Charles Babin
Charles Babin| Narodziny |
1 st luty 1860 Manthelan |
|---|---|
| Śmierć |
2 listopada 1932(na 72 lata) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Trening | Politechnika |
| Zajęcia | Inżynier , archeolog , badacz |
| Różnica | Dowódca Legii Honorowej |
|---|
Charles Louis Emery Babin ( Manthelan ,1 st luty 1860- Paryż ,2 listopada 1932) jest francuskim inżynierem, odkrywcą i archeologiem .
Biografia
Politechnika (1879), inżynier z Ponts-et-Chaussées (1881), pracował na kolei Basses-Pyrénées, a następnie w służbach morskich Żyrondy, zanim był odpowiedzialny za wyjazdy studyjne do Austrii i Włoch .
W 1884 roku został przydzielony do misji archeologicznych w Persji od Marcel i Jane Dieulafoy . Lewo z nich z Tulonu na17 grudnia 1884Przybył na Bender-Bouchir na31 stycznia 1885następnie dociera do Suzy, gdzie archeolodzy rozpoczynają pracę.
W Maj 1885podczas gdy Dieulafoyowie wracają do Francji, wraz z młodym normalnym Frédéricem Houssayem otrzymuje zadanie przeprowadzenia rozpoznania archeologicznego i udania się do Teheranu w celu uzyskania tam niezbędnych zezwoleń na kontynuowanie wykopalisk. Obaj mężczyźni zostawiają Suzę dalej17 majai zasięg Dezfoul następnie przejechać przez terytorium Bakhtiaris i zwiedzić ruiny Idedj przed oddaniem drogi do Zatoki Perskiej przez Ramhormoz , Soltanabad , Djeizoun i ruin Erradjan . Od Bender-Dilem do Bender-Righ podążają wzdłuż morza i w Dalaki (w środku ) łączą się z drogą do Shiraz . Następnie odwiedzają pod koniec czerwca fortecę Sasanidów w Bishapour, a następnie udają się do Kazerun, zanim dotrą do Shiraz paradą wysokich płaskowyżów.
Następnie Babin i Houssay odwiedzają Persepolis i Naqsh-e Rostam, gdzie wzniesiono ważne rusztowanie, które pozwoli Dieulafoyom rozszyfrować inskrypcje z grobowca Dariusza, które para sfotografuje. Przez Isfahan , dołączają do Teheranu, że opuszczą7 października znaleźć Dieulafoyów w Bender-Bouchir 13 listopada. Razem wyjeżdżają do Basry, aby powrócić, aby kontynuować wykopaliska w Suzie.
Charles Babin pracował w Eure w 1890 roku, zanim stanął na czele misji Akademii Inskrypcji i Literatury Literackiej w wykopaliskach w Troi . Następnie został przydzielony do departamentu studiów i prac Kanału Morskiego Basse Loire i Improvement of the Acheneau Valley w departamencie Loire-Inférieure (1891-1903), a następnie oddelegowany do Ministerstwa Marynarki jako dyrektor robót hydraulicznych portu Lorient (1903-1906).
Główny inżynier ds. Żeglugi na Sekwanie (1906) poświęcił się oświetleniu i sygnalizacji świetlnej ujścia Sekwany. W czasie I wojny światowej zarządzał eksploatacją portu Rouen.
Dyrektor Latarń i Latarni Morskich - na tym stanowisku przewodniczył z ramienia Ministra Robót Publicznych komisji badawczej stacji transatlantyckiej w Cherbourgu (1925-1926) - zakończył karierę jako honorowy dyrektor portów morskich, Generalny Inspektor mostów i dróg.
Śmierć w Paryżu w środę 2 listopada 1932, w wieku 72 lat został pochowany na cmentarzu w Pornic . Jego grób przedstawia sarkofag.
Pracuje
- Przez południową Persję , Le Tour du monde , tom II, 1892, s. 65-128 (z F. Houssay).
Nagrody i wyróżnienia
- Na jego cześć nazwano budowniczego oceanów.
- Jego imię nosi przystań w porcie Rouen.
- Rycerz (30 grudnia 1898), oficer (10 lipca 1918), a następnie dowódca Legii Honorowej (23 sierpnia 1930).
-
Boja oceaniczna Charlesa Babina starej generacji
-
Charles Babin w zatoce Quiberon
Bibliografia
-
Numa Broc , słownik francuskich badaczy XIX th wieku , T.2, Azji 1992, s. 10
