Charles-Lucien Bonaparte

Książę Charles-Lucien. Tytuł szlachecki

Knèze

Biografia

Narodziny	24 maja 1803 Paryż ( Francja )
Śmierć	29 kwietnia 1857(w wieku 53 lat) Paryż ( Francja )
Imię urodzenia	Charles-Lucien-Jules-Laurent Bonaparte
Skrót w zoologii	Bonaparte
Narodowość	Francuski
Zajęcia	Biolog , ornitolog , zoolog , ichtiolog
Rodzina	Rodzina Bonaparte
Tata	Lucien Bonaparte
Matka	Alexandrine de Bleschamp
Rodzeństwo	Charlotte Bonaparte Gabrielli Louis-Lucien Bonaparte Paul Marie Bonaparte Lætitia Bonaparte Pierre-Napoléon Bonaparte
Małżonka	Zénaïde Bonaparte (od1822)
Dzieci	Napoléon-Charles Bonaparte Léonie Stéphanie Elise Bonaparte ( d ) Charlotte Honorine Joséphine Paulina Bonaparte ( d ) Marie Désirée Eugénie Joséphine Philomène Bonaparte ( d ) Bathilde Bonaparte ( d ) Albertine Marie Thérèse Bonaparte ( d ) Alexandrine Gertrude Zénaïde Bonaparte ( d ) Józef Lucjan Bonaparte ( en ) Augusta Bonaparte Gabrielli ( en ) Lucien-Louis Bonaparte Julie Bonaparte Charles Albert Bonaparte ( d )

Inne informacje

Pole	Ornitologia
Członkiem	Królewska Pruska Akademia Nauk Rosyjska Akademia Nauk Amerykańskie Towarzystwo Antykwariuszy Królewska Akademia Nauk Ścisłych , Fizycznych i Przyrodniczych Amerykańska Akademia Umiejętności i Nauk Królewska Szwedzka Akademia Nauk w Sankt Petersburgu Akademia Nauk w Sankt Petersburgu Akademia Leopoldińska Akademia Nauk w Turynie (1839)
Różnica	Członek American Academy of Arts and Sciences

Charles Lucien Bonaparte jest politykiem i ornitolog francuski , urodzony24 maja 1803w Paryżu i zmarł dalej29 kwietnia 1857w tym samym mieście. Syn Luciena Bonaparte , jest także jednym z bratanków Napoleona Bonaparte .

Francuski książę w 1815 roku, po pojednaniu Luciena i jego brata, odziedziczył papieskie tytuły po swoim ojcu po jego śmierci, stając się tym samym drugim rzymskim księciem Canino, Musignano i Bonaparte w 1840 roku oraz księciem Bonaparte na mocy statutu cesarskiego. rodzina adoptowana przez Napoleona III .

Biografia

Charles-Lucien Bonaparte jest najstarszym synem z drugiego małżeństwa Luciena Bonaparte (1775–1840), brata cesarza i Aleksandryny Jakuba de Bleschamp (1778–1855).

W 1804 r. Jego rodzina udała się do Rzymu, aby znaleźć się pod ochroną papieża Piusa VII . W 1810 roku, po zerwaniu między papieżem a Napoleonem, próbował zebrać Stany Zjednoczone, ale został schwytany wraz z rodziną przez Królewską Marynarkę Wojenną na Morzu Śródziemnym i przetrzymywany w Wielkiej Brytanii do upadku Napoleona w 1814 roku. wrócił do Państwa Kościelnego .

Po ślubie w 1822 roku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych z ojcem i żoną (kuzyna) Zénaïde Bonaparte, Józefa Bonaparte , przez kilka lat i osiadł w Filadelfii w 1823 roku z drugiego pobytu w Bordentown , New Jersey. . Jego pierwszy syn urodził się w Filadelfii, a pozostałe dzieci w Rzymie.

W 1824 roku Bonaparte próbował doprowadzić do akceptacji nieznanego wówczas Johna Jamesa Audubona przez Akademię Nauk Przyrodniczych , ale zakwestionował to ornitolog George Ord .

Pod koniec 1826 roku Bonaparte i jego rodzina wrócili do Europy. Udał się do Niemiec, gdzie poznał Philippa Jakoba Cretzschmara oraz do Anglii, gdzie spotkał się z Johnem Edwardem Grayem w British Museum i odnowił swój związek z Audubonem. W 1828 roku rodzina przeniosła się do Rzymu. We Włoszech jest twórcą wielu kongresów naukowych, prowadzi wykłady i pisze liczne artykuły z zakresu ornitologii amerykańskiej i europejskiej oraz innych dziedzin historii naturalnej. Został wybrany członkiem American Antiquarian Society w 1845 roku.

Jego idee demokratyczne, niewątpliwie wzmocnione doświadczeniem w Filadelfii, sprawiły, że brał czynny udział w powstaniu rzymskim w latach 1847-1849. W 1849 r. Został wybrany do Zgromadzenia Rzymskiego i brał udział w tworzeniu Republiki Rzymskiej . Według Jaspera Ridleya, kiedy Zgromadzenie jest zwoływane po raz pierwszy: „Kiedy wezwano Carlo Bonaparte, który był członkiem Viterbo, odpowiedział na wezwanie, wołając„ Niech żyje Republika ”! „ ( Viva la Repubblica! ). Został wiceprzewodniczącym rady ustawodawczej i brał udział w obronie Rzymu przed czterdziestoma tysiącami francuskich żołnierzy wysłanych przez jego kuzyna Ludwika Napoleona . Opuścił Rzym po klęsce armii republikańskiej w lipcu 1849 r. Wylądował w Marsylii, ale musiał opuścić kraj na rozkaz Ludwika Napoleona. Wyjechał na wygnanie do Leyden, a następnie w 1850 r. Otrzymał pozwolenie na powrót do Francji. Następnie na resztę życia przeniósł się do Paryża. Potwierdził swoje przekonania polityczne w 1850 r., Nazywając republikańskiego rajskiego ptaka na cześć republikańskiej idei.

W 1854 roku został dyrektorem Jardin des Plantes w Paryżu . W 1855 r. Został członkiem zagranicznym Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk .

Rodzina

Plik 29 czerwca 1822, poślubił w Brukseli swoją kuzynkę Zénaïde Bonaparte , córkę Josepha Bonaparte . Para miała czterech synów i osiem córek:

Joseph-Lucien, książę Bonaparte, urodzony w Filadelfii 12 lutego 1824 r. I zmarł w Rzymie 2 września 1865 r. Bez potomków;
Alexandrine, urodzony w Filadelfii 6 lipca 1826 r., Zmarł w Livorno w czerwcu 1828 r .;
Lucien-Louis , urodzony w Rzymie 15 listopada 1828 roku i zmarł w Rzymie 19 listopada 1895 roku, kardynał Kościoła rzymskokatolickiego ;
Julie , urodzona w Rzymie 6 czerwca 1830 r. I zmarła w Rzymie 28 października 1900 r., Księżniczka Bonaparte i Mość (1853), poślubiona Alessandro del Gallo, markiza Roccagiovine;
Charlotte, urodzona w Rzymie 4 marca 1832 r. I zmarła w Rzymie 10 sierpnia 1901 r., Poślubiła w 1848 r. Pietro hrabiego Primoli di Foglia (1821–1883), oficera marynarki papieskiej , rodzice Josepha Primoli ;
Léonie, urodzona w Rzymie 18 września 1833 r., Zmarła w Ariccia 14 września 1839 r .;
Marie-Désirée, urodzona w Rzymie 18 marca 1835 r., Zmarła w Spoleto 28 sierpnia 1890 r., Sprzymierzona w Rzymie 2 marca 1851 r. W Paolo, hrabia Campello della Spina (1829–1917), właścicielka, autorka dzieł historycznych;
Augusta, urodzony w Rzymie 09 listopad 1836, a zmarł w Rzymie w dniu 29 marca 1900 roku poślubił w Paryżu dnia 1 st lutego 1856 do Placido Gabrielli, czwartego i ostatniego księcia Prossedi (1832-1911), prezes Banku Rzymu, syn Mario Gabrielli i księżniczka Charlotte Bonaparte (córka Christine Boyer , pierwsza żona Luciena Bonaparte );
Napoleon-Charles , urodzony 6 lutego 1839 w Rzymie, zmarł 11 lutego 1899 w Rzymie, oficer Legii Cudzoziemskiej ;
Bathilde, urodzona w Rzymie 26 listopada 1840 r. I zmarła w Paryżu 9 czerwca 1861 r., Poślubiła w Paryżu w 1856 r. Hrabiego Louisa de Cambacérès , audytora Rady Stanu i zastępcę Aisne;
Albertyna, urodzona we Florencji 12 marca 1842 r., Zmarła w Rzymie 3 czerwca 1842 r .;
Charles-Albert, urodzony w Rzymie 22 marca 1843 r., Zmarł w Rzymie 6 grudnia 1847 r.

Praca naukowa

To właśnie w Rzymie młody Charles-Lucien Bonaparte odkrył historię naturalną, a zwłaszcza ornitologię .

Pozostawiony do osiedlenia się w Stanach Zjednoczonych, gdzie mieszkał już jego ojciec, w latach 1823-1826 aktywnie uczestniczył w życiu społeczności naukowej Filadelfii, gdzie opublikował swój pierwszy artykuł w 1824 roku. Międzynarodowa reputacja. Został korespondentem Institut de France . W 1843 roku wyodrębniono przez wytrącanie alkoholem z échidnine lub żmii jad z żmij i pokazuje, że substancja ta odtwarza wszystkie hematologiczne skutków pełnego jadu.

Prace i publikacje

Od 1825 do 1833 opublikował cztery tomy swojej amerykańskiej ornitologii ( Filadelfia , 1825) i Ornitologii Ameryki Północnej (1826). Podczas pobytu w Rzymie rozpoczął badania kręgowców z Włoch . Ukończył go i opublikował w latach 1832–1841 pod tytułem Iconografia della Fauna Italica .

Charles-Lucien Bonaparte opublikował wiele innych prac, z których część została napisana po włosku . W szczególności możemy wymienić:

Porównawcza ornitologia Rzymu i Filadelfii , Rzym, 1828;
Klasyfikacja zwierząt kręgowych , 1831;
Włoski faun , 1833–1841;
(en) Geograficzna i porównawcza lista ptaków Europy i Ameryki Północnej , J. Van Voorst, 1838, 67 str. ( pełny tekst );
Conspectus Generum Avium (Leyden, 1850);
Krytyczny przegląd europejskiej ornitologii (Bruksela, 1850);
Monographie des loxiens (Leyden, 1850) we współpracy z Hermannem Schlegelem ( pełny tekst ); ;
Stół ptaków-much (1854)
Rzut oka na kolejność gołębi , imp. Mallet-Bachelier (Paryż), 1855, 59 s. ( pełny tekst );
Katalog ptaków Europy (Paryż, 1856);
Ornitologia kopalna (1858).
Wspomnienia (Nowy Jork, 1836).

Wraz z p. De Pouancé przygotował także katalog opisowy gołębi i drugi z papug, które ukazały się po jego śmierci.

Charles-Lucien Bonaparte opublikował również w języku angielskim:

„ Uwagi na temat nomenklatury Wilsona„ Ornithology ”w Journal of the Philadelphia Academy;
„ Synopsis of the Birds of the United States ” w New York High School Annals ;
„ Katalog ptasiej Stanów Zjednoczonych ” w treści z Maclurian Liceum Filadelfii.

Opisane gatunki

Bonaparte odkrył i nazwał wiele gatunków. W szczególności stworzył zakon monotremów .

Ptaki:

Philippine Zosterops i Mountain Zosterops w 1850 roku
Colombe de Verreaux w 1855 roku

eponimy taksonów

Osiem gatunków ptaków nosi w języku francuskim nazwę Bonaparte:

Barbakan szarogardły ( Gymnobucco bonapartei );
Bonaparte's Sandpiper lub Sandpiper White-rumped ( Calidris fuscicollis );
Caique z Bonaparte ( Pionopsitta pyrilia );
Lelek Bonapartego ( Caprimulgus concretus );
Jaskółka Bonapartego ( Delichon dasypus );
Inków z Bonaparte ( Coeligena bonapartei );
Bonaparte's Gull ( Larus philadelphia );
Tinamou Bonapartego ( Nothocercus bonapartei ).

Co więcej, nadał imię swojej żony Zenaïde rodzajowi turkawicy.

Hołd

Pośmiertny medal z podobizną Charlesa-Luciena Bonaparte wykonali rytownicy Auguste Dumont i Hubert Ponscarme . Kopia jest przechowywana w muzeum Carnavalet (ND 191).

Uwagi i odniesienia

(w) Michael J. Brodhead , „ Dzieło Charlesa Luciena Bonaparte w Ameryce ” , Proceedings of the American Philosophical Society , vol. 122 n O 4,18 sierpnia 1978
Yearbook of the American Antiquarian Society
(It) „ Biography of DEL GALLO DI ROCCAGIOVINE Luciano, son of Alessandro ” , w Senacie Republiki Włoskiej (dostęp 15 kwietnia 2012 )
Roussy, „Ptomaïnes et leucomaïnes”, Revue de sciences mediales , 1838, t. 31, s. 719, Pełny tekst .
" Venoms in Biological and Medical research " , w Encyclopædia Universalis (dostęp 23 maja 2012 )
(w) „ American ornithology, or, The natural history of birds by robing the United States, not provided by Wilson with nature from nature ” in the Digital Library for the Decorative Arts and Material Culture (dostęp do 23 Maj 2012 )
(w) „ Charles Lucien Bonaparte, Prince Canino di e di Musignano ” w Encyclopædia Britannica (dostęp 23 maja 2012 )

Bibliografia

Bo Beolens i Michael Watkins, czyj ptak? Popularne imiona ptaków i ludzie, których upamiętniają. Yale University Press (New Haven i Londyn), 2003. ( ISBN 0-300-10359-X )
Michael J. Brodhead, The Works of Charles-Lucien Bonaparte in America, Proceedings of the American Philosophical Society , 1978. ( ISSN 0003-049X )
Patricia Tyson Stroud, The Emperor of Nature: Charles-Lucien Bonaparte and His World , University of Pennsylvania Press (Filadelfia), 2000. ( ISBN 0-81-223546-0 )
Dokumentacja urzędowa :

Bonaparte to zwykły skrót od Charles-Lucien Bonaparte w zoologii.
Zwróć uwagę, że ten skrót jest również używany dla: José Bonaparte
Zapoznaj się z listą skrótów autora w zoologii