolphe Van Bever, Les Poètes du Terroir , Delagrave, 1920, t. 2, str. 356-358 .
- Henri Martineau, "Charles Derennes, poète" Le Divan , n o 67, wrzesień-Październik 1922.
- Pierre Lievre "poetom Divan. Antologia" Le Divan , n O 92, wrzesień-Październik 1923, s. 477-478 .
- Robert de La Vaissière, Antologia poetycka XX wieku , Crès, t. 1, 1923, s. 116-123 .
- Adolphe Van Bever, Paul Léautaud, Poeci współczesności , Mercure de France, 1927, t. 1, str. 107-121 .
- Maurice Pierre Boye "Poets Charles Derennes" La Muse Francuskiej , n O 3,15 lipca 1935, s. 299-312 .
- Louis Ducla, Three Great Poets of Aquitaine , Carcassonne, Éditions du Domaine, 1938, s. 15-25
- Jean-Louis Lambert, Charles Derennes (1882-1930). Pisarz w Hossegor i Landach. Człowiek i dzieło , Hossegor, Éditions „Lac et mande”, 2004.
- Gérard Maignan, They made Hossegor , Biarritz, Atlantica, 2006, s. 71-79 .
- Charles Picot "Charles Derennes" Revue de l'Agenais , n O 4, październik-grudzień 2006, s. 893-906 i n o 1, styczeń-Marzec 2007, s. 45-54 .
Uwagi i odniesienia
-
Jacques Mortane i Léo Paillet, „Les Souvenirs de college des celebrities contemporaines. Radosne uciski pana Karola Derennes " mistrzowie pióra , nr 20, 1 st maja 1924, s. 20-21.
-
http://www.academie-francaise.fr/prix-archon-desperouses .
Linki zewnętrzne